Prorok Aggeusz wzywał rodaków do odbudowy świątyni jerozolimskiej. Prorok wskazywał, że wszystkie nieszczęścia, które spadają na naród, są związane z opieszałością przy odbudowie świątyni. Wsłuchując się w treść dzisiejszego czytania, widać głębię i konieczność istnienia ostatniego z przykazań kościelnych. Dotyka ono sprawy drażliwej jaką jest finansowe wsparcie dla dzieł Kościoła. Kościół zaprasza nas do dzielenia się tym, co posiadamy.

Jezus posyła Dwunastu udzielając im mocy i władzy nad wszystkimi złymi duchami oraz władzy leczenia chorób. Apostołowie mają iść tak, jak stoją – pełni wyłącznie mocy Jezusa. Misja Apostołów się powiodła. Czy ja potrafię tak zaufać Bogu? Całkowite zawierzenie Bogu wydaje się przekraczać możliwości człowieka, tymczasem świadectwo tych, którzy decydują się na Drogę Abrahama temu przeczy. Droga Abrahama – świadectwa uczestników tych niezwykłych rekolekcji.

Święty Mateusz, ewangelista, o którym niewiele wiadomo. Spotkanie Chrystusa sprawiło radykalną przemianę jego życia. Powołanie Mateusza jest obrazem łaski i Bożego miłosierdzia, gdyż celnik był synonimem grzechu i zepsucia. Chrystus dla ratowania człowieka poświęca wszystko.

Wielu ludzi dziś narzeka na to jak funkcjonuje Kościół katolicki w Polsce. To mocno uderza przede wszystkim w naszą relację z Bogiem. Nie mamy świadomości, że Kościół to my! Całą odpowiedzialność za kształt Kościoła zrzucamy na księży. Król Cyrus, natchniony przez Boga, wspiera odbudowę świątyni jerozolimskiej. Za odbudowę świątyni nie biorą się wyłącznie kapłani, ale cały lud, każdy, kto czuje się odpowiedzialny za wspólnotę. Jak ja się angażuję w funkcjonowanie parafii? Czy czuję odpowiedzialność za to, jak wygląda życie i to duchowe i to materialne wspólnoty Kościoła, do której należę?

Św. Stanisław Kostka – patron Polski. Działanie wbrew woli rodziców. Tajemnica zagubienia Jezusa. Nie miłować świata. Świat przeniknięty złem. Świadomość błędnych decyzji. Rodzice chcą dobra dla dziecka. Prawdziwe dobro.

Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją opowieści o synu marnotrawnym, miłosiernym ojcu i miłości, która nie do końca przez wszystkich zostaje zrozumiana. Zobaczmy pewną analogię: ojciec to Jezus, młodszy syn to kobieta, która kiedyś prowadziła nie moralne życie. Starszym synem jest faryzeusz Szymon. Zarówno kobieta jak i faryzeusz zapraszają Jezusa. Ona zaprasza Boga do swego serca, on „tylko” do domu. Źródłem wszelkiego dobra jest Bóg, a człowiek jest tym, który na to dobro może się otworzyć, może je pomnażać, ale nigdy nie jest tego ostatecznym właścicielem.

Jezus ukazuje związek między miłością a przebaczeniem. Jeśli komuś zostają darowane liczne winy, to jego miłość jest znacznie większa. Przykładem może być św. Paweł, który stał się gorliwym Apostołem Narodów. Bóg przebaczał nam już wielokrotnie. Czy jestem wdzięczny za dar przebaczenia? Może bardziej akcentujemy własny wysiłek podejścia do kratek konfesjonału, niż działanie Bożej łaski.

Wspomnienie Matki Bożej Bolesnej jest obchodzone nazajutrz po Święcie Podwyższenia Krzyża Świętego. Rozszerzył je na cały Kościół papież Pius VII w 1814 roku. Najświętsza Maryja Panna wytrwale podążała drogą krzyżową, a potem stała wiernie pod krzyżem Chrystusa, aż do momentu skonania Jezusa. Prawdy te są nierozdzielnie ze sobą powiązane.