Bóg zaprasza człowieka do współpracy przy stwarzaniu świata. Człowiek nadaje zwierzętom nazwy. W ten sposób otrzymuje władzę nad nimi. Ale dopiero stworzenie kobiety sprawia, że mężczyzna przestaje być samotny. Podczas rozmowy z faryzeuszami Chrystus przeciwstawia się możliwości rozwodów. Głos faryzeuszy jest nadal aktualny, ponieważ w dzisiejszych czasach też są propagatorzy rozwodów.

Człowiek z natury jest powołany do relacji z innymi, do życia w społeczności. Człowiekowi nie wystarczy funkcjonowanie w świecie rzeczy materialnych, ale potrzebuje drugiego człowieka, żeby się właściwie rozwijać. Ludzie inwestują w rzeczy materialne, nasze społeczeństwo staje się społeczeństwem konsumpcyjnym. Ludzie próbują rozwijać swoje człowieczeństwo w oparciu o to, co posiadają. Nawet oceniają innych według stanu posiadania. Jednak prawda jest taka, że żadna rzecz materialna nie spełni najgłębszych ludzkich pragnień. Do tego potrzebny jest nam drugi człowiek, ale nie traktowany przedmiotowo, lecz podmiotowo.

Pokazanie wartości sakramentu małżeństwa. Wyjaśnienie słów przysięgi małżeńskiej. Potrzeba modlitwy za małżeństwa, również te, które się rozpadły. Bogata symbolika towarzysząca sakramentowi małżeństwa. W trakcie homilii będziemy odwoływać się do sakramentu małżeństwa – to doskonała okazja, by zaprosić rodziców do zrobienia czegoś dla ich dzieci. Należy przed Mszą św. (najlepiej kilka dni wcześniej) poprosić o pomoc zaprzyjaźnionych z parafią małżonków (najlepiej posiadających dzieci i regularnie uczestniczących we Mszach św. z udziałem dzieci). Małżonkowie ci w odpowiednim momencie staną w prezbiterium i odtworzą moment zawarcia małżeństwa. Należy im przypomnieć, aby mieli obrączki i aby w razie potrzeby można było je na chwilkę zdjąć. Należy również przygotować rytuał sakramentu małżeństwa oraz stułę do związania rąk, ewentualnie pokazać zdjęcia przedstawiające ślub.

Z kim się przyjaźnię, w jakich środowiskach się obracam? Jaki jest mój stosunek do ludzi, z którymi rywalizuję? W obawie przed konkurencją i zagrożeniem własnej pozycji ludzie sięgają po administracyjne zakazy. Bóg działa w zaskakujący sposób – człowiek, który nie należy do uczniów Jezusa, również wyrzuca złe duchy w Jego imię. Mamy żyć i działać z imieniem naszego Pana w sercu i na ustach. Bezmierna miara Boża: obfitość połączona z rozrzutnością i ciągłe przekraczanie ludzkich wyobrażeń. Rozejrzyjmy się wokoło – naprawdę są ludzie, którzy żyją po Bożemu.

Bóg nie szczędzi człowiekowi swojego Ducha. To źródło jest niewyczerpane. Nigdy nie zabraknie Bogu łaski. Mogę podejść do źródła, ile razy chcę i zaczerpnąć tyle łaski, ile tylko zapragnę. Bóg jest hojny. Są wierzący, w spotkaniu z którymi doświadczamy obecności samego Boga. Wychodzimy z takiego spotkania przemienieni. Czujemy to wyraźnie. Każdy chrześcijanin powinien być człowiekiem, z którego emanuje obecność Boga. Bóg rozlewa na ludzi swojego Ducha. Tyle tysięcy młodzieży i dorosłych przyjmuje sakrament bierzmowania, a jednak nie widać żadnej zmiany w ludziach, nie zmienia się społeczeństwo, które przeżywa coraz większy kryzys. Marnujemy „tony” Bożej łaski, lekceważymy Boże dary.

Zazdrosne warzywa – opowiadanie ukazujące, czym jest zazdrość. Zazdrość grzechem dzieci i dorosłych. Słowo Boże gani zazdrość. Zazdrosny Jozue i zazdrośni apostołowie. Niszczycielska siła zazdrości. Jak uwolnić się z zazdrości? (Odpowiedź na to pytanie można zilustrować opowiadaniem o młodych sportowcach „Co z tą zazdrością zrobić?”, znajdującym się w części z cytatami).

Sprawiedliwy jest człowiekiem niewygodnym dla otoczenia. Spotkanie z nim wymaga zajęcia konkretnego stanowiska. Ludzie, o których mówi Księga Mądrości, mogliby walczyć ze swoimi wadami, zmienić obyczaje, ale oni knują, jak się pozbyć sprawiedliwego. Żądza wielkości powoduje nieład i zło. Mądrość przynosi ze sobą sprawiedliwość i pokój. W historii Kościoła i ludzkości znajdziemy wiele przykładów tych odmiennych postaw. Chrystus stawia przed uczniami dziecko jako wzór do naśladowania. Wzywa też swoich uczniów, aby służyli wszystkim innym ludziom.

Nieustannie próbujemy przewodzić innym, chcemy podporządkować sobie i naszym planom wiele spraw. Nadmierna koncentracja na realizacji własnych planów może zniszczyć wiele zdziałanego dobra. Liturgia słowa przeznaczona na dzisiejszą niedzielę każe nam się zastanowić nad ludzkimi ambicjami, zawiścią i rywalizacją. Księga Mądrości pokazuje, jak grzech ogarnia i niszczy tych, którzy mu się poddają. Ludzie owładnięci złem nie potrafią znieść dobra, które staje się dla nich wyrzutem i dlatego spiskują, jak doprowadzić do zguby człowieka sprawiedliwego. Święty Jakub pisze o zazdrości, która wprowadza nieład i doprowadza do ruiny, a zła intencja modlitwy sprawia, że staje się ona bezowocna. Jezus, wsłuchując się w serca swoich uczniów, nie potępia ich za ich pragnienia, postanawia jednak nadać tym pragnieniom właściwy kierunek; czyni to, stawiając apostołom warunek, by byli „ostatnimi” i „sługami wszystkich”.