Dla chrześcijanina pomnażanie nie dotyczy ilości, to jest sprawa jakości. Potrzeba równowagi między być i mieć. Skarb jest tam, gdzie przylgnęło serce. Strach przed pomnożeniem wiary to lęk przed wyrywaniem drzewa z korzeniami i przesadzeniem go w inne miejsce. Szkoda, bo pomnożenie wiary odkrywa nowe wymiary życia. Pomnożenie modlitwy oznacza, że każdą chwilę życia trzeba przemieniać w modlitwę. Przymnóż nam wiary – to pragnienie wierzącego serca. Potrzebujemy światła wiary, by iść drogą do Boga. Wiara jest charyzmatem, darem Bożym, który trzeba rozwijać, pomnażać. Św. Paweł woła, by rozpalić na nowo ten charyzmat Boży. Konsekwencją świadczenia wiary jest męczeństwo. Rozpalmy w nas dar miłości bliźniego. Wiara uczy nas innego patrzenia na rzeczywistość. Służba wiary to posługa potrzebującym. Sługa nie czeka na podziękowania. Miłość to powinność, bo trzeba nią oddychać, by żyć. Wiara i miłość to siostry, które żyć mają pod tym samym dachem.

Wiara pozostaje z jednej strony czymś nieuchwytnym, niematerialnym i trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. Można jednak opisywać owoce wiary. Jezus wymienia pewne nadzwyczajne możliwości (w dzisiejszym tekście biblijnym jest to rozkazywanie drzewom). Znacznie więcej uwagi poświęca jednak uczynkom wiary związanym ze służbą i pokornym zaufaniem Bogu. To właśnie ten rodzaj uczynków jest głównym celem duchowego rozwoju chrześcijanina. Pomoce: Kartki z rebusem przypominającym, czym jest służba. Rozwiązanie brzmi: służyć to troszczyć się o potrzeby innych. Na obrazkach są: tron; szczyt; owoc; polana; komin Na kartce znajdują się słowa: Służyć to... Poniżej rysunki a pod nimi: tron: przekreślona litera "n"; szczyt a pod nim napis: t=ć + się; owoc a pod nim przekreślone "woc"; polana a pod nią napisz: lana=trzeby; komin a pod nim przekreślone "kom" oraz: + nych.

Jest w nas ukryte pragnienie powodzenia i sławy. Niebezpieczne staje się ono wówczas, gdy sukcesami materialnymi próbujemy przesłonić niepowodzenia natury moralnej. Prorok Amos ostrzega nas przed beztroską, zaś św. Paweł zachęca do tego, by pracować nad wartościami duchowymi – by nie zaniedbywać swego wnętrza. "Wymagajcie od siebie, nawet gdyby inni od was nie wymagali" (św. Jan Paweł II). Nasze wysiłki, jeśli nie mają spełznąć na niczym, muszą być zawsze podejmowane w perspektywie wieczności.

Do owocności naszej modlitwy potrzebna jest świadomość obecności Chrystusa w zgromadzeniu. Pan nas zaprosił tutaj i jest pośród nas obecny. Pan nas poucza swoim słowem i karmi Eucharystią. Prorok Amos kieruje do nas mocne słowa o dobrach doczesnych. Każdy z nas jest właścicielem zasobu dóbr, zarządcą własności. Prorok Amos uczy nas mądrego i odpowiedzialnego zarządzania, mówi o właściwym wykorzystaniu dóbr doczesnych. List św. Pawła Apostoła był skierowany do ucznia Tymoteusza. Apostoł wzywa ucznia do praktykowania postaw wypływających z wiary. Sprawiedliwość, pobożność, dobroć to cechy, którymi uczeń ma się charakteryzować. Ewangelia opowiada o losie bogacza, w życiu którego brakło miłosierdzia. Jest dla nas podsumowaniem nauki o dobrach doczesnych. Mamy wiele możliwości czynienia dobra, wiele możliwości wspierania dzieł miłosierdzia. Naszemu życiu tutaj na ziemi charakteru i wartości dodaje okazane wspólnocie miłosierdzie.

Szukamy powodów, dla których bogacz trafił do piekła a Łazarz do nieba. Dlaczego bogacz nie ma imienia? Pan Bóg jest sędzią sprawiedliwym, za dobro wynagradza, za zło karze. Zachęca nas do miłowania bliźnich – miłowanie bliźniego jest drogą do nieba. Wspólny śpiew radosnej piosenki o niebie. Pomoce: szklanka z wodą; dwa transparenty z napisami: „Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, za dobro wynagradza, za zło karze” oraz „Miłuj bliźniego swego jak siebie samego”.

Przypowieść o nieuczciwym rządcy wyrwana z kontekstu całej Ewangelii jest niezrozumiała i nie do przyjęcia. Nieuczciwy rządca został pochwalony, ponieważ w roztropny sposób potrafił sobie poradzić w bardzo trudnej sytuacji. Jezus nie akceptuje i nie pochwala jego działania. Zalicza owego rządcę i metody jego działania do sposobu postępowania synów tego świata. Jezus chce zachęcić synów światłości, czyli swoich uczniów, aby byli tak roztropni i zapobiegliwi w dążeniu do królestwa Bożego, jak synowie świata w zabieganiu o ziemskie dobra. Interpretację przypowieści o nieuczciwym rządcy znajdujemy także w kolejnych słowach Jezusa: Zyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Wszystko winno służyć i pomagać człowiekowi, aby osiągnąć zbawienie. Nic nie może być przeszkodą w opowiedzeniu się za Jezusem i przyjęciu Jego słowa.

Radykalizm chrześcijański stawia opór złu, które zabija w nas człowieczeństwo i Boga. Jeśli myślimy i postępujemy tak, jak nam dyktuje świat, to tracimy własną tożsamość. Każdy z nas będzie zdawał sprawę ze swego zarządu. Jakim byłeś ojcem, jaką matką, jakim dzieckiem, jakim uczniem, jakim pracownikiem? Pan Jezus zna historię naszego życia. Trzeba stanąć w prawdzie, pokorze i wierze przed Panem. Zarządca nie był leniem czy darmozjadem. Był świadom swych ograniczeń i talentów, a to pierwszy krok w stanięciu w prawdzie.

Tylko dwa słowa: „uczciwość” i jego przeciwieństwo, czyli „nieuczciwość” – wyrażają istotę relacji międzyludzkich. Nie wolno zapominać o ich znaczeniu. Nieuczciwych tępi prorok Amos. Historia nieuczciwego rządcy jest nadal aktualna. Trudno nam zrozumieć pochwałę, jaką otrzymał od właściciela. Jezus tłumaczy to swoim uczniom. Pomoce: napis „nieuczciwość” z przekreślonym przedrostkiem „nie”; napis: Ile jesteś winien?