Jako chrześcijanie jesteśmy powołani, aby wejść do królestwa Bożego. Każdy człowiek zmierza do zrealizowania tego celu. Dom trzeba budować na skale. Skała w symbolice biblijnej oznacza Boga i Jego słowo, które człowiek powinien przyjąć i według niego kształtować własne życie. Warunkiem wejścia do królestwa Bożego jest wypełnianie woli Bożej. Możemy rozpoznawać wolę Bożą podczas modlitwy, uczestnicząc w Eucharystii i korzystając z sakramentu pokuty i pojednania.

Chrystus przychodzi nad Jezioro Galilejskie. Ludzie przynoszą do Niego chorych. Adwent przenosi nas w wymiar duchowy – naszych ułomności. Ułomności człowieka to ogromny ciężar, a przyniesienie ich do Chrystusa wymaga wielkiego wysiłku. Św. Barbara jest patronką dobrej śmierci i trudnej pracy.

Św. Franciszek Ksawery z radością i gorliwością ewangelizował narody Wschodu. Dzisiejsza Ewangelia przedstawia Jezusa rozradowanego w Duchu Świętym. Zadbajmy o udział w Jezusowej radości przez godziwe życie.

Mamy wiele organizacji charytatywnych, ale to nie znaczy, że staliśmy się bardziej wrażliwi. Chętnie pomagamy innym, a wobec naszych najbliższych jesteśmy oschli, nieczuli, obojętni. Wiara jest duchowym katalizatorem, który „uwalnia” w człowieku miłość. Człowiek próbuje urządzić ten świat według reguł danych nam przez Stwórcę, ale jednocześnie nie widzi w tym świecie miejsca dla Boga. Tylko Bóg kocha w sposób doskonały. Dzięki wierze, która jest osobistą relacją człowieka z Bogiem, potrafimy być wrażliwi na innych i dzielić się miłością.

Św. Andrzej był młodszym bratem Szymona Piotra. Obaj byli rybakami. Nie miał szans na wielką karierę. Był człowiekiem ciężkiej, fizycznej pracy. I w takiej sytuacji pojawia się w jego życiu Jezus. W jednym momencie Andrzej zostawił wszystko i poszedł za Nim. Mistrz dał mu konkretną misję – odtąd ludzi będziesz łowić. Św. Andrzej jest dowodem na słowa proroka Izajasza, że Bóg już w łonie matki wybiera ludzi i nadaje im powołanie. Każda chwila naszego życia jest dokładnie przez Pana zaplanowana i służy realizacji Bożego planu.

Drzewo jest łącznikiem ziemi z niebem, podobnie jak krzyż. Owoce drzewa stają się pokarmem dla istot żywych. Człowiek jest „drzewem” i powinien wypełniać jego funkcje w wymiarze duchowym. Chrystus zwraca uwagę na moment naszej śmierci; prośmy o to, abyśmy zauważyli znaki zwiastujące nasz ostatni dzień.

Każda Eucharystia jest głoszeniem śmierci, wyznaniem zmartwychwstania i oczekiwaniem na przyjście Pana w chwale. Stary Testament: wspominanie wielkich dzieł Boga i oczekiwanie na przyjście Mesjasza. Nowy Testament: sakramentalna aktualizacja zbawczych wydarzeń i przygotowanie na przyjście Chrystusa. Kult miłosierdzia – iskra, która ma przygotować świat na przyjście Pana.

Jezus wyraźnie powiedział swoim uczniom: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje" (Łk 9,23). Na przestrzeni dwóch tysięcy lat nie było wieku, w którym nie byłoby prześladowań chrześcijan. Również dziś słyszymy o mordowaniu chrześcijan w Azji i Afryce.