Ukazać wartość małżeństwa.

Ukazać wartość męczeństwa.

Zachęcić do zaufania wspólnocie Kościoła i otwartości serca na wezwania Ducha.

Przypomnieć zebranym, że celem naszego ziemskiego życia jest zbawienie.

Państwa umieszczają swoich ambasadorów w innych krajach, aby ci reprezentowali kraj na obczyźnie. Jezus wysyłał przodem swoich uczniów. Jezus potrzebuje w świecie ludzi, dlatego powołał dziś w Ewangelii kolejnego ucznia, opętanego, którego uwolnił – on ma głosić Jego moc i siłę, ma być świadkiem mocy Boga wśród swoich. I mnie potrzebuje Bóg, abym był Jego świadkiem.

Jezus mocą swojego słowa uciszył wicher oraz wzburzone fale jeziora, uspokoił przestraszonych uczniów. Pozorna nieobecność Jezusa w naszym życiu może być próbą naszej wiary, tak jak sen Jezusa był próbą wiary uczniów. Nie lękajmy się zaufać Jezusowi i wołać do Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” (Mk 4,38).

Jezus w swoim nauczaniu bardzo często odwoływał się do praw obowiązujących w naturze. Przypowieść o ziarnie gorczycy przedstawia mechanizm rozwoju królestwa Bożego. Aby królestwo Boże wydało swoje owoce w naszym życiu, potrzeba cierpliwości. Niekiedy na owoce będziemy musieli poczekać. Boży sposób działania zdecydowanie różni się od naszego.

Jak mamy słuchać słowa Bożego? Tak, aby od niego zapaliło się w nas światło wiary. Wtedy będzie nam ono towarzyszyć w ciemnościach, rozpraszając je. Światło pomnaża się wtedy, gdy się nim dzielimy. Im więcej się nim dzielimy - tym bardziej rośnie. Wiara jest darem, którym trzeba się dzielić. Jest światłem, które mamy stawiać na świeczniku, aby wszyscy ją widzieli i budowali się nią. Kiedy dzielimy się wiarą - wiara się pomnaża.