Ziemia Święta po dziś dzień przepełniona jest nienawiścią, chęcią dominacji i poczucia wyższości jednej grupy ludzi nad drugą, a wszystko to w otoczce pluralizmu religijnego. Sytuacja, panująca w Ziemi Świętej po dziś dzień to również jakieś odzwierciedlenie naszych serc, gdzie to, co jest sacrum tak często (niestety) miesza się z profanum… Uczniowie znajdą zmartwychwstałego Jezusa w swoim zwykłym życiu – tam, gdzie wszystko się zaczęło – w Galilei. Zanim my sami powrócimy do naszej codzienności (do naszej normalności) Jezus już tam jest! To znaczy „idzie przed wami”! Dzisiejsza święta noc niech będzie dla każdego z nas zaproszeniem do odnalezienia (odnajdywania) Chrystusa w codzienności życia!

Tradycja, ale i nasza głęboka wiara, wiedzie nas do świątyni do naszego Pana, by w niezwykłej atmosferze ciszy i skupienia przeżywać największą tajemnicę naszego zbawienia. Cała siła spojrzenia koncentruje się dzisiaj na Krzyżu Chrystusa. To On dzisiaj przemawia do nas całą swoją mocą. Jego potęga i zarazem okrutność przemawiają do nas z mocą niewyobrażalną. Dziś dzień Męki naszego Pana. Niewinnie przelana krew, umęczone ciało dźwiga na sobie ciężar grzechów całej historii świata, w tym moje i twoje grzechy. Taki był rachunek za nasze grzechy, taki okup za nasze zbawienie. Popatrz również na swoje cierpienie, trudności, codzienne zabieganie i powolne przelewanie krwi dla dzieci, współmałżonka, rodziny. Zauważ, że wszystko zmienia swój sens, zmienia swoja istotę, zmienia się wartość naszej ofiary. Od momentu śmierci Chrystusa żaden mój ból i żadne moje ludzkie cierpienie nie jest już samotne, bo Chrystus cierpi w każdym z nas. On, który przeszedł drogę skazańca jest Tym, który toruje nam drogę i wskazuje na wartość cierpienia.

Początek Wielkich Dni. Zewnętrzne znaki. Umycie nóg. Prawda o sobie. Szacunek dla Boga. Dzisiejsza obojętność. Decyzja Judasza. Dzisiejszy „Judasz”. Dar od Boga. Potrzeba medytacji.

Krzyż Chrystusa jest znakiem zwycięstwa, zbawienia. Dlatego pragniemy się wpatrywać w krzyż, dlatego chcemy, by był w naszych domach i świątyniach. Rozważając dziś Mękę Pańską, padamy umęczonym Chrystusem na kolana. Zjednoczmy z Nim, z Jego Męką nasze cierpienia i krzyże. Chrystus na drzewie krzyża zwycięża. Cierpienie nie jest końcem; jest etapem na drodze do zwycięstwa.

Dziś możemy raz jeszcze poznać tę wielką miłość, jaką Bóg nas ukochał. Własnego Syna nie oszczędził dla ocalenia nam życia. Niech ta prawda budzi w sercach wdzięczność. Bez krzyża nie ma Zmartwychwstania. Życie każdego z nas jest związane z krzyżem. Dobrze, jeśli człowiek potrafi połączyć krzyż Chrystusa i swój. Wówczas dźwiga swój krzyż z Jezusem.

Niedziela Palmowa kończy okres Wielkiego Postu i rozpoczyna Tydzień Męki Pańskiej. Dziś do Jerozolimy uroczyście wjeżdża Pan Jezus. Te same tłumy, które witają Go z palmami i wołają „Hosanna!”, będą już niedługo krzyczeć „Ukrzyżuj Go!”. Niedziela Palmowa otwiera przed nami bramę Wielkiego Tygodnia. Jest to czas, w którym wspominamy samotność Jezusa, opuszczonego przez najbliższych Jemu apostołów oraz zdradzonego przez Judasza. Pomoce: Palmy. Zdjęcie osiołka.

Poprzez Uroczystość Zwiastowania Pańskiego wyrażamy i umacniamy naszą wiarę w prawdę o tym, że Syn Boży za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy. Bóg zapowiadał przez usta proroków przyjście Zbawiciela. Prorok Izajasz zapowiada przyjście Emmanuela, który narodzi się z Panny. Bo Bóg może to, co po ludzku niemożliwe. Słuchając Ewangelii, jesteśmy świadkami niezwykłego dialogu między Bogiem a człowiekiem. Bóg zaprasza Maryję do szczególnego udziału w historii zbawienia. Ale Bóg czeka na odpowiedź Maryi, gdyż nigdy nie naruszy wolności człowieka. Za każdym razem domaga się naszej odpowiedzi. Odpowiedź Maryi brzmi: TAK. Zgodziła się, choć nie jest to wcale łatwa decyzja. Każdy z nas ma w swoim życiu swoje zwiastowanie, czyli taki moment, w którym trzeba zostawić własne plany, gdyż Bóg daje nowe zadanie. Konieczne jest zaufanie Panu Bogu. Nie wahajmy się odpowiedzieć Bogu, jak Maryja: TAK.

Pytanie o możliwość zobaczenia Boga i spotkania z Nim towarzyszy ludziom przez wieki. Jako chrześcijanie wierzymy w to, co przekazali nam przez pokolenia apostołowie, a co oni sami widzieli na własne oczy, na co patrzyli i czego dotykali. Ta obecność Boga wśród ludzi trwa po dzień dzisiejszy poprzez Jego słowo, poprzez sakramenty święte, a szczególnie Eucharystię, oraz poprzez wspólnotę wierzących w Jezusa. Kto mnie zobaczył, zobaczył i Ojca.