Stary i Nowy Testament tworzą dwie fazy jednej historii zbawienia. Jan Chrzciciel jest prorokiem łączącym oba Przymierza. Z pomocą w odpowiedzi na pytanie, gdzie poszukiwać zbawienia przychodzi nam Jan Chrzciciel: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Zbawienie nie jest więc naszym dziełem. Niedorzecznym jest sądzić, że osiągnę zbawienie wyłącznie poprzez własny wysiłek. Jest to również niezwykle silna pokusa wśród ludzi młodych, pełnych sił, ideałów i pomysłów.

Chrzest Jezusa to ważne wydarzenie, a jednocześnie początek dorosłego życia Jezusa, życia publicznego. Jezus jest nazwany Barankiem Bożym – jest najdoskonalszym darem dla Ojca, darem z samego siebie, ze swojej miłości i posłuszeństwa. Żydzi przez wiele pokoleń składali Bogu swoje dary. Tak naprawdę Pan Bóg czekał na inny prezent; od serca, z miłości. Jan Chrzciciel mówi dziś o Jezusie jako o Baranku – prawdziwym Baranku, prawdziwym darze dla Ojca w niebie. Pomoce: przedmioty, które zwyczajowo dajemy innym ludziom w prezencie: czekolada, wazonik, kosmetyki, kwiatek, książka, płyta itp.

Niedziela Chrztu Pańskiego kończy okres Bożego Narodzenia i rozpoczyna okres zwykły w roku liturgicznym. Chrzest przyjęty od Jana zakończył czas ukrytego życia w Nazarecie i rozpoczął nowy etap w Jego życiu. Od chwili, w której w oficjalny sposób został przedstawiony światu przez Boga Ojca jako Mesjasz, zaczął realizować zbawcze dzieło. W chwili swojego chrztu Jezus został napełniony Duchem Świętym i otrzymał potwierdzenie od Boga, że jest Jego umiłowanym Synem, w którym ma upodobanie. W sakramencie chrztu zostaliśmy zanurzeni w wodzie chrzcielnej dla oczyszczenia z grzechu pierworodnego. Również nad nami w chwili chrztu otworzyło się niebo i otrzymaliśmy w darze Ducha Świętego oraz zapewnienie od Boga Ojca, że staliśmy się Jego umiłowanymi dziećmi.

Opowieść o trzech wędrowcach, którzy zastanawiali się nad sensem słów wyrytych na skale przy źródle wody: „Niech to źródło stanie się dla ciebie wzorem”. Jeden z nich odkrył w źródle motyw do pomnażania bogactwa, inny – do przejrzystego mówienia, inny – do bezinteresownej służby. W chwili chrztu zbliżamy się do źródła wiecznego życia, zbawienia i miłosierdzia. Stąd też słowa: „Niech to źródło stanie się dla ciebie wzorem” mogą być mottem uroczystości Chrztu Pańskiego. Co jest najważniejsze, co dzieje się tak naprawdę w chwili chrztu?

Święto chrztu Jezusa to jest również święto naszego chrztu. W sakramencie chrztu starte są wszystkie nasze winy, nasze uwagi i złe uczynki. Chrzest jest dla człowieka najważniejszym wydarzeniem w dziedzinie duchowej. Imię Jezusa pochodziło od Boga. Było zapowiedzią odkupienia. Większość z nas przyjęła chrzest jako małe dzieci, dlatego później, w ciągu dorosłego życia, wracamy często do zobowiązań podjętych na chrzcie św. Chrystus czyni nas swoimi dziećmi i przekreśla wyrok, który zapadł w raju po grzechu pierworodnym. Przed Mszą św. należy przygotować gumkę do ścierania, ukrytą w pudełku, ewentualnie także nagrodę dla zwycięzcy zgadywanki.

Uroczystość Objawienia Pańskiego – radość spotkania ze Zbawicielem. Od adoracji w Betlejem do adoracji w Eucharystii. Pokłon trzech Mędrców – spotkanie miłości. Mędrcem jest ten, kto potrafi być żebrakiem wobec Pana Boga. Herod – królowanie pychy i głupoty. Gwiazda wiary prowadzi nas do światła Bożej miłości.

Dzisiejsza uroczystość Objawienia Pańskiego, zwana w naszym kraju uroczystością Trzech Króli, to jedno z najstarszych świąt chrześcijaństwa. Na Wschodzie jego ślady mamy już w III w., kiedy obchodzono ten dzień jako epifanię, czyli objawienie się Syna Bożego na ziemi w tajemnicy Wcielenia. Na Zachodzie święto obchodzono od IV w. Kult Trzech Króli jest bardzo popularny w naszym kraju. Dowodem tego są liczne kościoły pod ich wezwaniem czy ołtarze ku ich czci. W tę uroczystość święci się kadzidło i kredę, a na drzwiach wejściowych domów wypisuje się kredą pierwsze litery imion trzech Mędrców i nowy rok kalendarzowy.

Chrystusa odwiedzali różni ludzie: najubożsi i najbogatsi. Chrystus otrzymywał od ludzi dary materialne i dary serca. Trzej Królowie należą do najbardziej tajemniczych postaci w Biblii. Stąd zostali bohaterami także wielu legend i opowieści. Nasz dar może być bardzo niepozorny, nawet niezauważalny dla innych ludzi, ale dla nas i dla Jezusa musi być bardzo ważny. Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili. Aby obdarować Chrystusa, trzeba dać dar drugiemu człowiekowi. Zaczęliśmy nowy rok życia, stwarza on nowe szanse do czynienia dobra.