Rolnik doskonale rozróżnia wschodzące rośliny. Obraz pola pszenicy wśród której wyrosły chwasty służy Chrystusowi do przedstawienia rzeczywistości królestwa niebieskiego. Wielu ludzi przypomina chwasty. Sąd Boży jest nieunikniony. Tam dokona się podział dobrego i złego ziarna.

Trzeba się uczyć właściwych relacji między działaniem a modlitwą. Św. Marta przygotowuje Jezusowi gościnę w swoim domu. Chrystus na pierwszym miejscu stawia słuchanie słowa Bożego. Oby Bóg był najważniejszy w naszym codziennym życiu.

Ukazać Boga, który jest cierpliwy i miłosierny. On do końca daje człowiekowi szansę na nawrócenie. Niekiedy chcielibyśmy uporządkować świat natychmiast i za wszelką cenę. Nie potrafimy zaakceptować zła, które wydaje się niszczyć dobro. Jezus w przypowieściach naucza nas o królestwie Bożym. Dobrym nasieniem jest słowo, które Jezus do nas kieruje, a rolą jest świat, w którym żyjemy. Natomiast nieprzyjacielem jest diabeł, przeciwnik Boga i człowieka. Gospodarzem jest Bóg, żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Bóg wie, że nie można wycinać chwastów, gdy zboże jeszcze wzrasta. Bóg cierpliwie czeka, nawet jeśli smutkiem napawa go panoszący się chwast.

Przypomnienie, że słowa Pana Jezusa: Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą (Mt 13,16), odnoszą się do nas. Wspominamy dzisiaj w liturgii rodziców Najświętszej Maryi Panny. Ujrzeć w Jezusie Zbawiciela świata – jak Symeon, Anna i Joachim – to odnaleźć pokój serca i prawdziwą radość życia.

Przypomnienie, że wszyscy jesteśmy wezwani do naśladowania Jezusa. Św. Jakub to uczeń św. Jana Chrzciciela i Jezusa z Nazaretu. Prawdziwa wielkość człowieka polega na służbie innym. Bądźmy szczęśliwi, posługując naszym siostrom i braciom.

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy fragment przypowieści o siewcy. Siewcą jest Bóg, ziarnem Jego słowo, a glebą nasze serca. Pan Jezus zamyka swoją naukę w czterech obrazach, ukazując w ten sposób możliwość wzrostu i rozwoju słowa Bożego. Przyjmując słowo Boże, otrzymujemy dar nawrócenia i uzdrowienia.

Człowiek jest jak roślina, jego życie powinno przynieść owoce. Pan Jezus mówi: po owocach ich poznacie (Mt 7,16) – oby były dobre. Św. Jan Paweł II (jeszcze jako bp. Karol Wojtyła) pisał, że czyn ludzki jest polem ekspresji człowieka, przestrzenią, w której objawia się osoba ludzka. Słowa mogą nas zmylić, znieczulić, służyć jako zasłona dymna, ale czyny demaskują zamiary człowieka.

Opowieść o Marii Magdalenie ukazuje, że jedynie autentyczne spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem ociera łzy i przywraca nadzieję. Maria Magdalena płakała z dwóch powodów: cierpiała z powodu śmierci Jezusa oraz martwiła się, że zniknęło Jego ciało. Marię Magdalenę pocieszyło spotkanie ze Zmartwychwstałym.