Słowo Boże wskazuje zatwardziałość serca i pychę, czyli trwanie w przekonaniu o własnej doskonałości i bezgrzeszności, jako przeszkodę, która może zablokować działanie Bożej miłości. Bezduszność faryzeuszy zamknięta w literze prawa nie pozwalała widzieć ludzkiego cierpienia. Święty Paweł ostrzega, że nie wolno akceptować i bagatelizować grzechu. Odrobina kwasu zakwasza całe ciasto. Przez sakrament chrztu narodziliśmy się do nowego życia dzieci Bożych. Nasza codzienność powinna być nieustannym świętowaniem obecności Chrystusa zmartwychwstałego w naszym życiu.

Dziewięć miesięcy po Niepokalanym Poczęciu (8 grudnia) Kościół raduje się narodzinami Niepokalanej Dziewicy. W Maryi spełniają się proroctwa o Niewieście, której Potomek zniszczy władzę diabła. Stara polska tradycja – święcenie ziarna na zasiew. Maryja – darem Boga dla św. Józefa, św. Jana i całego Kościoła.

Pierwszy piątek poświęcony jest czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Serce Jezusa jest symbolem bezgranicznej miłości Boga do człowieka. Istotą pierwszych piątków miesiąca jest miłość wynagradzająca, objawiająca się w konkretnych czynach. Wielu chrześcijan odpowiada Zbawicielowi lekceważeniem, oziębłością i zapomnieniem. Nieprzestrzeganie przykazań Bożych stało się codziennością dla wielu ochrzczonych. Potrzeba tych, którzy swoją większą gorliwością, miłością i przywiązaniem wynagradzać będą Jezusowemu Sercu.

Łatwo oceniać innych po wyglądzie, pozycji społecznej czy majętności. Patrzymy na człowieka przez to, co zewnętrzne, oceniamy „po opakowaniu”. Łatwo i szybko uprzedzamy się do ludzi. Największą chlubą człowieka jest to, że jest dziełem samego Boga i został stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Żadna ziemska rzecz nie wpływa na wartość człowieka. Człowiek zyskuje na wartości, będąc w relacji do Pana Boga. Jezus Chrystus jest źródłem naszego działania. To On jest naszą inspiracją i celem. Rozeznanie woli Bożej dokonuje się przez rozważanie Słowa Bożego.

Kafarnaum, czyli Wioska Nahuma, było miejscem, gdzie Jezus przebywał najczęściej i najdłużej w czasie swej publicznej działalności. Kiedy Jezus udał się na pustynne miejsce, aby się modlić, mieszkańcy Kafarnaum przyszli do Niego i chcieli Go zatrzymać u siebie. Dzisiejsza Ewangelia jest kolejnym wezwaniem, aby otwartym sercem zapraszać Jezusa, by zechciał zamieszkać pośród nas. Dojrzałość w Chrystusie oznacza odkrycie jedności, do jakiej wzywa nas Bóg przez swego Syna.

Jezus nauczał inaczej niż uczeni w Piśmie i faryzeusze. Jego słowo ma potężną moc. Potrafi wypędzić złego ducha. Świadkowie cudu byli pełni podziwu dla Jezusa, ponieważ wcześniej nie widzieli niczego podobnego. Dotąd słyszeli tylko pouczenia i moralizowania. Duch Święty podpowiada, aby całkowicie zawierzyć Chrystusowi. Jego słowo jest drogą, prawdą i życiem. Jezus mówi do nas podczas każdej liturgii i mocą swojego słowa chce nas uzdrawiać i przemieniać.

W dzisiejszym świecie kwitnie liberalizm, a grzech staje się powodem do chluby. Św. Paweł Apostoł głosi Chrystusa Koryntianom. Czyni to w pokorze serca. Jezus głosi Prawdę w Nazarecie i spotyka się z wrogością swoich rodaków. Odrzucenie dokonuje się nieustannie, ale lepiej zostać odrzuconym przez ludzi, niż przez Boga. Jesteśmy wezwani do napominania naszych braci i sióstr.

Święty Paweł w Liście do Koryntian ukazuje system wartości w „oczach Boga”, który nie jest zgodny z systemem wartości „tego świata”. Każdy ze sług otrzymuje odpowiednią ilość talentów. Ich zagospodarowanie pozwala na ocenę przydatności sługi i wynagrodzenie każdego z nich stosownie do zasług. Życie bł. Bronisławy, a także postawa obrońców Ojczyzny jest dla nas przykładem wykorzystania talentów.