Jezus tłumaczy uczniom, że kto chciałby stać się Jego naśladowcą i być Jego uczniem, winien przyjąć krzyż. Krzyż jednoznacznie kojarzy nam się z cierpieniem i dlatego tak trudno go zaakceptować. W obecnych czasach nie ma miejsca na cierpienie. Jezus mówi, że rezygnacja ze swojego życia, życie dla innych, jest początkiem prawdziwego życia, które nigdy się nie skończy.

Wyznanie Piotra spotkało się z pochwałą Zbawiciela. Piotr otrzymuje od Jezusa najwyższą władzę w Kościele. Decyzje Piotra i jego następców będą respektowane w niebie. Św. Dominik wiernie postępował za Zbawicielem świata.

Chrześcijanin wie, że świat potrzebuje Boga. Tylko Pan może ogarnąć nasze ubóstwo, bezsilność i bezradność. Kobieta nie zniechęca się – w Bogu pokłada całą nadzieję. Ubóstwo to wyraz zawierzenia i zaufania, a nie bezczynności. Ubóstwo uczy dobrze wykorzystywać to, co się ma. Wierność powołaniu cieszy serce Pana. Wiara przynosi uzdrowienie.

Jan był tym, który poprzedził Jezusa, zapowiedział Izraelowi Jego przyjście, co więcej wskazał na Niego, że to On jest obiecanym i wyczekiwanym Mesjaszem. Oprócz tego był również bardzo bliskim krewnym Jezusa. Jezus dowiedziawszy się o śmierci Jana Chrzciciela, „oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno”. W samotności przeżywał tę sytuację i rozmawiał z Ojcem. W sytuacji śmierci bliskiej osoby człowiek może zamknąć się na Boga, albo jeszcze bardziej otworzyć się na Niego. Bóg próbuje niejako „dobić się” do naszego życia przez trudne doświadczenia. Może warto wtedy zauważyć Jego obecność i poznać Go bardziej, otworzyć się na Niego i powierzyć Mu swoje życie.

Romans tetrarchy Heroda Antypasa z Herodiadą, żoną jego brata Filipa. Św. Jan Chrzciciel ostro piętnuje grzeszne i gorszące życie Heroda. Władca przerażony jest działalnością Jezusa i Jana Chrzciciela. Tetrarcha skazuje Jana na śmierć i wyrok zostaje wykonany. Nie wyrządzajmy nikomu krzywdy, zawsze ufajmy Bogu nawet wśród prześladowań.

Pierwszy piątek miesiąca jest czasem ofiarowanej nam łaski przebaczenia. Przychodzimy po nią pełni ufności, wspominając św. Małgorzatę Marię Alacoque. Chrystus, objawiając się Małgorzacie Marii, ukazał jej swą bezgraniczną miłość i z ogromnym bólem żalił się z powodu tak wielu i tak wielkich obelg, zadanych Mu przez niewdzięcznych ludzi. Intencją naszej modlitwy jest przebłaganie Boga za grzechy, które ranią miłosierne serce Zbawiciela. Aktu ekspiacji dokonamy podczas przyjmowania Komunii św. Serce Zbawiciela ranią grzechy przeciwne wierze i za te słabości będziemy dzisiaj przepraszać.

Biblijna Arka Przymierza nie zawierała żadnych magicznych przedmiotów. Podstawową zawartością były tablice Dekalogu, czyli dziesięciu przykazań. Kiedy uczymy się na pamięć słów dziesięciu przykazań, nasze serca i sumienia stają się Namiotami Spotkania. Dekalog był dla Izraelitów drogowskazem godnego życia.

Ukazać, że komunia z Bogiem daje człowiekowi autentyczne szczęście. Twarz Mojżesza promieniowała po spotkaniu z Panem. Spotkanie z Panem, komunia z Nim, daje człowiekowi tyle szczęścia, że ono udziela się całemu otoczeniu.