Każdy z nas w dniu przyjęcia sakramentu bierzmowania przyjął nowe imię. Czy zdajemy sobie sprawę z tego, co to imię dla nas oznacza? Przykład misjonarki, która pragnie swym życiem głosić chwałę Pana – misjonarki, która poznała Chrystusa i umie dostrzegać jak wieloma łaskami Bóg każdego dnia ją obdarza. Bóg współcześnie dokonuje analogicznej metamorfozy w życiu wielu ludzi, jakiej dokonał w życiu Szymona. Ten sam, który zmienił Szymona w Piotra, pragnie dzisiaj przemienić każdego z nas.

„Baranek Boży” – tak Jezusa określa Jan Chrzciciel. Wezwania z Litanii do Imienia Jezus. Jakie wezwania są mi najbliższe? Kim jest dla mnie Jezus? Konfrontacja deklaracji ze stanem faktycznym. „Litania”, którą piszę swoim życiem – czy rozpoznam w niej Jezusa?

Namaszczenie jako oznaka luksusu bądź świętowania. W Biblii namaszczenie przede wszystkim było sposobem nadania komuś jakiejś wyjątkowej władzy, uświęceniem przez Boga albo przeznaczeniem kogoś lub czegoś Panu. Każdy z nas w czasie sakramentu chrztu świętego został przez Boga namaszczony, wybrany. Należysz do Pana, On się do Ciebie przyznaje! W naszej przynależności do Boga to On mi służy, bo jestem dla Niego taki ważny! On mnie wybiera i to nie tylko ze względu na zadania, które przede mną stawia, ale przede wszystkim, dla mnie samego! Taka mentalność rodzi prawdziwy pokój serca i poczucie szczęścia, ale także inspiruje innych.

Św. Jan zauważa, że „pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia” nie są dziełem Ojca niebieskiego, ale pochodzą „od świata”. Ewangeliczna prorokini Anna ponad wszystko umiłowała Pana Boga, „mówiła o Nim wszystkim, nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą”. Spróbujmy zatem, tak jak ona kochać Pana Boga, służąc Mu z jak największym oddaniem, bo tylko ten, „kto wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki”. Coraz głębiej zakorzeniając swoje życie w Bogu, stajemy się coraz wrażliwsi na Bożą łaskę, bo Jego sprawy są najważniejsze.

Maryja i Józef wypełniają nakazy Prawa. Składane ofiary były rożne. Rozumienie ofiarowania. W rodzinie wzajemne ofiarowywanie siebie jest codziennością. Miłość jest motywem postawy ofiarniczej. Dziecko żyje kosztem zdrowia mamy. Mamy ofiarowywały swoje życie. Łączyć naszą ofiarę z Bogiem.

Słowa św. Jana Apostoła pokazują nam Boga, który jest światłością i w którym nie ma żadnej ciemności. Do każdego człowieka Bóg przychodzi inaczej, każdego prowadzi jego osobistymi drogami. Kto idzie z/za Panem, ten choćby nawet przechodził przez ciemną dolinę, to kroki jego są oświetlone słowem Pańskim. Dzisiejsze wydarzenie wspomina jedynie św. Mateusz. Dekret śmierci na niemowlęta wydał król żydowski Herod Wielki, kiedy dowiedział się od Magów, że narodził się oczekiwany Mesjasz. Męczeństwie świętych Młodzianków pisał już w II w. św. Ireneusz, natomiast w III wieku św. Cyprian. W V stuleciu ich kult był już powszechnie rozpowszechniony.

Bardzo szybko liturgia słowa przenosi nas od żłóbka do grobu Jezusa. Liturgia nie chce brutalnie sprowadzić nas na ziemię, ale ukazać prawdziwy sens wcielenia Syna Bożego. „Życie objawiło się!” Zubożeniem, a może i nawet pokusą byłoby zatrzymać się tylko przy tajemnicy Bożego Narodzenia! Śmierć jest bramą do PEŁNI ŻYCIA! Często szukamy życiodajnego źródła w komfortowych miejscach. Największe, najtrwalsze i najprawdziwsze owoce duchowe rodzą się w trudzie, cierpieniu.

Dzisiaj Kościół w liturgii słowa wzywa nas do dziękczynienia na wzór Zachariasza. Największym naszym dziękczynieniem jest dziękczynienie za dar życia, które jest darem Boga. Bóg odpowiada na nasze prośby a Jego odpowiedź jest zawsze związana z nadaniem misji. Kantyk Zachariasza jest dobrym tekstem do modlitwy dziękczynnej.