Zanim Jan Chrzciciel poznał Jezusa bezpośrednio, poznał Go przez wiarę. Poprzedzając Mistrza, budził ludzkie umysły i serca przez słowo i chrzest z wody. Na widok Jezusa Jan Chrzciciel doświadcza radosnego poruszenia serca. Wiara wyzwala radość. Wierze religijnej towarzyszy głęboka potrzeba wyrażenia radości z powodu Tego, którego się widzi. Wyznanie wiary Jana otwiera serca uczniów na ich powtórne powołanie. Nowe powołanie uczniów Jana dokonuje się w klimacie wezwania do kontemplacji: „Patrzcie”. Jan zdaje się mówić, aby uczniowie poszli za tęsknotą, którą odczuwają w sercu, patrząc na Baranka Bożego.

Grzech – słowo przewijające się przez liturgię słowa. Katechizmowa definicja grzechu. Grzech to choroba człowieka. Grzech to uderzenie w Miłość, czyli odrzucenie Boga. Grzech to bezprawie, to droga niesprawiedliwości. Jan daje świadectwo o Chrystusie, który gładzi grzechy. Miłość siłą sprawczą Bożego Narodzenia.

Słowo Boże wskazuje Jezusa jako zapowiadanego i obiecanego Mesjasza. Jan Chrzciciel przedstawia samego siebie i swoją działalność jako przygotowanie na przyjście Mesjasza, którym jest Jezus Chrystus. Słowo Boże jednoznacznie wzywa nas do wiary w Jezusa Chrystusa i uznania w Nim jedynego Pana i Zbawiciela. Walka z Kościołem jest jednocześnie walką z Jezusem i odrzuceniem Go jako Zbawiciela. Jako ludzie wolni możemy wybrać drogę życia albo drogę śmierci.

Św. Jan mówi nam o czasach ostatecznych i o ostatnich godzinach ludzkiego życia. Człowiek jest kuszony przez antychrystów, których podstawowym zadaniem jest uwiedzenie go fałszywą nauką i odciągnięcie go od Boga. Takie samo działanie można zauważyć w Księdze Rodzaju, kiedy Ewa była kuszona przez szatana. Konsekwencją grzechu pierworodnego jest życie bez Boga. Jezus przed śmiercią także był kuszony. On wspiera człowieka swoją zbawczą mocą.

Święty to taki człowiek, przez którego świeci słońce. Symeon dostrzega w małym Jezusie Mesjasza i światło na oświecenie. Trwajmy w światłości, zachowując przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Herod, bojąc się utraty władzy, dopuszcza się mordu na dzieciach. Św. Augustyn porównuje pomordowane niemowlęta do męczeńskich kwiatów. Chrzest krwi daje zbawienie pomordowanym dzieciom. Współcześni Herodowie zagrażają życiu dzieci i dorosłych. Obowiązek wspierania tych, którzy bronią ludzkiego życia.

Kolędy, żłóbek i świąteczny wystrój świątyni prowadzą nas do tajemnicy Bożego Narodzenia. Uroczystość św. Szczepana i dzisiejsza Ewangelia stanowią dysonans, a jednocześnie w świetle wiary łączą się w misteryjną jedność. Odzwierciedleniem syntezy przeciwieństw jest także nasze życie – w jednej chwili jeden się rodzi, inny umiera. Ewangelia ukazuje uczniów biegnących do gr obu. Ich zachowanie świadczy o tym, że oczekiwali na jakąś wiadomość, która przyniesie im nadzieję. Mamy iść do innych i nieść im radość i nadzieję wynikającą z wiary.

Ustami Zachariasza Bóg zapowiada przyjście Mesjasza i Jego zbawcze dzieło. On przyjdzie do nas jako Zbawiciel i Wyzwoliciel. Zachariasz nazywa Jezusa Wschodzącym Słońcem i światłem dla tych, którzy mieszkają w mroku i cieniu śmierci. Jezus stając się człowiekiem, objawił nam prawdziwe oblicze Boga. On rozświetlił tajemnicę Boga, czyli pokazał nam Boga. Jezus pokonał ciemności, które niszczą człowieka – przez swoją śmierć i zmartwychwstanie pokonał grzech i śmierć. Światłem jest też słowo Jezusa, które wyznacza kierunek i sens naszego życia. W tym świetle odkrywamy nasze powołanie do życia wiecznego.