Miłość jest największym darem. Naszym zadaniem jest wytrwać w Jezusowej miłości, bo to ona jest Jego największym darem. Miłość upodabnia każdego z nas do Boga, który jest miłością. Gdyby w naszym życiu nie było miłości, stałoby się ono puste i bezwartościowe. O miłość mamy nieustannie się troszczyć.

Dzieci, które zaczynają odkrywać nowe hobby, są pełne entuzjazmu. Z biegiem czasu ten entuzjazm zaczyna przygasać. Miłość zaczyna stygnąć, gdy zabraknie troski o nią. W kulturach europejskich młodzi przy zawieraniu małżeństwa stawiają gorący garnek (ich uczuć) na palenisku, w kulturach azjatyckich – stawiają garnek na palenisku i wspólnie rozniecają ogień.

Dojrzałość chrześcijańska wyraża się w naszym postępowaniu. Chrześcijaństwo jest stylem życia opartym na relacji z Bogiem. Dojrzewanie w Chrystusie polega na odrzuceniu myśli, charakteryzujących się egoizmem i egocentryzmem.

Odczytany fragment Dziejów Apostolskich jest częścią dłuższego opowiadania o uzdrowieniu paralityka. Św. Paweł Apostoł głosząc Ewangelie, spotyka się trudami, cierpieniem i nawet zamachem ma swoje życie. Pytanie, które trzeba byśmy sobie zadali, jest następujące: czy kiedykolwiek przyszło mi stanąć w obronie mojej wiary? Bądźmy żarliwi w wyznawaniu wiary.

Brak jedności to jedna z najgorszych i najbardziej bulwersujących rzeczy w Kościele! Podziały zauważamy również we wnętrzu samego Kościoła Katolickiego. My, ludzie, mamy problem z byciem w jedności z samym sobą. Ciągle rywalizujemy ze sobą, o to kto ma rację, kto ma patent naprawdę. W Bogu każdy znajdzie swoje miejsce, że jest tak wiele dróg, którymi możemy dotrzeć do Boga. Świetnie rozumiał to dzisiejszy patron – św. Andrzej Bobola. Swoje zaangażowanie w jedność Kościoła przypłacił życiem. Nauczmy się w różnorodności charyzmatów w Kościele widzieć Jego bogactwo a nie okazję do podziału.

Maciej dołącza do grona Dwunastu. Po zdradzie Judasza istotnym było uzupełnienie grona Apostołów o kolejnego. Liczba dwanaście w Piśmie Świętym symbolizuje pełnię i całość. Losowość zdarzeń może odbierać sens ludzkiemu działaniu. Sens przypadkowości nadaje Bóg. Wszystkie sytuacje ludzkiego życia należy zawierzać Bogu.

Aby uczyć się od Jezusa, musimy poznać Jego życie: czytać Ewangelię i rozmyślać nad scenami z Nowego Testamentu. Przystępujmy do Ewangelii z wielkim pragnieniem oglądania Jezusa Chrystusa tak, jak oglądali go Jego uczniowie.

Św. Paweł przemawia w synagogach żydowskich. Przekonuje zebranych, że Jezus jest potomkiem Dawida i oczekiwanym Mesjaszem. Apostoł Narodów, podobnie jak św. Jan Chrzciciel, pomniejsza swoją rolę w głoszeniu Chrystusa. Najważniejsza jest dla niego Boża chwała. Przyczynia się do jej pomnażania poprzez podróże misyjne. Jezus zachęca nas: „Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał”. Niech słowa Zbawiciela, kończące dzisiejszą perykopę ewangeliczną, będą zawsze w naszych sercach.