XVIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,24–35 W skrócie: Pan Jezus był człowiekiem łagodnym, cierpliwym, życzliwym dla ludzi. Ale to nie oznacza, że mówił wszystkim same miłe rzeczy. Chrystus zwracał się czasami do swoich słuchaczy z wyrzutami, martwił się, że nie słuchają Jego nauki. Pan Jezus zarzuca dziś ludziom, że nie wszyscy wędrują za Nim po to, aby stać się mądrzejszymi i lepszymi ludźmi. Nie da się przerobić zjadacza chleba w świętego człowieka w ciągu paru sekund. Pośród wszystkich darów, które Jezus pragnie pozostawić ludziom, jest jeden, na którym szczególnie Mu zależy: „chleb życia wiecznego”. Dlaczego my wędrujemy za Jezusem? Czego szukacie? Legenda o drzewach Zaczn?my dziś nasze (…)

XVIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Wj 16,2–4.12–15; Ef 4,17.20–24; J 6,24–35 W skrócie: Przykład z życia ludzi, którzy przez długi czas byli pozbawieni możliwości przystępowania do Eucharystii, pokazuje, jak ważny był Chrystus w ich życiu. Świadczy o tym ogromny „głód Eucharystii” i ból, kiedy nie mogli przystąpić do Komunii. My mamy możliwość przystępowania do Komunii św. nawet codziennie. Czy korzystamy z tej możliwości? Czy jest w nas ów „głód Eucharystii”? Eucharystia nie jest jedynie symbolem. To realna obecność, w Ciele i Krwi, Boga, który nas kocha. Dlatego nazywamy Eucharystię Najświętszym Sakramentem, bo jest w niej realnie obecny „cały Chrystus, Bóg i człowiek”. Pragnienie Chleba Życia Tęsknota za Eucharystią

XVIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski  Wj 16,2–4.12–15; Ef 4,17.20–24; J 6,24–35 W skrócie: Historia zbawienia dzieli się na trzy części: czas obietnic i zapowiedzi (Stary Testament), „pełnię czasu” (okres ziemskiego życia Jezusa Chrystusa) oraz czas Kościoła. Wydarzenie mówiące o Bogu, który karmi lud wędrujący przez pustynię, zapowiada przyjście Chrystusa i Eucharystię. Jezus Chrystus jest Chlebem życia, który zstąpił z nieba. Św. Paweł wzywa nas, abyśmy porzucili dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek grzechu, i przyoblekli się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga i powołanego do świętości. Żyć Eucharystią Trzy etapy historii zbawienia Historię (…)

XVII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,1–15 W skrócie: Ewangelie zapisały dwa razy relację o rozmnożeniu chleba przez Pana Jezusa. Jezus rozmnażał rzeczy potrzebne ludziom do jedzenia, i to w sytuacji, gdy bardzo tego potrzebowali. W rozmnożeniu chleba widzimy znak, który zapowiadał Eucharystię. Droga do życia wiecznego wiedzie jednak nie tylko przez samą Eucharystię. Potrzebne jest jeszcze życie wiarą. Jest wiele rzeczy, które można mnożyć. Uczniowie Jezusa są powołani do wielkich rzeczy, do rozmnażania tego, czego światu najbardziej brakuje. Co umiemy rozmnażać? Co rozmnażał Pan Jezus? Na początek mały konkurs – przypomnienie. Proszę pomyśleć i powiedzieć, co jeszcze Pan Jezus rozmnażał w czasie swoich wędrówek? Mówimy o rozmnożeniu rzeczy materialnych, bowiem przy uzdrowieniu człowieka także można powiedzieć, że rozmnożył zdrowie. A z (…)

XVII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski 2 Krl 4,42–44; Ef 4,1–6; J 6,1–15 W skrócie: Cud rozmnożenia chleba i nakarmienie nim tłumów ludzi zapowiadały Eucharystię. Przez ten cud Chrystus ukazał Eucharystię jako cudowny pokarm, który jest w stanie zaspokoić każdy głód ludzkiego serca. Msza św. jest pamiątką śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. W każdej Mszy św. powtarzana jest pod osłoną znaków ofiara krzyżowa Chrystusa i Jego zmartwychwstanie. Wydarzenie z Wieczernika powtarza się w czasie każdej Mszy św. Tutaj Jezus kieruje do nas swoje zaproszenie: „Bierzcie i jedzcie” oraz „Bierzcie i p?cie”. Każda Eucharystia jest ucztą, podczas której spożywamy Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Cud rozmnożenia chleba powtarza się w każdej Eucharystii. Zaspokoić głód serca Rozmnożenie chleba jako (…)

XVII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas 2 Krl 4,42–44; Ef 4,1–6; J 6,1–15 W skrócie: W ziemskim życiu Jezusa wydarzenia zdumiewające i nadzwyczajne przeplatały się ze zwyczajnym biegiem spraw. Gdyby Jezus żył dzisiaj, podążałby za Nim tłum ludzi wyposażonych w telefony komórkowe, dyktafony i kamery wideo. W ten sposób moglibyśmy dokładniej poznać nauczanie Jezusa i lepiej zrozumieć Jego misję. Opatrzność Boża sprawiła, że Jezus przyszedł na świat w określonym miejscu i czasie. Mamy świadomość, że o życiu Jezusa przekazane nam zostały wyselekcjonowane, najważniejsze informacje. Znak, który ma prowadzić do wiary Wydarzenia z ziemskiego życia Jezusa W ziemskim życiu Jezusa było wiele wydarzeń zdumiewających, nadzwyczajnych, przyciągających uwagę. Przeplatały się one ze zwyczajnym biegiem (…)

XVI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 6,30–34 W skrócie: Każdy człowiek marzy o wakacjach. Rozmyślamy o nich, snujemy plany. Wielu ludzi usiłuje nam uatrakcyjnić wakacje. Oczywiście – nie za darmo. Nie można cały czas pracować, uczyć się. Z drugiej strony jednak nie można przeżyć wakacji zupełnie bezmyślnie. Dzisiejsze pierwsze czytanie i dzisiejsza Ewangelia mówią o pasterzu – o kimś, za kim ludzie idą, ponieważ go potrzebują i podziwiają. Okres wakacji to czas wypoczynku. Ale także w tym okresie warto szukać mądrych ludzi, zwiedzać ciekawe miejsca, poznawać okolice i pamiętać o modlitwie. Ze wszystkich historii świata najciekawsza jest ta historia, którą ma nam do przekazania Pan Jezus. Recepta na udane wakacje Co się dzieje w czasie wakacji? Każdy człowiek (…)

XVI Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Jr 23,1–6; Ef 2,13–18; Mk 6,30–34 W skrócie: Apostołowie powrócili z pierwszej wyprawy misyjnej i opowiadali Jezusowi o wszystkim, czego dokonali. On zaś, widząc ich zmęczenie, powiedział im: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypoczn?cie nieco (Mk 6,31). Dla dzieci i młodzieży nastał czas upragnionych wakacji. Idąc za radą Jezusa, bardzo chętnie wyjeżdżamy, aby odpocząć i nabrać sił do pracy. Wypoczynek apostołów i Jezusa zupełnie się nie udał, gdyż szybko zostali odnalezieni przez tłumy ludzi. Jezus ulitował się nad ludźmi, którzy przybyli, aby Go słuchać, i nie patrząc na zmęczenie, zaczął ich nauczać. Ci ludzie znaleźli w Jezusie Mistrza, który dawał im nadzieję. On był dla nich prawdziwym autorytetem. W poszukiwaniu autorytetów Radość (…)