Trudne doświadczenie może nas wzmocnić albo załamać. Jedni ludzie wychodzą z założenia, że co nas nie zabije, to nas wzmocni! Ale są i tacy, którzy z natury nie potrafią podnieść się z jakiegoś ciosu czy trudnego doświadczenia, których pokonuje przygnębienie czy depresja. Dziś Jezus pokazuje nam jeszcze inny ratunek – wiarę. Uczniowie w czasie burzy na jeziorze bardzo bali się o swoje życie. Nawet nie próbowali walczyć z żywiołem, ale od razu przystąpili do Mistrza i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!”. I w twoim życiu Bóg chce tak interweniować! Chce być Panem i pokonywać twoje problemy, chce zmartwychwstawać w tobie. Czy wierzysz w to?

Chrześcijanin jest pielgrzymem, człowiekiem w drodze. Zbawiciel wzywa nas do pójścia za Nim bez ociągania. Chrystus powinien być najważniejszy w naszym życiu.

Chrystus pyta, za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego. Jeśli uznajemy Chrystusa za Mesjasza, to z tej odpowiedzi wynikają określone konsekwencje. Każdy z nas jest Piotrem.

Ludzkie życie, aby było szczęśliwe, musi mieć solidne fundamenty. Aby zbudować dobry fundament naszego życia trzeba naśladować Chrystusa, żyć tym, czego nauczał. Potrzeba wytężonej pracy duchowej, aby nasze życie było trwałą budowlą. Opierając życie na Chrystusie, mamy gwarancję szczęścia.

Żyjemy w czasach, które niosą ze sobą wiele lęków o przyszłość, a to sprawia, że ludzie sięgają po przepowiednie i zaglądają do horoskopów. Nie wolno zapomnieć, że Pan Jezus pomaga nam zrozumieć rzeczywistość, posyłając do nas Proroków. Każda epoka ma swoich proroków, trzeba ich zauważyć i posłuchać. Do wielkich proroków naszych czasów należą: św. Jan Paweł II, Benedykt XVI, papież Franciszek.

Szacunek dla tego, co święte. Ciasna brama jest właściwa dla wierzących, bo wiara w Jezusa Chrystusa wymaga trudu. Wielu woli iść szeroką bramą, bez wysiłku.

Jezus w Kazaniu na Górze, zachęca nas do całkowitego zaufania Bogu. Opatrzność Boża jest to opieka Boga nad światem i ludźmi. Rozpoznanie woli Boga w naszym życiu prowadzi do doświadczenia dobroczynnego działania Opatrzności Bożej. Działanie Boga nie narusza naszej wolności. Bóg do niczego nas nie zmusza. Ostateczny wybór drogi zawsze należy do człowieka.

Ludzie różnie reagują na kryzys. Jedni się załamują, przestają widzieć sens życia. Inni się wyraźnie mobilizują. Św. Paweł z entuzjazmem podjął się szerzenia Ewangelii. Jednak w czasie swoich podróży misyjnych doświadczył wielu trudnych momentów. Każde doświadczenie umacniało go w przekonaniu, że idzie słuszną drogą, że warto cierpieć dla Jezusa. To miłość Jezusa i do Jezusa dawała mu tyle siły.