Sytuacja chorego człowieka. Skarga skierowana do Chrystusa i Jego odpowiedź. Zaskakująca postawa uzdrowionego. Ponowne spotkanie Chrystusa i chorego.

Wielki Post szczególnym czasem nawrócenia. Bóg pragnie od człowieka, by ten Mu zaufał. Wsparciem w wielkopostnej refleksji jest liturgia słowa. Człowiek stale pragnie zmian i nowości. Pragnienie zmian odnosi się również do życia duchowego. Perspektywa nowego życia daje nadzieję i cel, do którego człowiek dąży. Pełne otwarcie na nowe życie daje nawrócenie. Uzdrowienie nadaje życiu nową jakość. Wyraźne znaki pomagają człowiekowi otworzyć się na nawrócenie. Znaki uzdrowienia dzieją się aktualnie.

Celnik będący w świątyni ma poczucie własnej niegodności i grzeszności, przez to że jego ludzkie postępowanie onieśmiela go w podejściu do Boga. Faryzeusz jest dla nas jedynie tłem do zrozumienia ogromu miłości Boga, ale przestrogą – jak nie zachowywać się w budowaniu relacji z Bogiem. Może i u nas jest tak, jak u tego faryzeusza? Mamy dobre życie, niczego nam nie brakuje, ale obmawiamy innych, tłumacząc samych siebie przed sobą, że przecież oni są sobie winni, że nas drażnią. Prośmy Pana Jezusa o łaskę całkowitego przylgnięcia do Niego.

Kiedy ruszamy do walki, musimy się dobrze przygotować. Dobry dowódca posiada cały plan działania. Ludzie, aby się bronić przed złem, potrzebują włożyć wiele wysiłku i szkoleń. Jezus tego nie potrzebuje. Zastanów się dzisiaj czy masz w swoim życiu takie przestrzenie, które nie pozwalają ci normalnie funkcjonować, które zagłuszają słowo, które każdego dnia kieruje do Ciebie miłosierny Bóg?

Dzieła Boga są realne, prawdziwe. Bóg wybierał ludzi, których czynił świadkami swoich dzieł. Człowiek, który przeżywa świadomie obecność Boga, jest pełen wewnętrznej radości, nawet w obliczu trudnych doświadczeń. Nasza wiara, to nie tylko pamięć. Gdy sprawowane są sakramenty Kościoła to dokonują się dzieła zbawcze samego Jezusa. W czasie każdej Eucharystii Jezus składa siebie w ofierze Ojcu. Bóg jest blisko i pragnie być coraz bliżej nas.

Przyznanie się do winy i przebaczenie to dwa z najtrudniejszych aktów ludzkiej woli. Trzeba być odważnym by umieć przebaczyć i prosić o przebaczenie. Skrucha rodzi się zarówno w sercu jak i umyśle. Świadomość przewinień rodzi pokusę ich zatajenia. Zatwardziałość sprawia, że człowiek coraz głębiej wchodzi w przestrzeń własnych przewinień. Przyznanie się do winy rodzi pozorne poczucie poniżenia. Przebaczając, człowiek okazuje miłosierdzie.

Ludzie zebrani w synagodze w Nazarecie podzielili się na dwie grupy. Pierwsza z nich dopuszczała możliwość spełnienia odczytanych słów proroka Izajasza. Druga z nich odrzucała taką możliwość, ażeby to Mesjasz pochodził z ich miasta. Wszyscy oczekiwali, aby Jezus uczynił tak wiele cudów w ich mieście, co w Kafarnaum. Wiara w Boga zobowiązuje. To głęboka, wewnętrzna postawa, która polega na przyjmowaniu wszystkiego, co podaje Kościół do wierzenia. Wiara polega na świadomym uczestnictwie w życiu Kościoła. Wokół nas jest jednak sporo ludzi, którzy nie akceptują tego, że ktoś wokół nas jest lepszy, wyróżnia się swoimi zdolnościami czy talentami. Trudno zdefiniować dlaczego takich ludzi po ludzku nie lubimy.

Patron Kościoła powszechnego i rodzin chrześcijańskich. Pełen subtelności wobec Maryi, Matki Jezusa Chrystusa. Zwyczajny rzemieślnik daje nam przykład pracy ściśle połączonej z modlitwą i życiem rodzinnym. Dziewicza miłość do Maryi, obowiązkowe wypełnianie ojcostwa, działanie w ukryciu. Sługa wierny i roztropny, wzór dla wszystkich ojców.