Chrystus – Sługa. On jest pośród nas jak ten, który służy. Św. Kazimierz – królewicz, który swoją misję realizował jako służbę ubogim.

Okres Wielkiego Postu jest kolejnym zaproszeniem do stoczenia walki ze złym duchem. Post to nie tylko czas na rezygnowanie z przyjemności, ale to przede wszystkim nauka jak wytrwale dążyć do świętości. Stawiać sobie duchowe zadania do wykonania, które pozwolą na jeszcze mocniejsze przylgniecie do Jezusa. Zły duch wciąga człowieka w swoje sidła proponując złudne sposoby radzenia sobie z grzechem. Chrystus jest jedynym wyjściem z każdej, nawet najtrudniejszej życiowej opresji.

Jezus jest bezkompromisowy wobec elity Izraela – faryzeuszy i uczonych w Piśmie, bo skupiali się wyłącznie na przepisach Prawa, a sami często je omijali. Ludzie lubią ułatwiać sobie życie, iść na skróty. Często stawiamy innym wymagania, których sami nie jesteśmy w stanie zrealizować. Trzeba przyjąć nową zasadę życia: Największy z was niech będzie waszym sługą (Mt 23,11).

Nasze opinie o bliźnich często bywają pochopne i niesprawiedliwe. Krytyka grzechu nie jest jednoznaczna z krytyką grzesznika. Grzechem jest poczucie bycia lepszym od innych grzeszników. Bóg oczekuje od nas miłosierdzia, a nie osądzania innych ludzi.

Jezus stawia nam wysokie wymagania, ale jak dobry nauczyciel wskazuje też sposób na ich wypełnienie. Modląc się słowami Modlitwy Pańskiej, prosimy Boga też o to, abyśmy stawali się podobni do Niego – abyśmy umieli wypełniać w naszym życiu przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Nawrócenie i przebaczenie to dwie występujące jednocześnie rzeczywistości. Niemożliwe jest zrozumienie nawrócenia i przebaczenia bez uprzedniego uświadomienia sobie grzechu. W Starym Testamencie nawrócenie oznaczało powrót do wypełniania Prawa. Chrystus nadaje nawróceniu nowy sens. Przebaczenie wymaga zmiany sposobu myślenia. Przebaczenie uwalnia nie tylko winnego ale również poszkodowanego. Prawdziwy sens przebaczenia i nawrócenia możemy dostrzec jedynie w świetle Krzyża.

Modlitwa królowej Estery była oparta na niewzruszonej wierze, że Bóg Izraela nie opuszcza Narodu Wybranego, z którym zawarł przymierze. Bóg jest naszym prawdziwym Ojcem. Dlatego możemy być pewni Jego opieki. Każdego dnia modlimy się do wszechmogącego i miłosiernego Boga, prosząc Go za nas samych i naszych bliskich, w intencjach Kościoła i całego świata.

Na początku Wielkiego Postu słyszymy wezwanie do nawrócenia. To wezwanie Bóg kieruje przez proroka Jonasza do mieszkańców Niniwy. My także jesteśmy wezwani do nawrócenia. Bóg jest pełen miłosierdzia dla tych, którzy u Niego szukają schronienia. Zanim zsyła karę, ostrzega, co może się wydarzyć, gdy nie okaże Mu się posłuszeństwa. Bóg pozostawia nam wolny wybór.