Na naszych życiowych drogach spotykamy różnych ludzi. Każde spotkanie jest inne. Niektóre mogą odmienić nasze życie. Szczególnego znaczenia nabierają spotkania człowieka z Bogiem. Spotkanie z Bogiem radykalnie odmieniło życie Samuela. Pierwsi uczniowie powołani przez Chrystusa potrafili podać nawet godzinę, która zadecydowała, że poszli za Chrystusem i stali się Jego uczniami. My pierwszy raz spotkaliśmy się z Chrystusem w sakramencie chrztu. Wtedy zostaliśmy na zawsze zjednoczeni z Chrystusem i staliśmy się dziećmi Bożymi. Chrzcielne oświecenie domaga się radykalnej zmiany sposobu życia. Przyjmujący chrzest staje się dzieckiem światłości.

Znamy to powiedzenie, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła. W tym przysłowiu występuje niebezpieczne uogólnienie. Bo to prawda, że szatan wykorzystuje często naturalną ciekawość ludzi, zwłaszcza młodych, by usidlić dusze i zniewolić taką czy inną formą przywiązania do zła. Ale z drugiej strony cały rozwój człowieka naturalny i duchowy oparty jest na ciekawości, czyli poszukiwaniu prawdy. Jan Chrzciciel i jego uczniowie w oczekiwaniu na Mesjasza. Jezus – Baranek Boży, który ma władzę odpuszczania grzechów. Panie, gdzie mieszkasz? (J 1,38) – pytają uczniowie. To tak jakby powiedzieli: „Pokaż nam swoją codzienność, zaproś nas w swoje życie, otwórz nam swoje serce, a wówczas Cię poznamy i zrozumiemy, kim jesteś”. Jezus nadaje sens codzienności i zaprasza nas w świat prawdy i miłości. Wiara to świadectwo: Znaleźliśmy Mesjasza (J 1,41).

Ewangelia ukazuje nam sposoby poznawania Chrystusa. Dorośli pomagają dzieciom poznać Boga. Każdy chrześcijanin jest powołany do poznawania Chrystusa. Na czym polega naśladowanie Chrystusa? Dwa przykazania miłości. Powinniśmy świadczyć swoim życiem o przyjaźni z Chrystusem.

Imię określa tożsamość człowieka i wyprowadza go z niebytu istnienia. Mieć własne imię oznacza istnieć. Święto Chrztu Pańskiego przedstawia nam Jezusa Chrystusa i pozwala nam poznać różne Jego imiona. Różne imiona Jezusa Chrystusa określają Jego tożsamość i zadania, które miał do wypełnienia podczas ziemskiej misji. Nadanie imienia jest jedną z pierwszych czynności rodziców zaraz po narodzinach dziecka. To imię jest uroczyście nadawane także w obrzędach chrztu świętego. Nasze chrzcielne imiona określają naszą chrześcijańską tożsamość.

Komputery dają nam nieograniczony dostęp do muzyki, obrazów i filmów. Brak czasu sprawia, że musimy dokonywać selekcji i decydować, co jest dla nas ważne. Wszechwiedzący Pan Bóg ma o wiele większą wiedzę, niż wszelkie zasoby Internetu kumulowane przez setki i tysiące lat. I właśnie ten Pan Bóg chce zakomunikować nam najważniejsze orędzie: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1,11). „Jesteś moim ukochanym dzieckiem. Kocham ciebie miłością nieskończoną” – to są komunikaty najbardziej poszukiwane przez człowieka.

Chrzest jest bramą do wszystkich sakramentów i wprowadza człowieka na drogę zbawienia. Dlaczego Pan Jezus pr zyjął chrzest? Więcej na ten temat pisze Mateusz Ewangelista. Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: „To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?”. Jezus mu odpowiedział: „Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”. Wtedy Mu ustąpił (Mt 3,13–15). Jak wygląda udzielanie sakramentu chrztu i jakie znaczenie mają poszczególne obrzędy? Chrzest to ponowne narodziny – przez ten sakrament rodzimy się do życia dziecka Bożego. Dziękujmy rodzicom za to, że przynieśli nas do chrztu. Warto dowiedzieć się, kiedy zostaliśmy ochrzczeni i świętować rocznice tego wydarzenia.

Pokłon Mędrców ze Wschodu złożony nowonarodzonemu Jezusowi, opisywany w Ewangelii przez św. Mateusza (Mt 2,1–12), jest symbolem pokłonu świata pogan. Przybyszów ze Wschodu nazywamy również „królami”, ale św. Mateusz w swojej Ewangelii używa słowa „magoi” – w języku greckim: „magowie”. Gwiazda betlejemska jest dla nas nie tylko zapowiedzią narodzin Jezusa, ale w kontekście przybycia mędrców ze Wschodu staje się symbolem wolności!

Bóg objawia się człowiekowi. Zrozumieć ten dar. Wzmożona „religijność”. Trudne pytania. Refleksja. Bolesne podsumowanie. Wyrzucanie Boga. Zaproszenie Jezusa Chrystusa.