XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Janusz Stańczuk Mt 5,1–12a W skrócie: Jezus niewiele mówił o tym, jak wygląda niebo. Znacznie częściej podpowiadał ludziom, co robić, aby dostać się do nieba. Niebo jest cudowne i warto o nim myśleć, a piekło okropne i nie warto tam zaglądać. W niebie są same niedziele, a w piekle „same poniedziałki”. Różnica między niebem i piekłem jest większa niż równica między naszymi największymi radościami a najstraszniejszymi koszmarami. Pan Jezus często namawiał swoich uczniów do świętości, do zdobywania nieba. Eucharystia jest dla nas „chlebem z nieba”. Jak wygląda niebo? Straszne piekło Każdy z nas zastanawia się czasem, jak wygląda (…)

XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Tadeusz Polak Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Powszechne powołanie do świętości. Kult świętych – droga wiary. Błogosławieni to znaczy szczęśliwi. Różne wizje szczęścia. Szczęście ostateczne. Wszyscy święci – przewodnicy w drodze do szczęścia wiecznego. Uroczystość wszystkich szczęśliwych Wspominanie świętych Dzisiaj Kościół przypomina nam, że wszyscy ludzie, wszyscy chrześc?anie zostali powołani do świętości. Jeśli dzisiejszy dzień przewidziany jest na wspominanie wszystkich świętych, to jednocześnie uświadamiamy sobie, że w ciągu roku liturgicznego poszczególne dni związane są z konkretnymi świętymi czy błogosławionymi, znanymi z imienia – uroczyście wyniesionymi przez Kościół na ołtarze. Dzisiaj natomiast oddajemy cześć (…)

XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Dariusz Kwiatkowski Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12aW skrócie: Liturgia uroczystości Wszystkich Świętych pozwala nam oglądać niebo, w którym pośród wielkiego tłumu możemy odnaleźć naszych bliskich. Celem naszej ziemskiej wędrówki jest niebo, a drogą są Chrystusowe błogosławieństwa. Droga błogosławieństw realizowana podczas ziemskiego życia wypełni się w niebie. Tam odziedziczą pełnię obiecanej nagrody ci, którzy tą drogą wędrowali przez życie. Jezus zapewnia, że królestwo niebieskie jest zarezerwowane dla ubogich, cichych, tych, którzy się smucą i tych, którzy łakną sprawiedliwości. Prawdziwe szczęście Wspominanie bliskich Bardzo bogata w treści i przeżycia jest dzisiejsza uroczystość Wszystkich (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość Rocznicy Poświęcenia Kościoła Własnego ks. Janusz Stańczuk Mt 16,13–19 W skrócie: Wyraz: „kościół” ma dwa znaczenia: jako budynek i jako wspólnota wierzących. Dziś zajmujemy się bardziej tym pierwszym znaczeniem. Ludzie często wręczają sobie jakieś prezenty. Prezenty robimy z okazji rocznic: urodzin, ślubu. Przy okazji różnych rocznic, przypominamy sobie, jak ważne było dla nas tamto wydarzenie. Rocznice obchodzą nie tylko ludzie, ale także instytucje czy ważniejsze budowle. Taką rocznicę ma również każda świątynia. Każdy nowy kościół, już wybudowany, jest uroczyście ofiarowywany Panu Bogu. Tutaj Pan Bóg udziela nam sakramentów, jest obecny między nami i w nas. Dziękujemy Panu Bogu i prosimy – jak król Salomon – aby Bóg zawsze mieszkał pośród swego ludu. Można przygotować słodycze (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Szymon Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Wzrok jest wielką wartością, darem od Pana Boga. Bardzo trudno jest żyć, kiedy ktoś jest ślepy. W czasach Pana Jezusa wielu ludzi traciło wzrok. Nie było takich lekarstw jak dziś. Dlatego Bartymeusz prosi Jezusa o cud. W naszym życiu duchowym posługujemy się modlitwą, słowem Bożym i sakramentami, abyśmy widzieli więcej. Pomoce okulary; szkła kontaktowe;

XXX niedziela zwykła ks. Mirosław Cichoń Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Kapłan nosi w sobie problemy tych czasów, w których wzrasta. Bardzo ważna jest sytuacja naszych rodzin. Jeśli kandydat do kapłaństwa wzrastał w rodzinie, gdzie brakowało miłości, to będzie on miał przed sobą znacznie trudniejszą i dłuższą drogę do osiągnięcia dojrzałości. Stąd ogromna odpowiedzialność młodych ludzi za budowanie dobrych, kochających się rodzin. Kapłan zna ludzkie problemy. Sam zmaga się ze słabościami i wie, co to duchowa walka. Wie także, co znaczy upadek. W zgiełku sądów możemy nawet nie usłyszeć wołania posądzanego kapłana: „Jezusie, ulituj się nade mną”. Właściwą postawą jest przyniesienie tego człowieka przed Boże (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Zenon Hanas 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: W rzymskich miastach nie było kościołów. Do roku 313 pierwsi chrześc?anie spotykali się prywatnie, najczęściej po kryjomu. Kiedy chrześc?anami rozstawali bogatsi Rzymianie, można się było spotykać w ich domach, aby wspólnie się modlić, łamać się Chlebem i spożywać Wino. Jak wyglądało celebrowanie Eucharystii w tamtych czasach? W jaki sposób odbywał się chrzest czy ślub? Są to pytania, które mogą pobudzić naszą wyobraźnię. Małe domowe wspólnoty wiernych, którzy gromadzili się w prywatnych domach, zaczęły się spotykać w miastach i wioskach. W ten sposób powoli rodził się Kościół powszechny, poprzez wspólne wyznawanie tej samej wiary. Zbuduję mój Kościół

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Tomasz Opaliński 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: Historia o małym gwoździu w dachu świątyni uświadamia nam, jak ważną i niezastąpioną rolę ma każdy z nas w Kościele. Być może ktoś może czuć się niewidoczny i mało znaczący, ale właśnie jego miejsce jest ważne i jest w nim niezastąpiony. Król Salomon podczas poświęcenia świątyni Jerozolimskiej wyraża w modlitwie swoją pokorę wobec Boga, którego nie może objąć najwspanialsza budowla z kamienia. Świątynia staje się jednak – dzięki woli Bożej – mieszkaniem Najwyższego i miejscem wysłuchania zanoszonych do Niego próśb. Jezus zapowiada zbudowanie żywej świątyni – Kościoła. Buduje go z wierzących w Niego, a zakłada go na fundamencie wiary i miłości Szymona Piotra. Trwać w Kościele Gwóźdź w dachu: niewidocznny, a jednak ważny Pewna historia opowiada o tym, jak to w jednej (…)