Świat aniołów można przyjąć tylko z wiarą dziecka. Teologia imion Archaniołów. Aniołowie wpatrujący się oblicze Boga – wieczna adoracja. Pamiętajmy o tym dzisiaj i każdego dnia, że na drogach wiary nie jesteśmy sami, a Boży posłańcy – aniołowie i Archaniołowie – wspierają nas, abyśmy doszli do chwały niebios.

Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem (Koh 3,1). Rok liturgiczny jest świętowaniem zbawczych wydarzeń z historii zbawienia, a szczególnie z życia Jezusa Chrystusa. Liturgia Kościoła jest celebrowana w określonym czasie i w określonej przestrzeni. W liturgii świętujemy nasze spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem, a więc wchodzimy w czas Boga, czyli wieczność. Uczestniczymy w czasie Boga, gdy potrafimy wyznać, że Jezus jest Mesjaszem.

Ciekawość, wątpliwości i niepokój także mogą być drogą do Boga. Każdy powód jest dobry, by zobaczyć Jezusa. Co mnie interesuje w człowieku? Co interesuje mnie w Chrystusie?

Bóg opiekuje się wszystkimi ludźmi. Bogactwo i nędza są niebezpieczne dla człowieka. Jezus nakazuje uczniom głosić Dobrą Nowinę. Uczniowie mają ufać Bogu i ludziom.

Księga Przysłów jest trudna do interpretacji. Sformułowania, jakimi się posługuje, są typowymi sentencjami, które trzeba bardzo powoli czytać, analizując każde pojedyncze słowo. Jednak nie należy myśleć, że skoro jest to trudna księga, to lepiej jej nie czytać, bo i tak jej nie zrozumiemy. To błąd. Przecież trudno zdobyć mądrość i trzeba się o nią starać. Inwestycja w zdobywanie mądrości zawsze przynosi człowiekowi zysk. Dziś Księga Przysłów wzywa nas do prawości, abyśmy nie kombinowali w życiu, nie szli na kompromis ze złem, bo to się nam po prostu nie opłaca. „Człowiek jest kowalem swojego losu”. „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz!”. To sentencje, które łączy się ściśle z dzisiejszym czytaniem z Księgi Przysłów. Każdy jest odpowiedzialny za swoje życie. I nie dziwmy się, kiedy życie wystawi nam rachunek za błędy.

Ponadczasowość fragmentu z Księgi Przysłów. Wydaje się, że każdy, kto czyta biblijne zasady, z uznaniem i aprobatą pokiwa nad nimi głową. A jednak nie zawsze ludzie postępują według spisanych biblijnych zaleceń. Istnieje jakieś tajemnicze pęknięcie w ludzkim sercu, bo choć widzimy słuszność zasad, ale brakuje nam siły i konsekwencji, by te zasady realizować. Jezus w Ewangelii również dostrzega rozdźwięk między niewidzialnymi intencjami a widzialnym działaniem człowieka. Na końcu czasów w dniu sądu ostatecznego poznamy ukryte intencje ludzkich czynów.

Ewangeliczna przypowieść o siewcy jest niezwykle sugestywna. Jezus skierował ją do tłumów przybyłych z okolicznych miasteczek. Wielu słuchaczy Zbawiciela było rolnikami, dobrze więc rozumieli przenośnie odwołujące się do ich doświadczeń. Siejmy słowo Boże w naszych środowiskach.

Święty Paweł w Liście do Efezjan przypomina, że mamy żyć zgodnie z powołaniem, które otrzymaliśmy i które wybraliśmy. Nasza postawa powinna wypływać z tego, kim jesteśmy. Problemem wielu rodzin i wspólnot jest to, że między ludźmi zdarza się sporo konfliktów, kłótni, nieporozumień. Święty Paweł zachęca nas do tego, żeby znosić siebie nawzajem w cierpliwości, z pokorą i cichością. Święty Paweł bardzo mocno podkreśla wartość jedności. Jedność chrześcijan wzmacnia głoszone słowo Boże. Często o tym zapominamy, szczególnie jeśli chodzi o nasze relacje w rodzinach i parafiach. Świadomość własnej grzeszności pozwala człowiekowi odkryć fakt, że jedynym, który może mnie zbawić, jest Jezus Chrystus, który w sposób szczególny otacza troską osoby zagubione.