Każdy z nas jest ewangelicznym młodzieńcem. Czy podejmę wezwanie Jezusa, by pójść za Nim? Czy moje serce jest wolne od przywiązania do bogactwa, do codzienności?

Pokazanie, że w słowach Pana Jezusa, aby dopuścić do Niego dzieci, jest zadanie dla nas, aby ukazywać najmłodszym Bożą dobroć. Te słowa to też wezwanie, by przed Bogiem być jak dziecko.

Bóg nam przebacza i zaprasza nas do tego, byśmy przebaczali innym – mamy przebaczać nie „aż siedem” razy, ale tyle razy, ile będzie trzeba.

Ukazanie wiernym Chrystusowego pouczenia o upomnieniu braterskim jako klucza do uzdrowienia naszych wspólnot.

Zrozumienie ważności relacji we wspólnocie uczniów. Odnoszenie się do kwestii hierarchii we wspólnocie.

Każdy z nas powinien dźwigać swój krzyż, bo to jedyna droga kończąca się zbawieniem.

Uświadomić sobie wielkość powołania chrześcijańskiego.

Ukazać, że Kościół jest ważny dla chrześcijanina.