Bramą do życia zgodnego z przykazaniami jest wiara – wiara w jedynego Boga i odrzucenie wszelkich innych bóstw. Przykład wiary Abrahama, wiary osobistej, pokazuje nam, że akt zaufania Bogu jest wykuwaniem w sercu pierwszego przykazania. Kto ufa, ten nie szuka innych bożków. "Wiara, ponieważ związana jest z nawróceniem, jest przeciwieństwem bałwochwalstwa; jest odsuwaniem się od bożków, by powrócić do Boga żywego dzięki osobistemu spotkaniu" (Franciszek, Encyklika „Lumen Fidei”, 13) Bałwochwalstwo jest zawsze politeizmem, nawrócenie jest odwróceniem się od bałwochwalstwa. Wiara w jednego Boga może być porównana do jednej, prostej drogi, która wiedzie do celu. Politeizm zaś jest plątaniną dróg, która zamiast bezpiecznie i szybko pomóc odnaleźć cel, zamienia nasze życie w trudną przeprawę przez labirynt. Odrzucenie politeizmu pozwala nam na nowo znaleźć właściwą i jedyną drogę, która wiedzie tam, gdzie chcemy dotrzeć.

Trudności na drodze ucznia Chrystusa są zachętą do uczenia się Boga i Jego logiki. Najważniejsza jest świadomość, że jestem kochany. Bez roztropności robimy błędy. Czy da się pogodzić miłość i nienawiść? Chrystus zachęca do radykalizmu. Kiedy Jezus jest najważniejszym i jedynym punktem odniesienia, to wszystko inne znajduje właściwe sobie miejsce i rolę. Spojrzenie na życie modlitewne i jego wpływ na codzienność. Zaniedbanie modlitwy prowadzi do osłabienia wiary, rozluźnienia moralnego i złych decyzji.

Wiele wydarzeń i sytuacji naszego życia wymaga wcześniejszego planowania. W przypadku małych dzieci plany układane są przez rodziców, gdyż jedynie oni mogą ocenić możliwości dziecka. Należy unikać skrajności: z jednej strony zupełnego lenistwa i obojętności, z drugiej zaś nadmiernych ambicji, kończących się często zniechęceniem i rozczarowaniem. Rodzice odpowiadają także za budowanie świata wiary w dziecku. Pomoce: - małe kartki (A6) z listą dziesięciu celów, które można (powinno się) osiągnąć w najbliższym czasie; - w przypadku małych grup można także przynieść długopisy do zakreślania na kartce zadań wytypowanych w pierwszej kolejności.

Pokora jest przeciwieństwem pychy. Syrach zwraca uwagę, że prawdziwa pokora otwiera i prowadzi człowieka do Boga, a pycha jest chorobą, na którą nie ma lekarstwa. W przypowieści o gościach zaproszonych na ucztę Jezus daje pozornie paradoksalną zasadę: "Kto się poniża, będzie wywyższony" (Łk 14,11). Ta zasada jest kluczem do zrozumienia nowego prawa w królestwie Bożym. We współczesnym świecie i w codziennym życiu człowiek nie ceni pokory. Bardzo często pycha i zawziętość niszczą miłość, która rodzi się z pokory. Św. Franciszek w modlitwie wychwala Boga w taki sposób: "Ty jesteś w Trójcy jedyny. Ty jesteś miłością, Ty jesteś mądrością, Ty jesteś pokorą". Bóg jest pokorą. Jego pokora objawiła się w akcie stworzenia świata i człowieka, objawiała się w Jego zbawczych interwencjach na przestrzeni wieków, ale najpełniej objawiła się w Jezusie Chrystusie. Całe życie Jezusa jest pokorne. On będąc Bogiem, uniżył się i stał się człowiekiem. Jako Mistrz i Nauczyciel umywał swoim uczniom nogi.

Wiara prowadzi nas do świątyni na spotkanie z Panem. Świadomość Jego obecności jest nam potrzebna do dobrego przeżycia naszego modlitewnego spotkania z Bogiem. Patrząc na nasze życie i czerpiąc z tego wielkiego skarbca Bożego słowa i Chrystusowego Ciała, ubogacamy się. Pierwsze czytanie podejmuje temat kontaktów międzyludzkich. Autor wymienia cechy, którymi powinien odznaczać się człowiek. Są nimi pokora, miłość i łagodność. Drugie czytanie mówi o postawie, jaką powinien zająć człowiek wobec Boga. Każdy z nas powinien uczyć się pokory wobec Jego majestatu. Ta pokora jest w Kościele nazywana bojaźnią Bożą. Ewangelia kieruje myśl ku postawie człowieka wobec siebie. Mówi, że każdy z nas powinien znać swoje miejsce w społeczności. To ustrzeże go przed przykrościami i pomoże mądrze i godnie żyć.

Dzieci wybierają sobie miejsca w klasie, ale powinny też posłuchać wychowawcy. Autor Księgi Syracha poucza, że Bóg lubi pokornych. Pan Jezus poucza o pokorze w przypowieści o zaproszonych na ucztę. Przykładem braku pokory są ci, którzy zajmowali pierwsze miejsca. W kościele w czasie Eucharystii nie ma miejsc pierwszych i ostatnich – wszyscy jesteśmy przy Chrystusie – curcumstantes. Pomoce - napis: „Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Łk 14,11); - rysunek.

Uroczystość NMP Częstochowskiej, obchodzona 26 sierpnia, ściśle związana jest z sanktuarium maryjnym w Częstochowie, w którym od końca XIV w. znajduje się otaczany wielką czcią obraz Bożej Rodzicielki. Jasna Góra jest od wieków głównym ośrodkiem kultu maryjnego w całej Polsce i zarazem duchową stolicą naszej Ojczyzny. Teksty liturgiczne dzisiejszej uroczystości wysławiają opiekę Matki Bożej nad Polską. Dziękujemy Bogu za to, że w Maryi dał narodowi polskiemu przedziwną pomoc i obronę. Obecność i wstawiennictwo Maryi zobowiązuje naród do walki w obronie wiary, czyli do dawania świadectwa posłuszeństwa i wierności Bogu i Ewangelii. Maryja jest dla naszego narodu Matką i Królową i dlatego uciekamy się do Niej we wszystkich naszych potrzebach i szukamy Jej pośrednictwa i wstawiennictwa. Wyrazem czci oddawanej Maryi są pielgrzymki do Jej sanktuarium na Jasnej Górze.

Wiara nie jest tylko wiedzą o Panu Bogu czy Jezusie Chrystusie. Wiara jest naszą zaangażowaną odpowiedzią na słowa, które kieruje do nas Jezus. Wiara oznacza konkretne czyny i działania. Bóg oczekuje od nas posłuszeństwa w wierze. W stwierdzeniu, które dziś stało się bardzo modne: „Jestem wierzący, ale nie praktykuję” brakuje logiki i konsekwencji. Brak konsekwencji i postawa dwulicowości pojawiają się także w naszym chrześcijańskim życiu. Często wyznajemy wiarę w kościele, a potem w codziennym życiu, w pracy, w rodzinie, przyjmujemy zupełnie inne kryteria i zasady postępowania. Opowiadanie o chłopcu w cyrku pokazuje jak wielkie znaczenie miały dla niego zaufanie i słowo ojca. Bóg Ojciec obdarza nas swoją miłością i kieruje do nas swoje słowo, które daje nam zbawienie.