Tak jak mogą nas dopaść przeziębienie, grypa czy inne niebezpieczeństwo dla ciała, tak w życiu duchowym grzech wyrządza nam krzywdę. Chrystus w swojej mądrości zostawił nam spowiedź świętą, która czyści naszą duszę z grzechów. Jeśli będziemy grzeszyć nasze serce będzie coraz cięższe i będzie coraz dalej od Pana Boga. To doprowadzi do tego, że nasze serce zamieni się w głaz, który będzie nieczuły nie tylko na Pana Boga, ale również na drugiego człowieka. Każdy grzech jest zaniedbaniem duszy i sprawia ból naszemu sercu i Panu Bogu. Dlatego trzeba jak najczęściej prosić Pana Jezusa o uzdrowienie. Sakrament pokuty i pojednania leczy nasze serce. Im więcej spełniamy dobrych uczynków, tym mocniejsze jest nasze serce i bardziej odporne na grzech.

Dzisiejsi „głosiciele”. Mocne słowa św. Pawła. Konkretne przypadki. Nie możemy być tylko widzami.

Joseph Schultz był żołnierzem okupacyjnej armii niemieckiej w Jugosławii. Pewnego dnia dowódca wybrał ośmiu żołnierzy do specjalnego zadania, wśród nich znalazł się Schultz. Wiara jest łaską i zadaniem. Nie zasłużyliśmy sobie na nią dobrymi uczynkami. Została nam dana darmo – w Chrystusie. Jest rzeczywistością dynamiczną – rozwija się, albo obumiera. Oprócz tej wiary codziennej spotykamy się z wiarą o charakterze nadprzyrodzonym. Wiara ta dotyczy rzeczywistości, która wymyka się spod kontroli ludzkiemu poznaniu. Jesteśmy powołani, by być strażnikami wiary, tej wiary która została nam dana przez Pana Boga. KKK podkreśla, że wiara jest odpowiedzią daną Bogu na Jego miłość. Istnieje wzrok wiary. Duchowe oko działa jak wiele innych: skupia światło i przekazuje je w głąb.

Kościół jest domem Bożym i naszym drugim domem. Najważniejszym miejscem w domu jest wspólny stół, a w kościele – ołtarz. Na ołtarzu rodzi się Jezus Chrystus, dlatego okazujemy ołtarzowi specjalny szacunek. Szacunek dla ołtarza wyrażamy różnymi dekoracjami i gestami. W dzisiejszą uroczystość prosimy Jezusa, aby błogosławił naszym domom, ulicom , placom. Największym pragnieniem Jezusa jest narodzić się w ludzkim sercu – najważniejszym ołtarzu Boga.

Wśród wielu różnorakich cudów Jezusa najważniejszy jest cud eucharystyczny. Na czym on polega? Cud eucharystyczny to cud obecności. Ja jestem z wami, przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20). A obecność jest zawsze znakiem miłości, przyjaźni i solidarności. Uroczystość Bożego Ciała to świętowanie obecności Boga pośród swojego ludu. To potwierdzenie, że Bóg jest Miłością. Jest to Miłość przemieniająca, tak jak przemieniająca, przeistaczająca jest sama Eucharystia, gdzie chleb i wino, chociaż wyglądają i smakują jak chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa.

Zdroworozsądkowe spojrzenie na świat każe nam ostrożnie podchodzić do wszelkich cudownych i niezwykłych zjawisk. Kiedy słyszymy opowieść o cudownym rozmnożeniu chleba i ryb przez Jezusa, mimo woli może się w nas rodzić pytanie: „Jak to jest możliwe? Czy to nie złudzenie albo, co gorzej, jakaś zręczna sztuczka?”. Uroczystość Bożego Ciała stawia przed nami pytanie o możliwość cudownego Bożego działania w ziemskiej rzeczywistości. Przypomina nam, że Bóg jest Stwórcą wszechświata i posiada władzę, która w każdej chwili umożliwia ingerencję w naturalny bieg zdarzeń.

Zdroworozsądkowe spojrzenie na świat każe nam ostrożnie podchodzić do wszelkich cudownych i niezwykłych zjawisk. Kiedy słyszymy opowieść o cudownym rozmnożeniu chleba i ryb przez Jezusa, mimo woli może się w nas rodzić pytanie: „Jak to jest możliwe? Czy to nie złudzenie albo, co gorzej, jakaś zręczna sztuczka?”. Uroczystość Bożego Ciała stawia przed nami pytanie o możliwość cudownego Bożego działania w ziemskiej rzeczywistości. Przypomina nam, że Bóg jest Stwórcą wszechświata i posiada władzę, która w każdej chwili umożliwia ingerencję w naturalny bieg zdarzeń.

Wiemy, że są Trzy Osoby Boże, ale sposób istnienia Trójcy przerasta ludzki rozum. Cała Trójca Święta działa nieustannie w naszym życiu. Otwierając oczy, dostrzegamy owoce tego działania. Poszczególne Osoby Trójcy Świętej widać w historii zbawienia. Obecna epoka jest epoką Ducha Świętego. Duch Święty kieruje Kościołem i każdym człowiekiem z osobna.