Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Zenon Hanas Iz 50,4–7; Flp 2,6–11; Łk 22,14–23,56 W skrócie: Uczniowie nie mogli pojąć tego, co się stało. Przecież dopiero co przyjechali do miasta, do którego zmierzali razem ze swym Mistrzem. Siedząc przy stole w wieczór paschalny, Jezus przyglądał się w ciszy wybranej Dwunastce. Przypominał sobie chwile, kiedy każdego z nich powoływał. Z pewnością nie byli najlepsi i najdoskonalsi… Ale właśnie dlatego ich wybrał. Więcej czasu już nie ma. Przyszła ostatnia godzina, aby się wszystko wypełniło. Czas złożyć całkowitą ofiarę z siebie samego.  Liturgia Niedzieli Palmowej rozpoczyna czas naszej intensywnej refleksji nad ostatnimi dniami ziemskiego życia Jezusa Chrystusa. Znaki nieskończonej miłości Czas wydarzeń zbawczych Przed oczami naszej wyobraźni po raz kolejny przewinął się (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk J 8,1–11 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia pokazuje wielką mądrość Jezusa i wielkie miłosierdzie, litość dla grzeszników. W każdej ludzkiej społeczności są ludzie pełniący określone funkcje: pozytywne lub negatywne. Jednym z nieprzyjemnych doświadczeń jest istnienie obok nas ludzi o mentalności skarżypyty. Faryzeusze oskarżyli kobietę przed Chrystusem. Chociaż według prawa mieli rację, to jednak zachowali się niegodnie – jak skarżypyta. Wśród ludzi, także wśród dzieci, zdarzają się nieporozumienia i konflikty. Trzeba uczyć się ich rozwiązywania. W czasie homilii potrzebne będą dwa teksty wiersza o skarżypycie z dzisiejszej homilii i dwa mikrofony do czytania go z podziałem na role. Skarżypyta Nasza klasa Dziś zaczniemy nasze spotkanie nie od Ewangelii, ale od naszej klasy. Chcę bowiem poruszyć z wami pewien problem, może nie (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Zenon Hanas Iz 43,16–21; Flp 3,8–14; J 8,1–11 W skrócie: „Po której stronie stoisz, Nauczycielu? Po stronie Prawa czy po stronie przebaczenia?”. To jest dylemat, przed którym uczeni w Piśmie i faryzeusze stawiają Jezusa (por. J 8,1–11). Zdawało się, że to sytuacja bez wyjścia. Jezus musiał albo zaprzeczyć swemu nauczaniu o miłosierdziu Boga, albo przekroczyć Prawo, które zostało jednoznacznie ustanowione przez Mojżesza w imieniu Boga. Ludzie w tłumie przynieśli ze sobą kamienie, aby nimi ciskać w obronie Prawa, które też było Prawem twardym i trwałym. Sam Bóg wyrył to Prawo na kamiennych tablicach. Tłum jest mistrzem w sprawach oskarżenia, potępienia, obwinienia. Im większa liczba potępiających, tym mniejsza odpowiedzialność jednostki. Prawo i miłosierdzie Pułapka zastawiona przez faryzeuszy

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Tadeusz Polak Iz 43,16–21; Flp 3,8–14; J 8,1–11 W skrócie: Pokusa grzechu pierworodnego: decydować, co jest dobre, a co złe. Faryzeusze, używając jawnogrzesznicy, chcą skompromitować Jezusa. Kto ma prawo do Sądu Ostatecznego? Faryzeusze odchodzą upokorzeni, ale nie nawróceni. Jezus przyjął na siebie całą nienawiść oprawców, całe zło świata, by ocalić jawnogrzesznicę, by ocalić każdego z nas. "Nie ma zła, z którego Bóg nie mógłby wyprowadzić większego dobra" (św. Jan Paweł II). "Zbawienie oznacza wyzwolenie od zła" (św. Jan Paweł II). Stanąć w prawdzie przed Zbawicielem Pokusy grzechu pierworodnego Gdy diabeł kusił pierwszych rodziców, zaszczepił wówczas w ich serca szatańską pychę i (…)

