Niezmienny tok naszej egzystencji zawiera się w powtarzaniu cyklu: narodziny, dzieciństwo, młodość, życie dorosłe, starość i śmierć. Kohelet patrzy na świat spojrzeniem obserwatora, który z boku przygląda się biegowi ludzkiego życia. Uwagi mędrca mają na celu uświadomienie ludziom konsekwencji, jakie się rodzą z naszych czynów. Czynione dobro pozostawia ślady na całą wieczność.

Dziś zapomniano o tej koheletowej mądrości, a złe gospodarowanie czasem prowadzi do tragedii. Mądrość Koheleta realizowana w moim życiu.

Kohelet stwierdza, że wszystko na świecie jest marnością, bo wszystko przemija: pokolenia, ludzie, rzeczy, czas. Człowiek nie jest w stanie w czasie ziemskiego życia zaspokoić swoich pragnień i zrealizować swoich marzeń. Rok liturgiczny jest świętowaniem zbawczych wydarzeń z historii zbawienia, a szczególnie z życia Jezusa Chrystusa. Liturgia Kościoła jest celebrowana w określonym czasie i w określonej przestrzeni. Tak musi być, ponieważ jednym z uczestników liturgii jest człowiek, którego życie osadzone jest w czasie i przestrzeni.

Może dziwić nas wybór Jezusa – wybrał na apostołów ludzi słabych, którzy w większości uciekli spod krzyża. Jezus dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. Bóg patrzy na serce człowieka, a nie na to, co zewnętrzne.

Dar obecności. Wybraliśmy spotkanie z Bogiem. Zakłócenie naszego spotkania. Wymiar duchowy ponad wymiarem fizycznym. Warunek bliskości.

Mateusz był postawionym wysoko urzędnikiem celnym. Celnicy byli najbardziej pogardzaną grupą w Izraelu. Chrystus przełamuje negatywne myślenie o celnikach. Przykładem, łagodnością i miłosierdziem wskazuje drogę do nawrócenia. Człowiek często postrzega siebie jako niegodnego i nie widzi możliwości zmiany tej sytuacji. Bóg powołuje człowieka do wielkich dzieł. Potrzeba ludzkiej otwartości na Boże działanie.

Musimy sobie uświadomić, że to siewca decyduje o tym, gdzie rzuci ziarno. „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?” (Rz 8,35). Bóg kieruje swoją miłość do człowieka bez względu na wszystko – sieje nie patrząc, czy ziarno pada na ziemię skalistą, pokrytą cierniami, czy na żyzną. To ja i ty decyduję o tym, jak wygląda moje serce.

Liczni biografowie św. Stanisława Kostki podkreślają szczególnie jego życie modlitewne. W dzień i w nocy modlił się i rozmyślał o Panu Jezusie i Matce Najświętszej. Św. Stanisław Kostka, patron młodzieży polskiej, wcześnie osiągnął doskonałość i mimo młodego wieku wiele przeżył. Po czterech wiekach nadal pozostaje czytelnym i wyraźnym wzorem dla młodego pokolenia.