Siedem oznacza pełnię i odwołuje się do boskiej rzeczywistości. Chrystus liczbę siedem i jej wielokrotność łączy z przebaczeniem. Pełnia przebaczenia wyraża się w autentycznym pragnieniu szczęścia. Każdy człowiek prędzej czy później doświadczy w swoim życiu cierpienia. Przebaczenie rodzi zgodę serca na darowanie winy oprawcy. Poprzez przebaczenie krzywda zostaje definitywnie zakończona. Bardzo często człowiek powinien przebaczyć sam sobie. W procesie przebaczenia człowiek nigdy nie jest pozostawiony sam sobie. Najpełniej przebaczenie objawia się w Jezusie Chrystusie.

We wrześniu 2013 r. na placu św. Piotra papież Franciszek wraz z tysiącami wiernych modlił się o pokój w Syrii i na całym świecie. Informacje o modlących się wspólnotach różnych religii obiegły świat. Syryjski wódz Naaman doświadczył zbawczej interwencji Boga. Bogu nie są potrzebne tysiące talentów srebra. Bóg patrzy na pokorę i wdzięczność ludzkiego serca.

Postawa nawrócenia powinna być w każdym człowieku. Bóg nas kocha i chce przebaczać nam grzechy. W Wielkim Poście powracamy do Boga.

Otrzymaliśmy od Boga w dzierżawie dar naszego życia. W każdego z nas Bóg zainwestował ogromny kapitał. Często nie przynosimy plonów, czyli nie rozwijamy naszych talentów. Pycha sprawia, że przypisujemy sobie prawo do owoców. Sobie przypisujemy zdolności i osiągnięcia i to wszystko, do czego w życiu doszliśmy. Pycha powoduje, że Bóg nie jest nam potrzebny. Prawdziwe i trwałe szczęście jest tylko w Bogu, który dał nam życie i chce, abyśmy z niego korzystali i przynosili dobre owoce.

Bogaty Łazarz i biedny bogacz. Posłuszeństwo słowu Bożemu jest drogą do nieba. Żywa wiara – tęsknota za domem Ojca.

Bezpośredniość w postawie matki. Prośba o uprzywilejowane miejsce wynika z troski matki o los synów. Ewangelia nie potępia zachowania matki i jej synów. Największe szczęście może dać obecność bezpośrednio przy Jezusie. Trwanie przy Jezusie to trudna i wymagająca droga. O uprzywilejowanych miejscach decyduje Bóg Ojciec. Zajęcie miejsca przy boku Jezusa wymaga wyzbycia się egoistycznych pobudek i gotowości do przyjęcia wszelkich konsekwencji.

Istnienie „elit”. Historia nieustannie powtarza się. Nie patrzmy na czyny innych. Pragnienie zauważenia. „Nie” megalomanii. Pokora. Droga życia.

Czas Wielkiego Postu przeznaczony jest na walkę z naszymi grzechami. Punktem wyjścia do walki ze złem jest uznanie własnego grzechu i żal za popełnione zło. Takiej postawy uczy nas prorok Daniel. Miłosierdzie jest miłością, która przebacza i odpuszcza grzechy. Bóg jest miłosiernym Ojcem i zawsze przebaczy ty, którzy wyznają swoje grzechy i za nie żałują. Naszą odpowiedzią na miłosierdzie Boga powinno być nasze miłosierdzie względem innych ludzi.