IV Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Łk 15,1–3.11–32 W skrócie: Możemy spotkać marnotrawnych synów, córki, rodziców, babcię i dziadka, wujka i kuzyna – słowem każdy, kto „zgubił się” Panu Bogu, staje się takim marnotrawnym wędrowcem. Chyba każdy z nas miał w życiu choć krótką chwilę, kiedy poczuł się niepewnie, nie wiedział, w którą stronę iść, gdzie może być dom, rodzice. Z jednej strony my sami „uciekamy” od Boga przez nasze grzechy, z drugiej zaś strony jest to właściwie zagubienie. Zdarza się, że ktoś naprawdę dawno, bardzo dawno nie był w kościele, nie przyjmował sakramentów. Może wrócić do Boga w jednej chwili. Być może są wśród nas ludzie, którzy dawno nie przyjmowali sakramentów, którzy trochę odeszli od Boga Ojca. Spróbujmy coś zrobić dla nich. W czasie homilii potrzebna będzie szpulka nici. Szybki (…)

IV Niedziela Wielkiego Postu ks. Dariusz Kwiatkowski Joz 5,9a.10–12; 2 Kor 5,17–21; Łk 15,1–3.11–32 W skrócie: Przypowieść o synu marnotrawnym ukazuje nam rzeczywistość grzechu i pojednania, a więc to, co stanowi istotę sakramentu pokuty i pojednania. Grzech jest odejściem i odwróceniem się od Boga jako kochającego Ojca. To pragnienie życia po swojemu, według własnych planów i własnych kryteriów moralnych. Szatańska pokusa, aby siebie samego postawić w miejscu Boga, miała dać człowiekowi szczęście, wolność i zadowolenie. Tymczasem bardzo szybko przychodzi rozczarowanie, pojawia się strach, samotność oraz cierpienie. Pierwszym krokiem w dobrze przeżytym sakramencie pojednania jest uświadomienie sobie prawdy o własnym grzechu i jego konsekwencjach. Zakosztować Bożego miłosierdzia Sakrament pokuty i pojednania Okres Wielkiego Postu oraz słowo Boże (…)

IV Niedziela Wielkiego Postu ks. Sylwester Matusiak Joz 5,9a.10–12; 2 Kor 5,17–21; Łk 15,1–3.11–32 W skrócie: Literatura światowa obfituje w motywy ewangeliczne. Jest wśród nich również motyw syna marnotrawnego i miłosiernego ojca. Bóg „bogaty w miłosierdzie”, gotowy jest przebaczać człowiekowi. Bezpodstawne są obawy, że miłosierdzie ubliża godności człowieka i jest rodzajem jego poniżenia. Św. Jan Paweł II pokazuje, że miłosierdzie polega na wspólnym przeżyciu i zrozumieniu tego dobra, jakim jest człowiek, na wspólnym doświadczeniu jego godności, zarówno ze strony czyniącego miłosierdzie jak i tego, kto go doświadcza. Błogosławiony człowiek, który może doświadczyć takiego miłosierdzia, które zapomina o doznanej krzywdzie i wyświadczonym złu. Przebaczenie – jako wyraz miłosierdzia – to przede wszystkim leczenie i oczyszczanie pamięci. Bóg (…)

III Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Łk 13,1–9 W skrócie: Biblia często opowiada o różnych nieszczęściach. Nic więc dziwnego, że wśród licznych pytań zadawanych Panu Jezusowi padło również i takie: „Dlaczego są wojny, dlaczego są wypadki?”. Pan Jezus przypomina, że wypadki i nieszczęścia będą zawsze, bo świat jest niedoskonały, bo ludzie są niedoskonali. Pozostanie na razie Bożą tajemnicą, dlaczego te, a nie inne osoby cierpią w jakimś wypadku czy chorobie. Jako ludzie musimy zrobić wszystko, by zmniejszyć ryzyko wypadków, wojen, zamachów, kataklizmów. Ale one zawsze będą na świecie. Jako chrześc?anie jesteśmy przez Chrystusa wezwani do wydawania dobrych owoców. Jednym z nich jest zgoda i pokój między ludźmi. Kto jest twoim wrogiem? Świat jest pełen wypadków W tym tygodniu telewizja znowu doniosła nam o straszliwym wypadku, który pochłonął życie kilkudziesięciu osób. Gdzieś rozbił się samolot, gdzieś wybuchł (…)