Dwa adwentowe aspekty – przyjście Jezusa przy końcu czasów i narodzenie w Betlejem – staną się tematem homilii i rozważań. Symbole adwentowe. Co nam mówi prorok Izajasz? Konieczność głoszenia Ewangelii. Pokój królestwa Bożego. Zbliża się nasze zbawienie. Nieustanna potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Pana. Człowiek potrzebuje utwierdzenia w świętości na przyjście Chrystusa. Jezus Chrystus pasterzem swojego ludu.

Wobec pytań o cel ostateczny, poruszamy się w ciemnościach i po niepewnym gruncie. Wierzący pytają o wolę Bożą i jej wypełnienie. Dostajemy dwie podpowiedzi: Postępujmy w światłości Pańskiej (Iz 2,5) i Przyobleczmy się w zbroję światła (Rz 13,12). Gdzie panuje światłość Boża, tam nie ma ciemności. Odrzućmy ciemność, bo nie jesteśmy na nią skazani! Jesteśmy dziećmi światłości! W codzienności nie widzimy przychodzącego Pana. Brak uwagi to zaproszenie dla złodzieja. Zaniedbania w czujności to wręcz zachęta do kradzieży. Trzeba przetrzeć oczy, by me życie nie płynęło gdzieś obok mnie. Zrzućmy z siebie łachmany letniości i bylejakości. Przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa (Rz 13,14).

Jezus nawołuje do tego, aby nasze oczekiwanie na Jego powtórne przyjście było mądre, czyli wierne i roztropne. W trakcie homilii wskażemy dzieciom, że adwent jest szczególnie ważnym okresem liturgicznym, w którym mamy wiele możliwości, aby troszczyć się o swoją wiarę. Zachęcamy dzieci do uczęszczania na roraty. Pomoce: Obrazki, które przedstawiają: podlewanie kwiatów z konewki, słońce oświetlające roślinę.

Szyderstwa gapiów pod krzyżem Chrystusa i pytania jednego z łotrów przypominają szatańskie pytania na pustyni. Dobry Łotr staje po stronie prawdy. Taka postawa wymaga odwagi i pokory. Świat jest miejscem istnienia królestwa szatańskiego i Bożego, które wzajemnie się przenikają. Krzyż jest znakiem Bożego królestwa i mamy o niego walczyć.

Przeżywamy Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata i w ten dzień – za sprawą odczytanej Ewangelii – przenosimy się na szczyt Golgoty. Wpatrując się w krzyż Zbawiciela, nie sposób nie zauważyć jeszcze dwóch pozostałych krzyży i towarzyszy Jezusa. Te krzyże łotrów również mają nam coś do powiedzenia, są bowiem symbolami pewnych zachowań. Dobry Łotr jest symbolem zgody na sprawiedliwość. Ona dokonuje się na nim teraz. Jest świadomy własnych win i poddaje się karze. Prosi Jezusa o pamięć o nim w wieczności. Drugi łotr jest przedstawicielem krzykaczy i szyderców. Ponosi karę za swe występki, ale zadany mu ból nie zmiękcza jego serca. Nie stać go nawet na chwilę współczucia wobec niewinnego Chrystusa. Trzeci krzyż jest tronem Chrystusa Króla. Pan króluje z drzewa. Patrząc na krzyż Jezusa, widzimy Jego troskę o indywidualnego człowieka. Jego królestwo jest królestwem miłości.

Zdarza się, że dzieci posprzeczają się ze sobą nawet w czasie zabawy – szczególnie w czasie sportowej rywalizacji. O wiele trudniejsze kwestie do rozwiązania mają sędziowie. Jakże często oni sami potrzebują wsparcia Ducha Świętego. Trudne sprawy wiary Kolosan św. Paweł rozwiązywał poprzez listy, w których zachęcał adresatów do modlitwy i ukazywał Chrystusa jako Głowę Kościoła. Na Golgocie Chrystus został wyśmiany, ale Bóg Ojciec wywyższył Go ponad wszystko – jest On Królem wszechświata. Pomoce: Napis „On jest Mesjaszem”.

Życie Kościoła jest oczekiwaniem na powtórne przyjście Pana. Konieczna jest czujność, by Zbawiciel zastał nas przygotowanych: teraz – gdy przychodzi do naszych serc w Komunii św. i kiedyś, gdy staniemy przed Nim twarzą w twarz. Przyjdź jak chcesz i kiedy chcesz – św. Faustyna. Postawa zawierzenia. Do szczęścia i do światłości nie można dojść na skróty – św. Jan Paweł II. Ostrzeżenie przed fałszywymi prorokami. Szatan jako uwodziciel, który robi wszystko, aby odwieść człowieka od pokory, ufności i uległości wobec woli Bożej. Trudne wydarzenie osobiste czy dziejowe jest wezwaniem do ufności i nadziei. Z utęsknieniem czekam na przyjście Twoje – modlitwa św. Faustyny.

Po ruinach możemy wnioskować o minionej świetności starożytnych budowli. Wszystko przemija! Nauczmy się tego raz na zawsze. Radujemy się wspaniałymi budowlami ludzkiego ducha i myśli, ale nie pokładamy nadziei w ich trwałości. Z tego, na co patrzymy, kiedyś nie zostanie kamień na kamieniu. Naturalnym środowiskiem człowieka jest dom. Doczesny dom zniszczeje, bo przemijalność jest wpisana w naszą egzystencję. Mówi się wiele o wolności, a jednocześnie wokół tyle zniewolenia. Mówi się o demokracji, a tyle jest manipulacji. Pan Jezus ustanowił wspólnotę wierzących, Kościół. W tym świecie jest miejsce dla chrześcijan, jest miejsce dla Kościoła. Chrześcijanin myśli wedle Bożego zamysłu. Chrześcijanin stawia na Boga i buduje dom na Bogu! Na Nim opiera mury codzienności i czerpie materiał do dokończenia wieży.