Piotr i uczniowie po zmartwychwstaniu idą łowić ryby! Wracają do tego, co robili zanim poznali Jezusa i poszli za Nim. Pierwszy połów po powrocie jest nieudany. Jest tak, ponieważ próbują zrobić to bez Jezusa i dlatego im nie wychodzi. Jezus interweniuje sprawiając cud obfitego połowu. Pan daje nową szansę, aby zbudować z nimi relację. Po wielu porażkach próbujemy powstawać o własnych siłach, bez Jezusa. Bez Jezusa nic nie ma sensu!

Ewangelia ukazuje nam spotkanie Chrystusa zmartwychwstałego z Jego uczniami, którzy byli pełni lęku i obaw oraz nie potrafili uwierzyć w Zmartwychwstanie. Jezus udziela uczniom daru pokoju i tłumaczy, że wszystko było zapowiedziane przez proroków. W imię Chrystusa Piotr uzdrowił chromego człowieka i nie lękał się mówić z odwagą o Zmartwychwstaniu. Przez chrzest również my staliśmy się uczniami Jezusa i zostaliśmy wezwani, aby swoim codziennym życiem ukazywać moc Jego obecności.

Codzienność sprawia, że człowiek nie dostrzega Boga. Chrystus kroczy obok i objawia się poprze z znaki i innych ludzi. Jesteśmy uczestnikami „łamania chleba”. Bądźmy świadkami tego spotkania.

Św. Maria Magdalena pierwsza zobaczyła zmartwychwstałego Pana. Jezusa Chrystusa spotykamy w Kościele. Głośmy Dobrą Nowinę.

Prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3,19). Pascha Pana – ustanowienie Eucharystii. Jednostkowy, indywidualny wymiar zła. Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (Łk 4,12). Wierzyć, to powierzyć siebie Bogu z ufnością i zaufać do końca, bo Bóg wie czego nam potrzeba.

Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie (Iz 42,1). Tak w proroctwie Izajasza Bóg zapowiada swego cichego i pokornego Sługę. Jego misją jest rozpowszechnianie Bożego Prawa. Podczas namaszczenia w Betanii Chrystus zapowiada swój pogrzeb. Z pełną świadomością idzie na śmierć na krzyżu, po której nastąpi chwalebne zmartwychwstanie i wstąpienie do nieba. Z dogłębną wiarą przeżywajmy poszczególne dni Wielkiego Tygodnia.

Liturgia słowa Bożego wprowadza nas w tajemnicę zbawczej śmierci Jezusa. Arcykapłani i faryzeusze podejmują decyzję, aby zabić Jezusa. Lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród (J 11,50). Chrystus przyszedł na świat, aby oddać swoje życie dla zbawienia wszystkich ludzi. Swoją śmiercią tłumaczy sens krzyża i cierpienia. Krzyż jest znakiem zwycięstwa i potwierdzeniem tego wszystkiego, czego nauczał Jezus. Na krzyżu miłość zwyciężyła nienawiść, a życie pokonało śmierć. Krzyż objawił nam nieskończoną miłość Boga do każdego człowieka. On stał się znakiem naszego zbawienia. Jezus zabrał na krzyż wszystkie nasze cierpienia i słabości. Zostały tam przemienione w życie, które nigdy się nie kończy.

Pan czuwa nad prześladowanym prorokiem Jeremiaszem. Jest także zawsze przy nas, zwłaszcza w trudnych sytuacjach. Obwołanie się Synem Bożym było wystarczającym powodem, by oskarżyć Jezusa o bluźnierstwo i skazać na śmierć. Żydzi odrzucają Jezusa jako Mesjasza Pańskiego. W większości nie chcą Go nawet słuchać.