Św. Józef – adwentowy nauczyciel przyjmowania słowa Bożego. Mąż sprawiedliwy. Grzech i deprawacja prowadzą do zupełnego odwrócenia wartości. Św. Józef zawsze stawiał na pierwszym miejscu Boga: w dzień i w nocy, w radościach i smutkach, w pracy i odpoczynku. Miłość kosztuje, wymaga trudu i ofiary. Strzeżmy się łatwych rozwiązań, dróg na skróty. Św. Józef postąpił zgodnie z wolą Boga.

Każdy chrześcijanin dobrze stara się przygotować do świąt Bożego Narodzenia. Poprzez rozmowę z dziećmi staramy się wyodrębnić dwa nurty Adwentu: przygotowanie do świąt i na paruzję. Najpierw wspominamy Proroków Starego Testamentu. Dzieci z katechezy znają imiona Proroków oraz ich dokonania. To pozwoli nam na przypomnienie tych postaci. Adwent to wspomnienie nauki Kościoła dotyczącej paruzji, czyli drugiego, pełnego chwały przyjścia Chrystusa na końcu czasów. Ten temat powinien mocno wybrzmieć, by pobudzić wiernych do troski o stan łaski uświęcającej. Przygotowanie do świąt ma wymiar również zewnętrzny. Jednak należy położyć nacisk na przygotowanie naszego wnętrza do świąt, nie pomijając charakteru zewnętrznego. Pomoce: Obrazki proroków; Obrazek sądu ostatecznego; Książeczka do nabożeństwa; Pięć warunków dobrej spowiedzi; Elementy dekoracji świątecznej.

W telewizyjnych reklamach, na sklepowych wystawach czy w bankowych ofertach Boże Narodzenie zaczyna się zaraz po uroczystości Wszystkich Świętych . Adwent przygotowuje nasze serca na spotkanie z przychodzącym Jezusem. Trzecia niedziela Adwentu jest nazywana „niedzielą radości”. Mottem głoszonego słowa Bożego jest radość z faktu zbawienia. Słowa proroka Izajasza pozwalają nam przeżyć oczekiwanie, jakie poprzedzało pierwsze przyjście Chrystusa oraz nadzieje, jakie je ożywiały. Przyjście Boga, dające zbawienie, stało się źródłem prawdziwej radości i nadziei. Obietnice Boże wypowiedziane przez proroka Izajasza całkowicie wypełniły się w Jezusie Chrystusie. Jan Chrzciciel, podobnie jak inni ludzie żyjący w tamtych czasach, oczekiwał na Mesjasza, który zniszczy stary porządek świata i stworzy nową rzeczywistość.

Człowiek, w którym poczucie zła i grzechu przestało istnieć, oddala się od Pana Boga i Kościoła. W Adwencie poprzez kilkudniowe rekolekcje albo dni skupienia uświadamiamy sobie swoją grzeszność, która powoduje brak harmonii w relacji do Stwórcy i do innych ludzi. Dzisiaj w wielu środowiskach, także młodzieżowych, zapomina się o Panu Bogu i odrzuca wartości chrześcijańskie i humanistyczne. Prowadzi to ludzi do moralnej dekadencji, nihilizmu, a także do używania narkotyków, dopalaczy i alkoholu w nadmiernych ilościach. Adwent pozwala nam po raz kolejny przybliżyć się do Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela człowieka i całego świata. Współczesny człowiek chce natychmiast widzieć wymierne efekty swoich wysiłków i swojej działalności. Tymczasem są konkretne znaki, po których można poznać obiecane przez Zbawiciela przybliżanie się królestwa niebieskiego.

