XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Tomasz Opaliński Dn 7,13–14; Ap 1,5–8; J 18,33b–37 W skrócie: Współcześnie coraz rzadziej spotykamy się z królami jako głowami państw z pełną władzą polityczną. Bardziej liczą się inni „królowie”, o których mówimy: królowie muzyki rozrywkowej czy królowie sportu. Piosenkarze, piłkarze, gwiazdy muzyki i sportu rządzą sercami i umysłami milionów ludzi. Czy współcześni „królowie” nie zdetronizowali Jezusa? Niektórzy przecież – jak John Lennon – mówili wprost, że są od Niego popularniejsi. Jezus jest królem, ale nie zależy to od Jego popularności. Nie jest dla Niego zagrożeniem rosnący fanklub innych „królów”, podobnie jak nie była dla Niego zagrożeniem pozycja cezara, króla Heroda czy politycznych władców przez dwa tysiąclecia chrześc?aństwa. Jego królestwo nie jest z tego świata. Królestwo nie z tej ziemi Współcześni królowie: królowie muzyki i sportu Choć wydaje się, że czasy (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 13,24–32 W skrócie: Dzisiejsze pierwsze czytanie i Ewangelia mówią o końcu świata. Wiemy, że taki dzień nadejdzie, nie wiemy tylko, kiedy. Pan Jezus proponuje, abyśmy o końcu świata myśleli często, ale bez strachu. Co oznaczają słowa Pana Jezusa, że mamy uczyć się od drzewa figowego? Mamy widzieć i dobrze interpretować to, co się dzieje na naszych oczach. Trudno nam pogodzić się z faktem, że wszystko przem?a. Przyszłość należy do Boga. A Bóg kocha człowieka, przygotował więc wspaniałą przyszłość. Uczmy się od figi Drzewo figowe Jakie drzewo jest wymieniane w dzisiejszej Ewangelii? (Wypowiedzi dzieci). W Polsce figi nie rosną, ale właściwie nie ma to (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Dn 12,1–3; Hbr 10,11–14.18; Mk 13,24–32 W skrócie: W wielu okolicznościach, kiedy czujemy się zaskoczeni, wypowiadamy formułę „Koniec świata”. Słowo Boże dzisiejszej niedzieli, posługując się różnymi obrazami, mówi nam o końcu świata. Współczesny człowiek boi się tego tematu, ponieważ z jednej strony niewiele może w tej kwestii powiedzieć, a z drugiej strony obrazy przedstawione w Piśmie Świętym są przerażające. Każdego dnia słyszymy o kataklizmach, wojnach i prześladowaniach. Każdego dnia ludzie cierpią i umierają. Współczesny świat promuje używanie życia i korzystanie z jego wszystkich przyjemności i dlatego próbuje usunąć śmierć z codzienności. Koniec świata Zaskoczenie i lęk „Koniec świata” – ile razy (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Kazimierz Milczarski Dn 12,1–3; Hbr 10,11–14.18; Mk 13,24–32 W skrócie: Słowo Boże kierowane dziś do nas przypomina wyraźnie o zbliżaniu się końca roku kościelnego. Prorok Daniel głosi prawdę o nadejściu czasów ostatecznych oraz o zmartwychwstaniu. Nie ulega wątpliwości, że do życia wiecznego powstaną mądrzy – ci, którzy sami postępowali sprawiedliwie i drugich nauczyli sprawiedliwości. Chrystus w dzisiejszej Ewangelii łączy dwie zapowiedzi: o zburzeniu Jerozolimy i o końcu świata. Sąd Boży nad Jerozolimą stał się już faktem historycznym, oczekujemy zatem na sąd ostateczny. Powtórne przyjście Jezusa Nagroda i kara za życie doczesne Słowo Boże kierowane dziś do nas przypomina wyraźnie o zbliżającym się końcu roku kościelnego. Każdy zaś koniec mówi (…)

