XX Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Prz 9,1–6; Ef 5,15–20; J 6,51–58 W skrócie: Jezus stara się wyjaśnić ówczesnym i dzisiejszym słuchaczom tajemnicę stwierdzenia, że On jest Chlebem żywym. Jezusowe nauczanie o spożywaniu Chleba żywego ma charakter zaproszenia skierowanego do wszystkich. W eucharystycznej przemowie Jezusa najważniejsze jest zaproszenie do spożywania Chleba żywego, a jednocześnie domaganie się wiary, by uznać w tym Chlebie realne ciało Chrystusa. Co się stanie z tymi, którzy nie będą spożywali Chleba Życia? Podobne pytania niepokoją tych, którzy są w bliskiej relacji z Chrystusem i żywią się Jego Ciałem, ale widzą ludzi, którzy obojętnie przechodzą obok Jezusowego zaproszenia. Chleb żywy Jezus i tajemnica chleba Szósty rozdział Ewangelii św. Jana nosi tytuł „Chleb (…)

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Janusz Stańczuk Łk 1,39–56 W skrócie: Zbawienie jest najważniejszym celem każdego człowieka. Maryja jako pierwsza z ludzi osiągnęła pełną chwałę nieba. Życie jest trochę jak walka, jak konkurencja sportowa, której celem jest zdobycie nagrody, czyli miejsca w niebie. Życie Matki Bożej było jednym wielkim biegiem, i to z przeszkodami. Każdy z nas jest zaproszony do nieba. Czy bierzemy udział w dobrych zawodach, w dobrym życiowym biegu, którego metą jest niebo? Czuć się jak w niebie Magnificat Wniebowzięcie Maryi miało miejsce już po Wniebowstąpieniu Chrystusa. Nie zostało zapisane w księgach Nowego Testamentu, przetrwało tylko w ludzkiej pamięci, którą nazywamy Tradycją Kościoła. Nie możemy więc dzisiaj przeczytać żadnego fragmentu bibl?nego na ten temat. Słuchamy za to pięknego hymnu – (…)

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Sylwester Matusiak Ap 11,19a;12,1.3–6a.10ab; 1 Kor 15,20–26; Łk 1,39–56 W skrócie: Jan Apostoł ukazuje Niewiastę przyozdobioną w słońce. Niewiasta ta oznacza zarówno Kościół, jak i Maryję. Smok (szatan) nie ma nad Niewiastą żadnej władzy. Apostoł Paweł zapowiada w drugim czytaniu ożywienie wszystkich „w Chrystusie” i całkowite zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi Chrystusa. Łukasz natomiast opisuje odwiedziny Maryi u Elżbiety. Maryja, świadoma działania Boga w swoim życiu, wielbi Go i dziękuje Temu, który jest wszechmocny, święty, miłosierny, mocny, sprawiedliwy i wierny. Jakość naszego życia ma realny wpływ na jakość naszych ostatnich dni i samego umierania. Innymi słowy: życie jest przygotowaniem do śmierci. "Jakie życie, taka śmierć" Matka Jezusa Edyta Geppert (…)

