Są sytuacje, kiedy boimy się powiedzieć prawdę i dla uratowania własnej pozycji krzywdzimy kogoś bliskiego, nawet przyjaciela. Łatwo zrozumieć, co przeżywali apostołowie. Łatwo zrozumieć ich zmieszanie, kiedy ukazał się im zmartwychwstały Jezus. Oni w obliczu Jego męki i śmierci uciekli albo wyparli się i zdradzili swojego Mistrza. Spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym wydawało się im czymś nieprawdopodobnym. Jezus pocieszał apostołów i tłumaczył im, że On musiał cierpieć i oddać swoje życie na krzyżu, aby potem zmartwychwstać. Zmartwychwstanie Jezusa oznacza zwycięstwo życia nad śmiercią. Św. Piotr przypomina, że to sam Bóg wskrzesił Jezusa z martwych.

Celem homilii jest ukazanie dzieciom siły wiary, którą otrzymali apostołowie podczas spotkania ze Zmartwychwstałym. To była kolejna epifania (objawienie się Boga), która nadawała sens życia zalęknionym uczniom Zbawiciela. Ukazywał się im żywy i prawdziwy Chrystus. Spożywał z nimi posiłki. Wlewał w ich serca pokój, oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma (Łk 24,45). Pierwsi chrześcijanie byli prześladowani przez rzymskich cesarzy. Wielu z nich zostało męczennikami za wiarę. Aby się rozpoznać, rysowali na piasku rybę – symbol wierzących w Chrystusa. Po dziś dzień znak ryby umieszczany jest w wielu miejscach w kościele: na freskach, rzeźbach, na ornatach, kielichach. ΙΗΣΟΥΣ (Iēsoûs) – Jezus ΧΡΙΣΤΟΣ (Christós) – Chrystus ΘΕΟΥ (Theoû) – Boga ΥΙΟΣ (Hyiós) – Syn ΣΩΤΗΡ (Sōtér) – Zbawiciel Przed liturgią uczymy dzieci śpiewać piosenkę o tematyce powołaniowej „Wszystkie moje troski” (tekst w części z cytatami). Warto poprosić kogoś o akompaniament gitary. Zadbajmy o to, aby każde dziecko miało tekst – nawet te dzieci, które jeszcze słabo czytają.

Maryja przyjmując prawdę Zwiastowania, stawiała się w trudnej sytuacji. Zgoda Maryi nie była obwarowana żadnymi warunkami i pozbawiona wszelkich zbędnych pytań. Człowiekowi trudno jest nagiąć swoją wolę dla drugiego. W wymiarze wiary powierzamy swoją wolę Bogu. Bóg zawsze przygotowuje człowieka do pełnienia Jego woli. Niepewność względem patrzenia na swoje życie przez pryzmat woli Bożej. Zawierzenie Maryi jako tej, która najpełniej zawierzyła swoje życie Bożemu planu.

Pan Jezus zmartwychwstały przychodzi do apostołów. Wita ich słowami: Pokój wam (J 20,19). W ten sposób uspokaja ich i udziela im daru pokoju. Jezus okazuje szacunek tym, którzy się go pozbawili przez swoje tchórzostwo w godzinie próby. Jezus pokazuje uczniom przebite ręce i bok, by sami utwierdzili się w wierze i mogli dawać świadectwo innym. Miłosierdziem Pana jest przyobleczenie uczniów w zaufanie i radość. Miłosierdziem jest posłanie do głoszenia Ewangelii tych, którzy już raz Go zawiedli. Jezus tchnął Ducha Świętego na swoich uczniów. Teraz, gdy zaufali Panu i są mocni Jego miłosierdziem, mogą z mocą głosić Ewangelię. Bieda moralna i duchowa woła o Boże miłosierdzie. Jezus okazuje miłosierdzie niewiernemu Tomaszowi, który musiał zobaczyć, by uwierzyć. Świadomość własnej nędzy zachęca do czynienia miłosierdzia. Nie zmarnujmy łask, jakie Pan chce nam ofiarować w dniu święta Miłosierdzia Bożego.

