Sceneria Bożego Narodzenia jest bardzo bliska naszemu sercu. Radość z narodzin, ciepłe relacje w kochającej się rodzinie, optymizm i nadzieja tych świąt zostają z nami na długo. W wierze nie można pozostać na etapie Betlejem, trzeba iść dalej w kierunku Golgoty. Dojrzewanie bywa bolesnym procesem. Chrystus jest przewodnikiem w wierze poprzez śmierć i grób aż do swego wniebowstąpienia. Każdego z nas zaprasza do pójścia tą drogą. Nasz krzyż to nasze codzienne życie. Krzyż Chrystusa to moje grzechy.

Znamy regułę starotestamentalną: Oko za oko i ząb za ząb! Wiemy, że w cywilizowanym święcie nadal się ją stosuje. To pogłębia i umacnia zło. Mechanizm nakręcania się, odpłacania złem za zło prowadzi do zabijania bez zastanowienia. Chrześcijanie są wezwani do unikania zła. Nie wolno szatanowi dawać punktu zaczepienia w jego perfidnym ataku. Nie przyzwalajmy na zło w naszej codzienności. Rozwój sumienia pozwala skutecznie unikać zła. Nadstawianie drugiego policzka nie oznacza zgody na stawanie się chłopcem do bicia.

Od pilota kierującego ruchem samolotów na płycie lotniska do nauczania proroka Zachariasza, św. Pawła i samego Jezusa jest tylko parę minut. Jednakże sama symbolika słów jest tak podobna, iż wystarczy jej umiejętne zastosowanie, a Follow me (pójdź za mną) pozostanie w umysłach i sercach słuchaczy. Pomoce Kartka A3 z napisem FOLLOW ME. Na stokrotce wyciętej z białego papieru napis: NAŚLADUJ MNIE! (dla każdego dziecka).

Ludzie zasłuchani w słowa Jezusa zapomnieli nawet o głodzie. Jezus wyprzedza ludzkie pragnienia i zaspokaja je. Daje słuchaczom nie tylko chleb, ale przede wszystkim swoje słowo. To nie chleb trzymał ich przy Jezusie, a Jego uzdrawiająca moc i Jego pełne niezwykłej i świeżej prawdy słowa. Ogromnym problemem współczesnego świata jest głód fizyczny, ale nie to wydaje się być najważniejsze. Współczesny człowiek potrzebuje przede wszystkim zaspokojenia pragnień duchowych. Próby zaspokojenia ich na własną rękę kończą się jeszcze większym głodem i pragnieniem, a nawet duchową „śmiercią głodową”. Jezus przede wszystkim zaspokaja w nas pragnienie Boga, na tym się koncentruje. Jezus pragnie zaspokoić głód Boga w każdym człowieku, nawet jeśli ten głód nie jest jeszcze uświadomiony.

Polecenie – Wy dajcie im jeść (Łk 9,13) – to nie żart ani ironia. Chrześcijanin jest zaproszony do dzielenia się z innymi – to prowadzi do zachowania i pomnażania otrzymanego wcześniej daru. Chrystusowe bierzcie i jedzcie, to wzór postępowania i jednocześnie pokarm na drogę. Nie bójmy się pustkowia i ilości ludzi – Bóg zatroszczy się o wszystko. W dzieleniu się nie ma miejsca na kalkulację, która prowadzi do egoizmu. Dzieci sypiące kwiaty w procesji Bożego Ciała pokazują, jak radosną i spontaniczną czynnością jest dzielenie się. Chrześcijanin to człowiek słowa – żyje obietnicą Bożą, jego życie opiera się na czynach i prawdzie. Wiarygodność świadectwa wymaga, by słowo Boże wcielać w życie.

Jeśli podczas trudnej wędrówki kierujemy się wskazaniami kompasu, to na pewno nie zgubimy celu. Cel w życiu miał również Abram, któremu błogosławił król Melchizedek. Wyniesione przez króla chleb i wino to zapowiedź Eucharystii. Poucza o tym św. Paweł. Rozmnożenie chleba w Ewangelii jest również zapowiedzią Eucharystii. W Boże Ciało Kościół ukazuje swoją wiarę całemu światu, odbywając tradycyjnie procesję do czterech ołtarzy. Dzielimy się z dziećmi radością z tego, że możemy wszystkim ludziom ukazywać wiarę w żywą obecność Chrystusa w świętych postaciach Chleba i Krwi. Pouczamy, że to jest zadanie wszystkich wierzących w Pana Jezusa. Tę tajemnicę przeżywamy w czasie każdej Eucharystii. Pomoce: duża hostia, ampułka z winem, kielich.

Droga Krzyżowa w Lourdes. Opowiadanie kapłana – przewodnika pielgrzymek – o niedostatku ludzkich doświadczeń, gdy mowa jest o cierpieniu Matki Boskiej. Miłość i cierpienie to dwie tajemnice, których nie jesteśmy w stanie przekazać słowami. Możemy tylko odwołać się do własnych przeżyć, które z natury swej są indywidualne Uroczystość Trójcy Świętej ukazuje nam Boga jako tajemnicę Miłości. Miłość to święte słowo, które dziś jest deprawowane, wypaczane, brukane, sprowadzane do wymiaru cielesności, a nawet grzechu. Poprzez Mękę Chrystusa wkraczamy w tajemnicę cierpienia Boga. Dziś spotykamy wypaczanie treści i tajemnicy cierpienia. Jako że człowiek nie zrozumie tajemnicy Trójcy Świętej, powinien przede wszystkim prosić o dar wiary.

Jak każdej niedzieli, tak i dzisiaj gromadzimy się na liturgii w kościele. Przeżywamy Uroczystość Trójcy Świętej. Wiele razy przyzywamy Osób Boskich. Często odmawiamy modlitwy, wychwalając ich majestat, ale czy podejmujemy trud adoracji Trójcy Świętej? Dzisiaj nie pochylimy sie nad tekstami biblijnymi, chociaż mają one niezwykłą wartość. Dzisiaj pragnę was zaprosić do zatrzymania sie nad niezwykłym dziełem Rublowa, ikoną Trójcy Świętej. Jedność Osób Boskich wyrażona jest w podobnych kolorach szat, identycznych berłach, symbolach świętości i wieczności jakimi są aureole i skrzydła. Bóg Chrystus – kapłan najwyższy i wieczny, który oddał za nas swoje życie. Bóg Ojciec charakteryzuje się przezroczystymi szatami, jest Duchem doskonałym. Bóg Duch Święty wyrusza na ziemię, by odnowić jej oblicze. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do kontemplacji Trójcy Świętej.