Słowo „miłować” w Biblii jest tłumaczeniem greckiego słowa „agape”, które jest również typowym biblijnym słowem. Miłość agape oznacza szczerą troskę o drugiego człowieka i serdeczną posługę. My, chrześcijanie, należymy do kultury agape.

Miłością bezinteresowną i bezwarunkową darzy nas Bóg. Bóg jako pierwszy nas umiłował, a znakiem Jego miłości stał się Jezus Chrystus. Największym dowodem miłości Bożej jest śmierć Jezusa na krzyżu. On umarł za nas, gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, a więc nie mieliśmy niczego, aby na Jego miłość zasłużyć. Jezus przychodzi do nas i chce uciszyć wszystkie burze naszego życia, mówiąc: „Odwagi! Nie lękajcie się. Ja jestem – jestem miłością”.

Rozmnażając chleb, Jezus objawia swoją Boską moc i miłość do ludzi. Św. Jan, Apostoł i Ewangelista, umiłowany uczeń Pana, nazywa Boga Miłością. Ewangelista, św. Marek, ukazuje Boską moc oczekiwanego Mesjasza Pańskiego.

Wielu Żydów, szczególnie tych najpobożniejszych, nie uwierzyło w Jezusa, ponieważ powszechne było przekonanie, że Mesjasz będzie z Judei. Jezus nie wybrał ekskluzywnej Jerozolimy, ale pogardzaną Galileę, aby stamtąd wyszła nadzieja zbawienia. Jego zbawienie jest powszechne i obejmuje każdego człowieka, na całym świecie. Jezus nie przyszedł powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. Skoro łaskę otrzymywali wszyscy, więc mogę mieć nadzieję, że i dla mnie tej łaski Jezusa wystarczy.

Św. Piotr towarzyszył Jezusowi w najważniejszych momentach Jego życia, w tym między innymi na górze Tabor podczas Przemienienia. Ale to on zaparł się Zbawiciela i gorzko tego żałował. Bóg dokonuje zmiany imienia w życiu wielu ludzi. Ten sam, który zmienił Szymona w Piotra, pragnie dzisiaj przemienić każdego z nas.

W momencie chrztu świętego zamieszkał w nas Trójjedyny Bóg – staliśmy się dziećmi Bożymi. Otrzymaliśmy imię. Jest ono bardzo ważne, bo wiąże się z tożsamością człowieka. Od tej chwili nasz święty patron wstawia się za nami. W przypadku tych imion, które nie mają swego świętego, wybiera się ulubionego patrona. Wszyscy mamy jedno wspólne imię – chrześcijanie, a to zobowiązuje! W pierwszy piątek miesiąca oczyszczamy naszą duszę, czyli powracamy do stanu, w jakim byliśmy w momencie chrztu świętego. Dzisiaj przypada liturgiczne wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus. Imię to towarzyszy nam od samego początku naszego życia. Pojednanie się z Bogiem sprawia, że bardziej kochamy siebie i ludzi. Na nowo wierzymy w to, że możemy coś więcej uczynić dobrego dla Boga i dla ludzi.

Jan – człowiek prawdziwej pokory. Boże Narodzenie to uświęcenie każdej rodziny. Postawa Jana Chrzciciela wzorem do naśladowania dla rodziców.

Kleryk Angelo Giuseppe Roncalli, św. Jan XXIII, w swoim pamiętniku snuje refleksje na temat ostatniego dnia kończącego się roku kalendarzowego i pierwszego dnia nowego. Jak przeżyliśmy miniony rok? Czy jesteśmy bliżej Boga?