Dzisiaj przeżywamy w Kościele radosną Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Jest to czas niezwykłej radości i młodości Kościoła. Przypomnijmy sobie o darach Ducha Świętego i owocach, które rodzą się z przyjęcia tego daru.

Niedziela Wniebowstąpienia Pańskiego – chcę wspólnie z wami zatrzymać się nad tym „stanem” do którego zmierzamy. Co wiemy na temat nieba? Wiemy to, co zostało objawione w Biblii. Nie ma tych informacji dużo, ale te które są, ukazują nam niebo jako stan wiecznego szczęścia. Aby wstąpić do nieba, musisz najpierw umrzeć. Ale wiedz, że od jakości twojego życia na ziemi zależy twoje przebywanie z Bogiem. „…ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2,9). Patrząc na dzisiejszą liturgię, warto zauważyć co Jezus czynił przez te 40 dni po Zmartwychwstaniu. Przed chwilą czytaliśmy słowa zapisane przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich: „…po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym”.

Przeżywamy Uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Zatrzymamy się chwilę nad rozważaniem o niebie i obowiązku do jakiego Pan Jezus każdego z nas wezwał, czyli do głoszenia Ewangelii. Jak wypełniam zadanie, które powierzył mi Chrystus? Pomoce: Obraz wniebowstąpienia Pana Jezusa. Zdjęcie z Ziemi Świętej. Obraz nieba: aniołowie, święci.

W chwili swojego wstąpienia do nieba, Pan Jezus przestał być obecny w sposób fizyczny między ludźmi i rozpoczął swoją mistyczną obecność pod postaciami chleba i wina. Kiedy wydaje nam się, że jesteśmy słabymi narzędziami w rękach Boga, wtedy moc Boża tym bardziej ujawnia się w naszym działaniu. Pan Bóg dodaje nam sił i daje nam odpowiednie narzędzia łaski, które są nam potrzebne do tego, by stawiać czoło najtrudniejszym sytuacjom, jakie stawia nam życie. Żeby stać się prawdziwym misjonarzem i mieć udział w ewangelizacji, potrzeba wzmożonego wysiłku w pogłębienie relacji z Panem Bogiem, przez modlitwę i uczestnictwo w Eucharystii. Codzienna lektura słowa Bożego pomaga wytworzyć przestrzeń między nami i Bogiem.

Chrystus to Miłość wcielona. Pseudochrześcijanie to ci, którzy nie żyją miłością. Wiara, miłość i słuchanie Boga. Miłość jest wyzwoleniem z wolności (św. Jan Paweł II). Chrystus wciąż przychodzi, aby poprzez tę miłość, która jest z Boga, zaprzyjaźnić się z ludźmi. Eucharystia – sakrament przyjaźni Boga.

Jezus ustanawia sakrament Eucharystii, ale św. Jan skupia się na innym wydarzeniu – na geście umywania nóg. To jest niezwykły dowód pokornej miłości Boga względem nas. Jezus nakazuje nam, byśmy czynili podobnie, jak On. Abyśmy byli gotowi do służby, do wyrzeczeń. Jezus oddaje za nas życie i pragnie, by i nasze było swoistym umieraniem dla świata. Nie jest to wcale łatwe. Miłość Boga jest uprzedzająca, to najpierw On wyznał ci miłość, i czeka na Twoją odpowiedź. Poczuj się dzisiaj szczególnie wybrany, szczególnie powołany do miłości.

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus daje swoim uczniom i słuchaczom przykazanie miłości Boga i bliźniego. Trzeba odkryć na nowo jego moc i przez postać św. Piotra Apostoła ukazać charakter tej miłości. Pomoce: Tekst przykazania miłości. Portret św. Piotra Apostoła. Nowy Testament.

Św. Jan zapisał w swojej wersji Ewangelii dokładnie cztery zdania, jakie wypowiada Jezus z krzyża tuż przed swoją śmiercią. A jakie będzie moje ostatnie zdanie? Czy będę przywoływał święte imiona Jezusa, Maryi i Józefa?! To, co mamy zapisane w Ewangeliach jako „ostatnie słowa” Jezusa, powinny być dla nas czymś niezwykle wyjątkowym i ważnym! Był czas, kiedy Maryja zachowywała w swoim sercu wszystko, co dotyczy Jezusa (por. Łk 2,51), ale teraz Jej świat runął. Co robi Jezus w ostatnich chwilach swojego życia? Wyznacza kogoś, kto będzie opiekował się Jego Matką! Poprzez swoje odkupieńcze dzieło na krzyżu, Jezus kreuje zupełnie nową rzeczywistość – znamy tą rzeczywistość pod nazwą Kościoła!