Dziś w liturgii przeżywamy święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Jako pierwszy wprowadził je do swojego zakonu św. Bonawentura. Papież Pius IX podniósł je do rzędu świąt drugiej klasy. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy jak Maryja przychodzi do Elżbiety i śpiewa hymn. Pojawia się on w kontekście narodzin Jezusa. Magnificat należy śpiewać z Maryją i z całym Kościołem. Czynić swoim to, co ta pieśń objawia. Chodzi tu o doświadczenie religijne, o chwilę, w której człowiek staje z Panem Bogiem twarzą w twarz. Dusza jest tym, co ożywia ciało. Magnificat jest medytacją Kościoła na temat mijającego dnia. Każdy dzień jest dniem historii, w której działa Bóg.

Często patrzymy na Ewangelię z perspektywy „ekspertów”, dla których już wszystko jest oczywiste. Czytamy Pismo Święte z perspektywy zmartwychwstania Jezusa, i nie rozumiemy, dlaczego uczniowie są tak niepojętni i nie rozumieją słów swego Nauczyciela. Apostołowie i pierwsi chrześcijanie mieli świadomość, że żyją w czasach ostatecznych. Wydawało im się, że świat się skończy za ich życia. Słowo Boże przypomina nam o wieczności, do której każdy z nas jest powołany. Powinniśmy zatroszczyć się o nasze zbawienie i to już teraz, dzisiaj, a nie za jakiś czas, gdy się zestarzejemy. Przykładem mogą być przełożony synagogi Kryspus i jego rodzina, oni się nawrócili i przyjęli Chrystusa jako Pana i Zbawiciela.

Pobożność w Atenach. Nauczanie świętego Pawła nie spotkało się z wielkim odzewem. Powodem odrzucenia jest brak otwartości na Ewangelię. Święta Urszula głosiła prawdę o Chrystusie w środowiskach, z którymi się stykała. Konsekwentna ewangelizacja słowem i czynem. Bóg uposaża każdego człowieka w łaski niezbędne do głoszenia Ewangelii.

Ludzkość od początku istnienia zadawała sobie pytania o możliwość i cel zbawienia. Bóg jest źródłem zbawienia. Dlatego odpowiedź Pawła i Sylasa nie może być inna, jak tylko: „uwierz w Pana Jezusa a zbawisz siebie i swój dom”. Jezus jest naszym pośrednikiem, bo przez Niego możemy dostąpić udziału w radości zbawienia. Wiara w Jezusa jest rzeczywistością, która nas przemienia, nie pozostajemy już tacy, jacy byliśmy wcześniej. Nie oznacza to wcale, że możemy robić, co tylko chcemy.

Zapowiedź prześladowania. Chrzest łączy nas z Chrystusem. Przekaziciele wiary. Czy jestem świadkiem? Sama fizyczna obecność nie jest dowodem uczestnictwa. Życie Bogiem powoduje prześladowanie ze strony innych. Potrzeba mocy Boga.

Prześladowanie losem prawdziwych uczniów. Zapowiedź przemocy względem uczniów pojawia się tylko w tym fragmencie Ewangelii. Jezus jest człowiekiem sprawiedliwym, cierpiącym niewinnie. Dzieła, których dokonuje Jezus, świadczą o tym, że został posłany przez Boga i działa zgodnie z Jego wolą.

Biblijna zachęta do miłości wzajemnej. Źródłem każdej miłości jest Miłość płynąca z Trójcy Świętej. Uczniowie pielgrzymują z misją niesienia pocieszenia. Źródłem każdego pocieszenia jest miłość. Brak miłości i pociechy rodzi samotność. Osamotnienie to największy lęk jaki towarzyszy człowiekowi. Bóg posyła Maryję aby była wsparciem dla wszystkich którzy owego wsparcia potrzebują. Każdy winien mieć pragnienie przylgnięcia do matczynego serca Maryi.

Chrystus mówi, że tylko wtedy, gdy będziemy z Nim zjednoczeni, wydamy dobre owoce. Św. Jan w swoim nauczaniu przypomina, że Bóg jest miłością i że w tym przejawia się Jego miłość do nas, że to On pierwszy nas umiłował. Bóg objawia ludziom swoją miłość, nie jako jeden z Jego licznych atrybutów, ale jako prawdę najważniejszą. Miłość Boża najpełniej objawiła się w Jezusie Chrystusie, który stał się człowiekiem, umarł na krzyżu za nasze grzechy i zmartwychwstał, aby dać nam zbawienie. Bóg dzieli się miłością z całym światem i każdym człowiekiem. Miłości nie można zamknąć w słowach, ponieważ wyraża się w czynach.