Wierzymy, że misja św. Jana Chrzciciela dotyczyła nie tylko ludzi żyjących dwa tysiące lat temu. Jego słowa i uczynki mogą pomóc również ludziom dzisiaj. Skąd brały się wątpliwości św. Jana? Były szczere czy służyły tylko zwróceniu większej uwagi ludzi na Chrystusa? Jezus nie definiuje swojej osoby poprzez słowa, ale poprzez uczynki. Największym znakiem obecności Boga na ziemi nie są symbole i hasła, ale konkretna postawa wobec drugiego człowieka. O tożsamości Kościoła świadczą jego dzieła, a nie słowa. Ewangelia zachęca nas do świadczenia o Chrystusie za pomocą uczynków. W trakcie homilii będzie zabawa w kalambury. Należy przygotować kilka kartek z hasłami do odgadnięcia. Powinny to być nazwy zawodów lub konkretnych osób: piłkarz, kucharz, uczeń, mama itp.

Obchodzimy dziś uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Bóg wybrawszy od wieków Maryję na Matkę swojego Syna, zachował Ją od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski. Maryja jest naszą Matką. Warto uciec od hałaśliwej współczesności i wybiec myślą ku Maryi.

Św. Tomasz Morus w 1516 r. napisał po łacinie dzieło o wyimaginowanej wyspie Utopii. Krótko po wydrukowaniu książki król Henryk VIII przyjął go na swoją służbę i zaczęła się szybka kariera polityczna młodego i zdolnego prawnika. Opis Utopii jest oczywiście zbyt piękny, aby mógł być prawdziwy: rodziny żyją w całkowitej zgodzie i miłości, wszyscy uczciwie pracują, nikt nie gromadzi nadmiernego majątku, lecz się nim dzieli, rządzący troszczą się tylko i wyłącznie o dobro wspólne i o najbiedniejszych . Św. Tomasz Morus przeciwstawił się królowi Henrykowi VIII i odmówił złożenia przysięgi lojalności. Został ścięty 6 lipca 1535 r. Stał się patronem polityków i działaczy społecznych, którzy przeciwstawiają się wszelkim reżimom. W Adwencie wspominamy wizje proroka Izajasza, dużo bardziej plastyczne i sugestywne niż opisy Utopii. Wilk mieszka tu z barankiem, pantera leży obok koźlęcia.Obraz świata po przyjściu Mesjasza można rozumieć dwojako. Po pierwsze, jest w nim nostalgia za utraconym rajem, w którym Bóg umieścił człowieka. Po drugie zaś, jest on wyrazem nadziei na przywrócenie tego pierwotnego stanu. W Liście św. Pawła do Rzymian Izajaszowy obraz powszechnej zgody i pokoju jest wyrażony innymi słowami: mamy pełni nadziei i niewyczerpanej cierpliwości, w powszechnej zgodzie wielbić Boga.

Film „Wyspa” pokazuje człowieka, który – jak Jan Chrzciciel – jest „prorokiem” surowym dla siebie i mówiącym Bożą prawdę innym, wzywającym ich do nawrócenia. Dlatego – jak do Jana – przychodzą do niego ludzie, często z daleka, by zasięgnąć rady, pomocy, oświecenia.Nie tylko Jana Chrzciciela możemy zobaczyć w głównym bohaterze filmu. Jest on też w jakiś sposób obrazem wszystkich, którzy doświadczyli własnego grzechu i oczekują wybawienia od niego. Oczekiwanie ojca Anatolija jest gorące i pełne trudu, świadome własnej grzeszności i udręczone tęsknotą za przebaczeniem.Adwent to czas oczekiwania. Oczekiwanie nie może być jednak bierne. To czas oczyszczenia, a oczyszczenie boli i kosztuje. Trzeba nazwać własne grzechy po imieniu. Do tego wzywa nas adwentowy prorok – Jan Chrzciciel.Jan wzywa, byśmy nie byli mierni, byśmy nie ulegali własnym słabościom, ale odkryli Tego, który przyszedł, aby przywrócić nam naszą zagubioną wielkość i wolność.Mamy wydać owoce godne nawrócenia (por. Mt 3,8). Co to znaczy? To znaczy nie polegać na własnej sprawiedliwości, uznać swoje grzechy i wołać do Chrystusa o ich odpuszczenie.