Jezus z Nazaretu przyszedł zaprowadzić pokój w ludzkich sercach, nie na świecie. Inaczej mówiąc: On nie przyszedł zmieniać struktur, tylko człowieka. Ponieważ zło tkwi w człowieku, nie w strukturach. Jezus udziela na postawione przez siebie pytanie odpowiedzi, która jest wysoce niepokojąca i tajemnicza. Ze słów Jezusa bije realizm związany z ludzką wolnością, a raczej ze zniewoleniem, które skutecznie może utrzymać człowieka w swoich kleszczach. Nauka Jezusa odsłania czającą się w naszym sercu ciemność. Dotyka ran, które bronią się przed uzdrowieniem. Powoli ropieją i gniją, maskując się za pozornym poczuciem bezpieczeństwa i zadowolenia.

Grzechem jest przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych. Aby czyn miał znamiona grzechu ciężkiego, muszą zaistnieć dwie okoliczności, mianowicie świadomość i dobrowolność. Jeżeli brakuje któregoś z tych aspektów, możemy domniemywać, że czyn ma znamiona grzechu lekkiego. Życie w stanie łaski jest nieustanną gotowością na spotkanie z Bogiem Dzięki tej postawie mogę być pewny szczęścia wiecznego i nie muszę się bać spotkania z Bogiem w momencie śmierci.

Grzech Adama przeszedł na wszystkich ludzi, którzy pochodzą od pierwszych rodziców i dziedziczą po nich naturę ludzką. Ta natura została pozbawiona przyjaźni z Bogiem. W kontekście tego nauczania jasno widać potrzebę chrztu niemowląt.

Św. Łukasz był uczniem św. Pawła i towarzyszył mu w jego podróżach do Filippi w Macedonii oraz do Jerozolimy i Rzymu. Był z wykształcenia lekarzem. Stąd jest on uznawany za patrona lekarzy i całej służby zdrowia. Najważniejszymi dziełami św. Łukasza są trzecia Ewangelia i Dzieje Apostolskie. W swojej Ewangelii św. Łukasz przedstawia Chrystusa jako lekarza ciał i dusz. Z wielkim naciskiem podkreśla miłosierdzie Boże w stosunku do grzeszników. Łukasz przeżył nawrócenie. Poznał Chrystusa, będąc poganinem, czyli odkrył, że łaska zbawienia przeznaczona jest dla wszystkich ludzi, a nie tylko dla wybrańców z jednego narodu.

Świat uległ daleko idącej przemianie w kierunku sekularyzacji. Dawniej człowiek potwierdzał swoją wiarę znakami: znakiem krzyża; pozdrowieniem chrześcijańskim; szacunkiem dla świętości. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu.

Hipokryci to ludzie o podwójnej twarzy. Na zewnątrz chcą wyglądać doskonale. Pod tą maską ukrywa się jednak ich prawdziwe oblicze. Bywają ludzie, którzy zewnętrznymi formami religijności przykrywają swoją moralną nędzę. W dzisiejszej Ewangelii Jezus zachęca swoich uczniów, aby zobaczyli siebie oczami Pana Boga.

Patrząc na wydarzenia ze starego Testamentu można stwierdzić: jak biedni są ludzie, którzy odrzucili proroków Starego Testamentu, ale jeszcze biedniejsi są ci, którzy odrzucili Jezusa. Dzisiaj widzimy Jezusa, który podczas posiłku w domu faryzeusza gorszy swoimi słowami jego gości. Jezus swoją wypowiedzią odsłania fałszywość faryzeuszy i ich religijną obłudę, której ludzie wcześniej nie dostrzegali. Mistrz z Nazaretu tłumaczy dlaczego nie umył rąk przed jedzeniem. Postępuje tak, żeby móc wyjaśnić rozmówcom przy stole, że przeceniają własne tradycje i subiektywne przekonania. Dziś Jezus zwraca się do nas, do swoich uczniów: „Nigdy nie udawajcie!

Najlepiej wspominamy tych nauczycieli, których życie zgadzało się z ich poglądami. Faryzeusze i uczeni w Piśmie – nauczyciele, którzy bardzo dbali o autorytet, ale go nie mieli, bo sami nie spełniali tego, co głosili innym. Jezus, którego uczeni w Piśmie nazywają Nauczycielem, nie tylko głosił, ale przede wszystkim czynił to, czego nauczał.