Dzieci są obecne w naszym codziennym życiu. Coraz częściej demografowie biją na alarm, że przyrost naturalny jest ujemny i powoli wiele krajów się wyludnia. Dzieci w czasach Jezusa nie miały żadnych praw w społeczeństwie, jednak rodzice bardzo dbali o ich prawidłowy rozwój. Troska o rozwój dzieci jest naturalną koleją rzeczy każdego małżeństwa. Jezus przyciągał do siebie wielkie tumy ludzi. Jednak w Ewangelii jest bardzo mało momentów, kiedy jest mowa o dzieciach. Jezus pokazuje nam, że trzeba przyjąć królestwo Boże jak dziecko.

W Ewangelii św. Marka chodzi o sprawę zasadniczą: czy rozwód jest zgodnie z prawem dopuszczalny? Faryzeusze zadają Jezusowi podchwytliwe pytanie na temat rozwodu. Stanowisko Jezusa jest jednoznaczne: rozwód jest niedopuszczalny. Jezus wskazuje na nierozerwalność małżeństwa. Tak jak Jego związek z Kościołem – Oblubienicą jest trwały, nierozerwalny, tak nierozerwalne ma być małżeństwo.

„Bo każdy ogniem będzie posolony”. W Biblii sól jest symbolem oczyszczenia, siły i trwałości, a także więzi, przymierza przyjaźni człowieka z Bogiem. Ogień jest symbolem Bożej obecności. Ogień wskazuje także na oczyszczenie przez Boga z tego wszystkiego, co jest nieszlachetne. Być posolonym ogniem może zatem oznaczać uszlachetnienie przymierza z Bogiem. On robi wszystko, żeby nasza relacja była jak najlepszej jakości. Bóg chce nas wprowadzać jeszcze głębiej w swoją obecność, abyśmy doświadczali pełni szczęścia, a nie życia pozorami.

Ewangelia mówi nam o ludziach opętanych. Dziś spotykamy „wędrownego” egzorcystę. Fundamenty niepokoju uczniów. Motywacja decyzji Mistrza. Odmienność przynależności do Boga. Powstrzymać się od sądzenia.

W Kościele katolickim obchodzimy dzisiaj ważne święto – święto Katedry Świętego Piotra. Od IV wieku tym świętem chce się zwrócić uwagę na fakt, że jako dar Chrystusa dla nas, „budynek” Jego Kościoła zbudowany został na Opoce – świętym Piotrze. Od założenia Kościoła przez Jezusa Chrystusa, mamy w Nim posługę św. Piotra. I tak Piotr i jego następcy przewodniczyli dobroczynności, byli źródłem jedności i w szczególności mieli za zadanie utwierdzanie w prawdzie swych braci. Nie wynika z własnej zasługi ani ta moc, ani deklaracja wiary Szymona w Cezarei: „nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie” (Mt 16,17).

Dlaczego Jezus pozwolił na to, żeby chłopiec wyglądał jakby był martwy? Wydaje, że Bóg działa w naszym życiu dość nieskutecznie, a na pewno na bardzo niskiej skuteczności. „Skoro mi nie pomaga, to znaczy, że Boga nie ma!” Bóg nie jest obojętny na problemy swoich dzieci. Działa jak lekarz: próbuje znaleźć objawy i przyczynę problemu, żeby „dobrać” dla nas właściwe lekarstwo. Bóg nigdy nie przestaje działać, troszczyć się o mnie i już robi wszystko, abym wyszedł z tej sytuacji zwycięsko.

Jezus zaprasza do wspólnego wędrowania swoich uczniów, aby na szczycie góry przemienić się wobec nich. Poprzez przemianę Jezus ma na celu pokazanie im, że jeśli jeszcze bardziej uwierzą w Niego, to będą w stanie przemieniać swoje życie i dzielić się tym doświadczeniem z innymi. Jezus objawia swoim uczniom to, co do tej pory było przed nimi zakryte. Objawia im siebie samego, przemienionego. Poprzez fakt przemienienia, Jezus pragnie wskazać nam i potwierdzić, że jest naprawdę Synem Bożym, o czym świadczy także głos, który przemawia z obłoków. Poprzez przemienienie się Jezusa, Pan Bóg pragnie pokazać nam kawałek nieba w naszym życiu. Poprzez modlitwę, rekolekcje, Eucharystię nasze życie może być o wiele bardziej bogatsze w piękne wydarzenia a wiara silniejsza i pewniejsza.

Wydaje się, że Jezus stawia swoim uczniom bardzo duże wymagania: zaprzeć się samego siebie, wziąć swój krzyż… Kluczem do zrozumienia tej wypowiedzi jest poznanie, czym jest krzyż. Najczęściej krzyż nam się kojarzy z potworną męczarnią i haniebną śmiercią Pana. Krzyż jest symbolem posłuszeństwa Bogu. Niesienie własnego krzyża oznacza nasze posłuszeństwo Bogu, nieustanne uzgadnianie naszej woli z Jego wolą. „Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie.” Nie możemy pozostać tylko i wyłącznie na słownych deklaracjach. Wszystko, co Bóg czyni, wypływa z Jego miłości do człowieka.