Trójca Święta towarzyszy nam od początku naszego życia. Modlitwa znaku krzyża świętego „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” jest pierwszą modlitwą, której się uczymy. Próba przybliżenia tajemnicy Trójcy za pomocą dzbanków z czystą i brudną wodą (por. Pełno Ciebie. Rozważania niedzielne ks. Rafała Nitka SAC, Trójca Święta, za: https://www.youtube.com/watch?v=6vqIjAMgCHE). Trójca Święta jest ze sobą w ścisłej relacji – człowiek też potrzebuje relacji, drugiej osoby. Potrzebujemy drugiej osoby, by być szczęśliwymi. To we wspólnocie z innymi odkrywam, że jestem kimś wyjątkowym. Pomoce - pięć takich samych, przezroczystych dzbanków lub trzy takie same dzbanki i dwa inne: trzy identyczne dzbanki wypełniamy równo czystą wodą, jeden dzbanek jest wypełniony brudną, ciemną wodą, jeden dzbanek jest pusty; - pojemnik do wylania wody.

Wraz z zesłaniem Ducha Świętego rozpoczęły się czasy ostateczne… Bóg Ojciec dopełnił Swojego objawienia w Synu – Jezusie Chrystusie i posłał Kościołowi Ducha Świętego, który ma prowadzić Lud Boży aż do dnia Paruzji. Jedność, solidarność, wspólnota! Duch Święty może zstąpić tylko tam, gdzie panuje jedność; gdzie żyje się Ewangelią; gdzie wzajemna miłość jest fundamentem wspólnoty! Niesamowite znaki, jakie towarzyszą zesłaniu Ducha Świętego są dla nas zapowiedzią tego, w jak gwałtowny i nieprzewidywalny sposób działa Bóg wtedy, gdy Mu na to pozwolimy… W Kościele, we wspólnocie, w rodzinie nie ma równych i równiejszych; nie ma lepszych i gorszych – każdy jest tak samo gotowy na przyjęcie Ducha Świętego.

Duch Boży przychodzi do naszych zalęknionych serc. Lęk przed działaniem Ducha Świętego wynika z naszej ignorancji. Z obawy przed nieprzewidywalnością Ducha, zamykamy się na cztery spusty. Lęk wzrasta, kiedy uświadamiamy sobie, czego dokonał Duch w sercach (i życiu) tych, którzy pozwolili Mu działać. Boimy się zmian, które wymagają od nas zaangażowania i jednoznacznej postawy, a to sprawia, że pozostajemy nijacy i powierzchowni. Jesteśmy chrześcijanami i trzeba pamiętać, że bez pomocy Ducha Świętego nawet przeżegnać się nie możemy. Wyznawca Chrystusa żyje na co dzień darem Ducha Świętego i darami, których On tak obficie udziela. Chrzest i bierzmowanie sprawiają, że jest w nas niezatarty ślad Bożej obecności. Co uczyniłem ze swoimi sakramentami chrztu i bierzmowania? Jeśli tylko chcesz, to znajdziesz wiele dowodów na obecność Ducha.

Nadeszła kolejna niedziela, która jest nieco inna od pozostałych. Obchodzimy dziś Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Trójca Święta jest tajemnicą i nasz rozum nie jest w stanie jej zrozumieć. Bo niby jak pojąć, że jest jeden Bóg w trzech osobach? To bardzo trudne do wyobrażenia sobie. Duch Święty pełni ważną rolę w Kościele. Ale my często Go zasmucamy swoimi grzechami. Chciałbym, abyśmy się dzisiaj zastanowili nad tym, jakimi grzechami obrażamy Ducha Świętego. Poznamy tak zwane grzechy wołające o pomstę do nieba. Kiedy zaprzyjaźnimy się z Duchem Świętym, trudniej będzie nam popełniać grzech. Żyć w Duchu Świętym to modlić się codziennie do Niego, aby On napełniał nasze serca pokojem i radością. Cała tajemnica naszego chrześcijańskiego życia rozpoczyna się w momencie chrztu świętego. Ulubionym miejscem działania Ducha Świętego jest serce człowieka. Dlatego tak ważne jest, aby codziennie prosić Ducha Świętego: „Duchu Święty działaj w moim życiu”. Taka czy inna krótka modlitwa jest zaproszeniem Ducha Świętego do naszego życia. Pomoce: Obraz Zesłania Ducha Świętego.

Dokończone dzieło. Chwilowa rozłąka. Przemijalność życia. Smutek rozstania. Zrozumieć niewierzącego. Ubogaceni rozstaniem. Świadczyć w radości.

Każdy z nas zapewne doświadczył tego, gdy odchodzi ukochana osoba, że, niezależnie od powodów odejścia, niemal zawsze wiąże się z tym ból i tęsknota. Jeśli rzeczywiście kochamy, to będziemy tęsknić. Jezus pokazuje nam dzisiaj, że Jego odejście wcale nie oznacza końca, wręcz przeciwnie, oznacza nowy początek. Każda Eucharystia jest spotkaniem z żywym i prawdziwym Jezusem. Z Tym, który przecież daleki w niebie, a jednocześnie tak bliski. Bo przecież w każdej Eucharystii jest na wyciągnięcie ręki.

Opowiadanie „Tęsknota za niebem”. Pan Jezus wstępuje do nieba i posyła uczniów, by głosili Ewangelię. Dobre uczynki przepustką do nieba. Hiacynta, Franciszek i Łucja zostają wybrani przez Maryję, aby mówić o niebie. Pomoce: Piosenka „Niebo jest w sercu mym” (nagranie CD lub wykonanie scholi w trakcie homilii).

W dzisiejszą niedzielę przenosimy się do Wieczernika, w którym Jezus spotkał się z swymi uczniami w wieczór przed męką i śmiercią. Słowa Jezusa miały rangę testamentu. Były wypowiadane ze świadomością, że Jezus wybiera się w ostatnią podróż do Domu Ojca. Jezus zapowiadał już wcześniej, że spotka Go los biblijnego Sługi Jahwe, o którym pisał prorok Izajasz. Jezus obiecuje uczniom, że wróci i zabierze ich do siebie. Jezus nie zostawia uczniów jak opuszczone sieroty. Zapowiada, że pośle im Ducha Świętego jako ich Pocieszyciela. Jezus daje swym uczniom pokój, którego im nie odbiorą żadne wrogie siły działające na świecie.