Uzdrowieni przez Jezusa opętani ludzie zachowywali się bardzo różnie. Niektórzy z nich krzyczeli, inni miotali się, a jeszcze inni astraszali innych. Te zachowania pokazywały wrogie zamierzenia złych duchów, które trzymały ludzi w niewoli. W naszym życiu możemy spotykać ludzi którzy są niemi, ale tylko połowicznie. Nie potrafią mówić dobrych słów, a wręcz unikają pozytywnych wypowiedzi. Milczą nawet wtedy, kiedy trzeba obronić drugiego człowieka. Uzdrowienia, których dokonywał Jezus powodowały, że ludzie nawracali się. Chcieli być blisko Jezusa. Widzieli w Nim wielką moc. Każdy z nas potrzebuje uzdrowienia, aby żyć w wolności dzieci Bożych.

Istnienie aniołów jest elementem naszej wiary. Aniołowie w Biblii i nauczaniu Kościoła. Wiara w pomoc Aniołów Stróżów.

Świadectwo Ewangelistów mówi, że oprócz grona Dwunastu, którzy szli za Jezusem Chrystusem, byli także uczniowie. Misja głoszenia Słowa nigdy się nie zakończy i będzie trwała, aż do ponownego przyjścia Jezusa na końcu czasów. Działalność misyjna nie ma swojego źródła w człowieku, lecz w Bogu i to On jest jej stałym punktem odniesienia.

Hiob czuje się opuszczony przez Boga. Bóg jest blisko, ale Hiob nie dostrzega Go. Czasem i nam się zdarza takie poczucie opuszczenia, szczególnie wówczas, kiedy przeżywamy jakieś kłopoty. Wtedy obwiniamy Boga o Jego pasywność w naszym życiu. Potrzeba zdystansowania się od trudnych doświadczeń – to pozwoli nam dostrzec Boga w naszym życiu.

Chociaż wiara w istnienie archaniołów i aniołów jest nam przekazywana od najmłodszych lat, to jednak z czasem spychamy ją na margines naszego życia religijnego. W historii Kościoła nieustannie notuje się ingerencje naszych niebieskich przyjaciół w nasze codzienne życie. Korzystajmy z pomocy, jakiej Bóg pragnie nam udzielać przez wsparcie i orędownictwo aniołów.

Czcimy dzisiaj świętego Wacława, myślami i sercem udajemy się na wawelskie wzgórze, gdzie spoczywają jego relikwie. Wacław został zamordowany przez swojego brata, który zaprosił go, znając jego święte życie i zabieganie o sprawy nieba, na uroczystość poświęcenia zbudowanej przez siebie świątyni. Pan Jezus uczy nas dzisiaj postaw, którymi jaśniał przed swoim ludem święty Wacław: pokora wobec Boga, zaufanie człowiekowi i dobre serce.

Niezmienny tok naszej egzystencji zawiera się w powtarzaniu cyklu: narodziny, dzieciństwo, młodość, życie dorosłe, starość i śmierć. Kohelet patrzy na świat spojrzeniem obserwatora, który z boku przygląda się biegowi ludzkiego życia. Uwagi mędrca mają na celu uświadomienie ludziom konsekwencji, jakie się rodzą z naszych czynów. Czynione dobro pozostawia ślady na całą wieczność.

Dziś zapomniano o tej koheletowej mądrości, a złe gospodarowanie czasem prowadzi do tragedii. Mądrość Koheleta realizowana w moim życiu.