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Tomasz Opaliński Ap 11,19a;12,1.3–6a.10ab; 1 Kor 15,20–26; Łk 1,39–56 W skrócie: Bogata jest symbolika sierpnia. To czas urlopów czy wakacji, ale to również okres wytężonej pracy dla rolników. Wielu osobom sierpień kojarzy się także z pielgrzymim trudem, który właśnie w tym miesiącu podejmują. Wszystkie te wątki zbiegają się w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Wniebowzięcie to święto chwały i odpoczynku po trudzie. Wzięcie Maryi z ciałem i duszą do nieba jest nagrodą za Jej trud i całkowite oddanie Bogu. We wniebowzięciu Maryi odnajdujemy też symbolikę żniwa i – paradoksalnie – powiązanie nie tylko z niebem, ale przede wszystkim z ziemią. Wniebowzięcie Maryi z ciałem do nieba każe nam zastanowić się nad godnością naszego ciała i znaczeniem ziemskiego trudu. Pachnący owoc trudu Wypoczynek, żniwo, (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,41–51 W skrócie: Jezus wspomina mannę, która spadała z nieba na pustynię w czasie, kiedy wędrowali po niej Izraelici. Manna przestała spadać z chwilą, gdy Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej. Pan Jezus mówi dziś o chlebie z nieba. Niebo to miejsce, gdzie mieszka Bóg Ojciec, gdzie jest dom Pana Jezusa i wieczne mieszkanie wszystkich zbawionych. Aby trafić do nieba, należy znać drogę i przestrzegać pewnych zasad. Wszyscy ufamy, że miłosierdzie Boga jest większe niż nasze grzechy. To miłosierdzie już objawiło się przez to, że Jezus zostawił nam „chleb z nieba”. Chleb z nieba Manna na pustyni Czasem z nieba na ziemię lecą różne rzeczy, niekiedy bardzo cenne. Z nieba leci deszcz, dzięki któremu rosną rośliny, dzięki któremu rzeki mają (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas 1 Krl 19,4–8; Ef 4,30–5,2; J 6,41–51 W skrócie: Prorok Eliasz zastraszony przez możnych tego świata ucieka na pustynię. Z głębiny jego serca wyrywa się tragiczna, przejmująca modlitwa: Wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków (1 Krl 19,4). Anioł trąca w bok Eliasza. Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga! (1 Krl 19,7). Eliasz posłusznie zjada i wyrusza w drogę. Mały kawałek suchego chleba i kilka łyków wody przywróciło Eliaszowi siły i nadzieję. Co naprawdę daje siłę człowiekowi? Rola Bożego anioła jest tu kluczowa. W trudnych życiowych sytuacjach warto stać się dla drugiego człowieka aniołem i podarować mu kawałek „podpłomyka”. Wartość „odżywcza” podpłomyka nie zależy od ilości kalorii, ale od naszej troski, przyjaźni i miłości. Nasycić głód ducha Wartości odżywcze (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak 1 Krl 19,4–8; Ef 4,30–5,2; J 6,41–51 W skrócie: Góra Tabor – objawienie Bóstwa Chrystusa. Człowieczeństwo Jezusa – ukryte Bóstwo. Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana (Mt 10,24) – upodobnienie w poniżeniu i pogardzie. Przykład proroka Eliasza – moc w słabości się doskonali (2 Kor 12,9). Eucharystia – Chleb naszej pielgrzymki. Modlitwa św. Jana Pawła II. Ukryte Bóstwo Przemienienie Pańskie Przeżyliśmy we czwartek święto Przemienienia Pańskiego. Na górze Tabor Pan Jezus odsłonił przed uczniami tajemnicę swego Bóstwa. Piotr, Jan i Jakub zobaczyli swego nauczyciela w postaci niezwykłej i chwalebnej: "Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła" (Mk 9,3). Jednocześnie obok Jezusa ujrzeli wielkich mężów Starego Przymierza – Mojżesza i Eliasza. I wreszcie (…)

Czwartek XVIII Tygodnia zwykłego Święto Przemienienia Pańskiego ks. Zenon Hanas Dn 7,9–10.13–14; 2 P 1,16–19; Mk 9,2–10 W skrócie: Przemienienie Jezusa na górze Tabor zobaczyło tylko trzech wybranych apostołów. Jezusowi nie chodziło o rozgłos, Jego Boskie pochodzenie i najgłębsza tożsamość Bożego Syna miały bowiem pozostać przedmiotem wiary, a nie empirycznych doświadczeń. Ci sami trzej uczniowie Jezusa, Piotr, Jakub i Jan, towarzyszyli Mu w innych wyjątkowych sytuacjach (przy uzdrowieniu zmarłej córeczki Jaira lub podczas modlitwy w Ogrodzie Oliwnym). Majestat i Boska chwała Jezusa ukazały się na chwilę. Było to ulotne wydarzenie, które miało przygotować całą wspólnotę uczniów Chrystusa na trudne chwile Jego męki i cierpienia. Chwała i majestat Jezusa ukazane w czasie Przemienienia należały do Jego najgłębszego jestestwa. Jezus nie stracił ich nigdy, nawet na Golgocie. Naoczni świadkowie