Dzisiejszy dzień jest świętem Miłosierdzia Bożego. Przychodzimy pełni paschalnej radości, a nasza świątynia staje się wieczernikiem. Chcemy upodobnić się do apostołów zgromadzonych we wspólnocie i tak jak oni przywitać Pana, gdy przyjdzie. Pan dzisiaj, posługując się św. siostrą Faustyną, przekazuje nam znaki swojej obecności i źródła szczególych łask. Pan Jezus nakazał św. Faustynie zabiegać o ustanowienie Święta Miłosierdzia, wymalować obraz z podpisem Jezu Ufam Tobie, czuwać na modlitwie, gdy zegar wybija godzinę 15.00, czcić Boże Miłosierdzie poprzez koronkę, której ją sam nauczył i nowennę, którą skromnej siostrze podyktował. Niech przenika nas duch, o którym słyszeliśmy w pierwszym czytaniu: Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy mieli wielką łaskę (Dz 4,33). Moc ich świadectwa wypływała ze spotkania z Mistrzem. Niech ten sam płomień wiary ogarnia nasze serca.

Uczniowie, których spotykamy w dzisiejszej Ewangelii, boją się – po śmierci Jezusa cały świat im się zawalił, są kompletnie zagubieni . Uczniowie czują, że zdradzili swojego Mistrza (przecież wszyscy uciekli – poza św. Janem). Co mogą czuć uczniowie, gdy nagle widzą Jezusa? Może boją się ostrych słów nagany? Pan Jezus chce, żebyśmy Go poznali – największe pragnienie Boga! Bóg jest Miłością! Zabawa z balonikami ma utrwalić skojarzenia Boga z miłością i miłosierdziem. Niedziela Bożego Miłosierdzia to niedziela przebaczenia. Homilia zakłada prowadzenie dialogu z dziećmi. Gdyby to było niemożliwe, pewne elementy trzeba przeformułować. W trakcie homilii będą potrzebne 3 balony (dwa z napisami: „policjant”, „sędzia” i jeden w kształcie serca).

Pod krzyżem Jezusa stały Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, matka synów Zebedeusza, Salome, żona Kleofasa i wiele innych kobiet, które przyszły z Galilei, aby Mu usługiwać. Te same niewiasty poszły w pierwszy dzień po szabacie do grobu, aby obmyć i namaścić ciało Jezusa, gdyż w piątek, ze względu na zapadający zmierzch i przygotowania do Paschy, nie mogły oddać ostatniej posługi swemu Mistrzowi. Niewiasty uczestniczyły w odkupieńczej Pasji Jezusa na Golgocie, przeżyły epifanię, czyli niezwykłe spotkanie ze zmartwychwstałym Panem, więc mogły być prawdziwymi świadkami Jego Ewangelii.

„Pies ogrodnika” to taki człowiek, co sam nie zje i nikomu nie da, a na dodatek ma przeświadczenie, że to on ma rację, a reszta musi się podporządkować. Niedostrzeganie cudu i prawdziwego charakteru zjawisk, które działy się na Golgocie i potem przy grobie, leży u podstaw lęku i niewiary żołnierzy oraz arcykapłanów. Ślepota nie zdejmuje odpowiedzialność ani z siepaczy, ani z ich mocodawców. Jedno kłamstwo jest źródłem lawiny. Zamknięcie serca zamienia je w kamień. Ludzie w różnych sytuacjach usprawiedliwiają się słowami: „Nie mam czasu”. Pośpiech z jakim kobiety oddaliły się od pustego grobu jest spowodowany bojaźnią Bożą, wielką radością i ogromnym pragnieniem, by oznajmić innym, czego były świadkami. Niewiasty zrobiły pierwszy krok i odkryły stojącego przed nimi Zmartwychwstałego. Wiedziały, że to Pan, bo z Nim przebywały, słuchały Jego głosu, a przez to poznawały Go szybciej, miłowały mocniej i lepiej szły po Jego śladach. Oto pewność spotkania w wierze. Na pojawiający się lęk przed radykalnymi zmianami w życiu Pan Jezus powtarza: „Nie bójcie się”. Doświadczywszy Zmartwychwstania, pragniemy iść i głosić je naszym braciom i siostrom. Chcemy, by spotkali Zmartwychwstałego.