Kapłan – pośrednik między Bogiem a ludźmi. Ofiara Abrahama zapowiedzią zbawczej ofiary Jezusa Chrystusa. Kościół – wybrana przez Boga wspólnota wiary i miłości.

Saduceusze twierdzi, że nie mogą przyjąć nauki, która nie została objawiona patriarchom, Mojżeszowi i prorokom, którą w Izraelu wprowadził dopiero w niedawnych czasach autor księgi Daniela. Znając ich myśli, Jezus rzuca zupełnie nowe światło na tajemnicę wieczności. Bóg jest Bogiem żywych. Trzeba nam karmić się nieustannie ciałem Chrystusa, aby wzmacniać wiarę i umacniać nadzieję, a także zwiększać zdolność kochania, aby iść ku wiecznemu celowi.

Można powiedzieć, że na Jezusa przygotowano dziś niemiłą pułapkę. Jak bowiem miał odpowiedzieć na pytanie: czy wolno płacić, czy też nie wolno płacić podatku cezarowi? Każda odpowiedź na to pytanie jest zła. Jezus nie szuka sporów. To nie jest w Jego stylu. Nie daje się sprowokować i przy tym powiedzieć coś niewłaściwego. Zależy Mu na tym, aby głoszona była prawda. Dla tych, którzy jej szukają – odsłania ją. Chrystus wprowadza pokój w relacje międzyludzkie, a także między Bogiem a człowiekiem. Dzisiejsza Ewangelia uczy nas, że każdy z nas jest stworzony na obraz i podobieństwo Pana Boga. Mamy oddawać Panu Bogu samego siebie. To oznacza, że nie wolno mi być niewolnikiem rzeczy materialnych.

Maryja miała największą wiarę w to, że jej Syn jest oczekiwanym Mesjaszem. Towarzyszyła Jezusowi aż do Jego męczeńskiej śmierci na krzyżu. Na weselu w Kanie Galilejskiej Jezus dokonał na prośbę Matki pierwszego cudu i ukazał swą Boską moc.

Postawa św. Pawła uczy nas, że wszędzie można głosić Ewangelię. Piotr i Jan są razem obok Chrystusa, jest to znak jedności Kościoła (rozum i serce). Prośba, aby Duch Święty napełnił nas swoimi darami.

Spożywanie wspólnego posiłku stanowi znak bardzo głębokiej zażyłości. Dlatego Jezus powierzył Piotrowi władzę pasterską właśnie przy posiłku. Trzeba być najpierw przyjacielem i uczestnikiem Stołu Pańskiego, a wtedy można zostać powołanym do posługi pasterskiej. Po spożyciu z Piotrem oraz pozostałymi uczniami posiłku, Jezus trzykrotnie stawia kluczowe pytanie: „Czy kochasz Mnie?” Nawrócenie polega na odwołaniu się do miłości Chrystusa. To rezygnacja z polegania na sobie jest początkiem nawrócenia. W pytaniach Jezusa wybrzmiewa dziś stopniowanie miłości. Jezus pytając Piotra trzy razy, przypomniał mu trzykrotny upadek. Bóg pragnie nas rehabilitować. Uzdrawiać nasze zdrady. Piotr doświadczył miłości Zbawiciela: pokornej, bezinteresownej, delikatnej a zarazem potężnej.

W modlitwie arcykapłańskiej Chrystus modli się za apostołów oraz za wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek będą Jego uczniami. Jest to modlitwa o miłość i jedność wyznawców Chrystusa. Jezus potrafił zrozumieć człowieka i jego słabości. Miłość nie potrzebuje wielkich słów i deklaracji. Prawdziwa miłość obroni się sama i wyrazi się w bardzo konkretnych działaniach. Prawdziwa miłość wyraża się w służbie i szukaniu dobra drugiej osoby. Tutaj nie ma miejsca na egoizm. Miłość daje także siłę do akceptacji słabości i inności drugiego człowieka oraz zawsze będzie otwarta na pojednanie i przebaczenie.

Mieszkańcy Efezu żegnają się ze św. Pawłem, założycielem tamtejszej wspólnoty. Wszyscy mamy jakieś słabości, dlatego potrzebujemy Bożej i ludzkiej pomocy. Przemienieni mocą Jezusa Chrystusa mamy przemieniać ten świat.