Środa XXXII Tygodnia zwykłego Narodowe Święto Niepodległości Wspomnienie św. Marcina z Tours, biskupa ks. Tadeusz Polak Mdr 6,1–11; Łk 17,11–19 W skrócie: Dwie postawy wobec Bożej dobroci. Uzdrowienie fizyczne znakiem i zapowiedzią uzdrowienia duchowego. Dziękczynienie – przyjęcie łaski i wyznanie wiary. Modlitwa św. Jana Pawła II za Ojczyznę. Dziękczynienie Bogu Dziękczynienie za (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 12,38–44 W skrócie: Pan Jezus niewiele potrzebował do życia, nie pragnął zastać milionerem. Mówił jednak o pieniądzach, bo wiedział, że mają dużą siłę oddziaływania na ludzi. W naszych kościołach, podobnie jak w świątyni jerozolimskiej, także stoją skarbonki na ofiarę. Pieniądze wrzucone na ofiarę na jakiś dobry cel nie są bezpowrotnie stracone. Z różnych stron Biblii wiemy, że dobre uczynki i ofiary na pewno zostaną przez Boga zauważone i wynagrodzone. Niektóre osoby robią coś z wrażliwości serca, nie myśląc o nagrodzie. Należy przygotować wysoki wazon lub pudełko, do którego dzieci mogłyby wrzucać monety. Ofiara serca Pan Jezus i pieniądze Pan Jezus kilka razy wspominał o pieniądzach. On sam niewiele potrzebował do życia, nie pragnął (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński 1 Krl 17,10–16; Hbr 9,24–28; Mk 12,38–44 W skrócie: Pieniądze szczęścia nie dają – to prawda. Czy jednak posiadanie pieniędzy jest złe? Jak powinniśmy odnosić się do posiadania bogactwa? Zarówno mając wiele, jak i nie posiadając nic, możemy być nieszczęśliwi, myśląc tylko o tym, jak pomnożyć bogactwa, które posiadamy, albo jak zdobyć pieniądze, których nam brak. Jezus chwali dziś w Ewangelii ubogą wdowę, stawiając ją uczniom za wzór. Czy chodziło Mu jedynie o to, że była uboga, czy też może chciał zwrócić uwagę na co innego w jej postawie? Jezus mówi często o ubóstwie, nazywając ubogich „błogosławionymi”, zaś o bogatych mówi, że trudno im wejść do królestwa niebieskiego. Czy Chrystus pochwala zatem biedę? Czy nie wolno nam mieć bogactw? Grosz, który stał się modlitwą Bogactwo: złe czy dobre? Stefan Kisielewski napisał (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas 1 Krl 17,10–16; Hbr 9,24–28; Mk 12,38–44 W skrócie: W świątyni jerozolimskiej zbierano datki, zależne od szczodrobliwości wierzącego. Na placu świątyni stało 13 skarbon. Trzynasta skarbona była przeznaczona na datki, które nie posiadały szczególnej intencji. Naprzeciwko niej usiadł Jezus ze swymi uczniami. I właśnie do tej skarbony zbliżyła się uboga wdowa, niemal ukradkiem wrzucając swoją ofiarę. Jezus opisuje dwa rodzaje postaw relig?nych: Pierwsza postawa widoczna jest w postępowaniu niektórych uczonych w Piśmie, druga – w zachowaniu biednej wdowy. Jezus pochwala postawę wdowy. Bóg nie osądza z wyglądu i pozorów, ale patrzy na serce. Wdowa nie miała wsparcia od nikogo ani żadnych gwarancji i ubezpieczenia, jej groszowa ofiara była wzruszającym znakiem ufności i zawierzenia Bogu. Jezus, chwaląc ubogą wdowę, stawia nam pytanie, czy mamy czyste serce, autentyczną wiarę i całkowite zaufanie wobec Boga. Grosz autentyczności i zawierzenia