IV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Łk 4,21–30 W skrócie: Dziś kończymy lekturę Ewangelii sprzed tygodnia. Pan Jezus przedstawił się swoim rodakom jako Mesjasz, wyczekiwany od setek lat przez wszystkich Żydów. Czy Mesjaszem może być ktoś tak ubogi i zwyczajny jak Jezus, którego znają od urodzenia? Kiedy Chrystus zaczyna wypominać, że Naród Wybrany nie zawsze wiernie czekał na Zbawiciela, Żydzi wpadli w gniew. Pan Jezus już na początku działalności omal mnie przypłacił życiem swego posłannictwa. Trzeba dziękować Panu Bogu za ludzi, którzy głośno mówią o tym, co trzeba poprawić w naszym życiu. W trakcie homilii potrzebne będą kartki z tekstami podobnymi do cytowanych w poniższym tekście. Kim Ty jesteś?

IV Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Jr 1,4–5.17–19; 1 Kor 12,31–13,13; Łk 4,21–30 W skrócie: Dla prawdziwych uczniów Chrystusa miłość pozostanie na zawsze największym źródłem życia i życiowej radości. Warto podejmować trud oczyszczania tego pojęcia ze znaczeń, których ono nie posiada. Nauczyć się tego można od Chrystusa. O miłości można mówić w sposób teoretyczny i jakby z perspektywy obserwatora (jak obserwuje się przez szybę rybki pływające w akwarium). Tymczasem Jezus nie przyszedł na świat po to, by wygłaszać kolejne teorie. Przyszedł, aby kochać, i to kochać do ostatniego tchu. Jezus zalecał, by kochać każdego człowieka, który pojawia się na naszej drodze i potrzebuje jakiejkolwiek pomocy. Mówił o miłości Boga Ojca, która rozciąga się nie tylko na jeden wybrany naród, ale na wszystkie narody i każdego człowieka. Uczyć się miłości od Jezusa O (…)

IV Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Jr 1,4–5.17–19; 1 Kor 12,31–13,13; Łk 4,21–30 W skrócie: Bibl?ne „znać” oznacza „kochać”. Bóg wybrał człowieka przed jego narodzinami, ukochał go i powołał do miłości. Bóg jest Tym, który z miłości przeznaczył ludzi dla siebie jako „przybranych synów przez Jezusa Chrystusa” (por. Ef 1,4–5). Nazaret jako miejsce, w którym dokonuje się ocena Jezusa: podziw wobec przemowy Chrystusa miesza się z niedowierzaniem i zdziwieniem. Św. Józef jako ten, któremu Bóg powierzył opiekę nad „Słowem, które stało się ciałem”. Dom rodzinny w Nazarecie jest dla Jezusa pierwszą synagogą, szkołą modlitwy i miejscem przyjmowania i rozważania słowa Bożego. Słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy Bóg zna każdego z nas Dzisiejsza liturgia słowa ukazuje nam w pierwszym (…)

III Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Łk 1,1–4;4,14–21 W skrócie: Ewangelie opowiadają o początku dorosłego życia Jezusa. Jezus staje się coraz bardziej znany. Chrystus czyta w synagodze stare proroctwo Izajasza o przyjściu Mesjasza. To bardzo ważne proroctwo. Wszyscy Żydzi czekali na Mesjasza. Nie wiedzieli dokładnie, kiedy i gdzie się pojawi, ale to oczekiwanie dodawało im siły, umacniało nadzieję. Mało kto przewidywał, że Mesjasz urodzi się w odległej wiosce, w ubogiej rodzinie. Jezus przychodzi do nas inaczej niż się spodziewamy. Zaginiony król Oczekiwanie Mesjasza Dzisiejsza Ewangelia składa się z trzech części. Najpierw mamy krótki opis tego, co Jezus robił – chodził po Galilei, a wreszcie wrócił na chwilę do domu. Później Jezus (…)

III Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Ne 8,1–4a.5–6.8–10; 1 Kor 12,12–30; Łk 1,1–4; 4,14–21 W skrócie: Pierwsze czytanie mówi o powrocie Izraelitów z niewoli babilońskiej do ojczyzny. Jedną z ważniejszych czynności po powrocie było uroczyste zgromadzenie w Jerozolimie, gdzie pod przewodnictwem Ezdrasza czytano i objaśniano Prawo Mojżeszowe, które miało wyznaczać rytm życia. Ewangelia ukazuje Jezusa czytającego i interpretującego Pismo Święte w synagodze nazaretańskiej. Kościół stara się karmić słowem Bożym, podobnie jak Ciałem Pańskim. Czyni to w sposób szczególny w każdej liturgii. Gdy w czasie liturgii czytane jest słowo Boże, sam Chrystus głosi swoją Ewangelię. Moc płynąca ze słowa Bożego Nawrócenie pod wpływem kultury Istnieją książki, (…)

III Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Ne 8,1–4a.5–6.8–10; 1 Kor 12,12–30; Łk 1,1–4;4,14–21 W skrócie: Czytelnicy poszukują dziś wszelkiego rodzaju poradników: jak żyć zdrowo, jak wychowywać dzieci, jak powiększać swoje praktyczne umiejętności, jak dobrze układać osobiste relacje z najbliższymi. Krótko mówiąc, dzisiejsi czytelnicy poszukują prostej recepty na życie pomyślne, udane i szczęśliwe. Czy wierzymy w Bożą dłoń, która nami kieruje? Czy potrafimy znosić cierpienia i poprawiać popełnione błędy? Czy zwracamy uwagę na nasze wnętrze i mamy świadomość, że nasze czyny pozostawiają ślady? Życiowe mądrości wszelkich poradników, przewodników i opowieści posiadają jednak – dla nas, chrześc?an – jedno i najbardziej podstawowe źródło. Jest nim źródło Bożego słowa. Słowa Biblii są źródłem prawdziwej mądrości Recepta na dobre życie Jakich książek poszukują dziś ludzie najbardziej? Jakie (…)

II Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 2,1–12 W skrócie: Do pewnego momentu swojego życia Jezus żył tak, jak każdy inny człowiek. Ale pewnego dnia stało się coś, co wprawiło niektórych ludzi w zdumienie. Ciekawe, co myśleli sobie ludzie, którzy widzieli na własne oczy cud w Kanie Galilejskiej albo dowiedzieli się o nim w ciągu najbliższych dni? Pan Jezus czynił cuda w pewnym określonym celu. To nie cuda są źródłem wiary w człowieku. One tylko pomagają. Wiara rodzi się w rodzinie, na katechezie, w świątyni. W trakcie homilii potrzebne będą trzy komplety tekstów do reportażu, wzorowane na dzisiejszej homilii, i dodatkowy mikrofon. Wieczorne wiadomości Życie Jezusa Do pewnego momentu swojego życia Jezus żył tak, jak każdy inny człowiek. Mieszkał w domu z rodzicami, a po śmierci Józefa – z samą tylko Maryją. Chodził na spacery i na wesela, miał sąsiadów i (…)

II Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 62,1–5; 1 Kor 12,4–11; J 2,1–12 W skrócie: Cud w Kanie Galilejskiej – moment, w którym Chrystus objawia swoim uczniom zbawczą tajemnicę, oto On jest Emmanuelem, „Bogiem z nami”, Tym, który ma moc wyprowadzać człowieka z każdego udręczenia i niedostatku, z każdej duchowej pustyni, On sam jest źródłem życia. Pierwszy cud jako spełnienie prośby Maryi – wstawiennicza troska Matki wyrazem Jej troski o człowieka i zapowiedzią macierzyńskiej opieki nad całym Kościołem. Cuda Chrystusa – znaki, które mają prowadzić człowieka do wiary, dalekie od spektakularnych gestów, mających zaspokajać ludzką ciekawość i żądzę sensacji. Obdarowani miłością Pana Bóg z nami Trudno precyzyjnie określić moment (…)