W dzisiejszej Ewangelii słyszymy fragment przypowieści o siewcy. Siewcą jest Bóg, ziarnem Jego słowo, a glebą nasze serca. Pan Jezus zamyka swoją naukę w czterech obrazach, ukazując w ten sposób możliwość wzrostu i rozwoju słowa Bożego. Przyjmując słowo Boże, otrzymujemy dar nawrócenia i uzdrowienia.

Człowiek jest jak roślina, jego życie powinno przynieść owoce. Pan Jezus mówi: po owocach ich poznacie (Mt 7,16) – oby były dobre. Św. Jan Paweł II (jeszcze jako bp. Karol Wojtyła) pisał, że czyn ludzki jest polem ekspresji człowieka, przestrzenią, w której objawia się osoba ludzka. Słowa mogą nas zmylić, znieczulić, służyć jako zasłona dymna, ale czyny demaskują zamiary człowieka.

Opowieść o Marii Magdalenie ukazuje, że jedynie autentyczne spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem ociera łzy i przywraca nadzieję. Maria Magdalena płakała z dwóch powodów: cierpiała z powodu śmierci Jezusa oraz martwiła się, że zniknęło Jego ciało. Marię Magdalenę pocieszyło spotkanie ze Zmartwychwstałym.

Bł. Czesław odebrał habit z rąk św. Dominika, a sam zasłynął jako wybitny kaznodzieja i obrońca ludu. Był przykładem wielu szlachetnych cnót, a Dobrą Nowinę głosił z niezwykłym entuzjazmem. Niech oręduje za nami w niebie.

Prawo zostało dane człowiekowi jako dobro, które ma prowadzić do Boga. Żydzi skupili się na literalnym wypełnianiu Prawa, stad ich pretensje do apostołów o pracę w szabat, którą było zrywanie kłosów. Słowa Chrystusa wskazują, że miłość jest najważniejsza. Nie szanujemy dnia świętego – nasz sposób na przeżywanie niedzieli to obojętność na Boga albo minimalizm, który objawia się jedynie obecnością na Mszy św.

Bóg powołuje Mojżesza, aby wyprowadził Naród Wybrany z niewoli egipskiej. Jezus zaprasza nas: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28). Szczęście osiągniemy wówczas, jeśli zaczniemy żyć jak Jezus, myśleć jak Jezus i pragnąć jak Jezus.

Mądrzy tego świata to ludzie, którzy wszystko wiedzą najlepiej i znają odpowiedź na każde pytanie. Prostaczkowie to ludzie, którzy są świadomi, że nie na każde pytanie można znaleźć odpowiedź, i dlatego w pokorze i prostocie serca klękają przed Bogiem i wyznają Mu swoją wiarę i swoją ufność. Mojżesz nie potrafił racjonalnie wyjaśnić zjawiska płonącego krzewu, ale rozpoznał, że z niego przemawia sam Bóg. Jezus ukazał nam prawdziwe oblicze Boga, który jest miłością, i wskazał nam cel i sens życia.

Dzisiejsze maryjne wspomnienie jest jednym z głównych świąt zakonu karmelitańskiego, bo w pobliżu groty proroka Eliasza na górze Karmel trzeba upatrywać jego początków. Zakonnicy szerzą cześć Matki Bożej przez propagowanie noszenia Jej szkaplerza jako znaku oddania się w szczególną Jej opiekę. Dziś wielu z nas nosi medaliki szkaplerzne. Niech to będzie znak naszej religijności, noszony z wiarą i miłością.