XXV Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Mdr 2,12.17–20; Jk 3,16–4,3; Mk 9,30–37 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia nie jest manifestem, który miałby doprowadzić do burzenia struktur społecznych. Zawiera raczej szereg wskazań, w jaki sposób powinny one być budowane. Fragment Ewangelii dostarcza nam pouczającego przykładu, że wśród apostołów zdarzały się sprzeczki i scysje o to, kto jest najważniejszy. Jezus mógł odpowiedzieć uczniom: „Nie kłóćcie się! Wszyscy jesteście tacy sami, tyle samo warci, równi jak bracia jednego Ojca”. Byłaby to wypowiedź prawdziwa i zgodna z całym nauczaniem Jezusa. Jednak w tamtej sytuacji Boska mądrość Jezusa wywróciła do góry nogami sposób myślenia uczniów. Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich (Mk 9,35). Kłótnie i wojny Struktura piramidy

Poniedziałek XXIV Tygodnia zwykłego Święto Podwyższenia Krzyża Świętego ks. Dariusz Kwiatkowski Lb 21,4b–9; Flp 2,6–11; J 3,13–17 W skrócie: W sanktuarium św. Rity w Cascia znajduje się krzyż, na którym ręce Chrystusa nie są przybite do poprzecznej belki, ale wyciągnięte w kierunku patrzących. W czasach Chrystusa krzyż był znakiem hańby i odrzucenia, na karę ukrzyżowania skazywano bowiem największych przestępców. Chrystus, Syn Boży, który nie uczynił nic złego, przyjął krzyż dobrowolnie. Taka była cena naszego zbawienia. Taka była konsekwencja miłości Boga do człowieka. Chrześc?anie od początku oddawali cześć krzyżowi Chrystusa. Jednak specjalne święto, w którym oddawano cześć krzyżowi, zaczęto obchodzić w Kościele od IV w. W krzyżu zbawienie Krzyż Chrystusa

XXIV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 8,27–35 W skrócie: Początek dzisiejszej Ewangelii wydaje się być bardzo prosty, zrozumiały. Pan Jezus zbiera różne opinie na swój temat. Piotr pierwszy odważył się publicznie głośno wypowiedzieć myśl, że Jezus jest Mesjaszem. Druga część dzisiejszej Ewangelii nadal wywołuje w człowieku tyle samo buntu, co w św. Piotrze. Jezus oznajmia uczniom, że czekają ich trudne chwile, czeka ich cierpienie, muszą się poświęcić. Pan Bóg proponuje rzeczy trudne, wymagające. Ale nikogo nie zmusza do pójścia za Nim. Kto naprawdę jest naszym Bogiem? W trakcie homilii potrzebnych będzie kilka przedmiotów: pilot telewizora, laptop, chipsy, banknot dużego nominału, puchar sportowy, aparat fotograficzny. Jezus jest Panem Kim dla was jestem? Początek dzisiejszej Ewangelii wydaje się być bardzo prosty, zrozumiały. Pan Jezus zbiera różne opinie na swój temat. Ludzie musieli mieć niełatwą (…)

XXIV Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 50,5–9a; Jk 2,14–18; Mk 8,27–35 W skrócie: Pytanie Jezusa o opinie ludzi na Jego temat jest tylko wprowadzeniem do pytania o wiele ważniejszego i bardziej osobistego: do pytania o opinię samych uczniów na Jego temat. Odpowiedź Piotra pozwala przypuszczać, że uczniowie prawidłowo odczytują, Kim jest Jezus. Podjęta przez Szymona Piotra próba „upominania” i przekonywania Jezusa pokazuje, że widział w Nim jedynie politycznego Mesjasza. Pytania postawione przez Jezusa nie tracą na aktualności również dzisiaj. Dla każdego pokolenia chrześc?an są one nowym impulsem do refleksji nad wiarą i życiem. Ewangelia krzyża Kim jest Jezus Chrystus? Kusi mnie, żeby wyjść z mikrofonem do was i zadać wam pytanie: „Kim jest Jezus Chrystus?”. Myślę, że waszych odpowiedzi (…)

XXIV Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 50,5–9a; Jk 2,14–18; Mk 8,27–35 W skrócie: Wielu ludzi myśli, że wiara w Boga jest gwarancją sukcesu, szczęścia i zadowolenia. Piotr najpierw wyznał wiarę w Jezusa, a potem usłyszał ostre napomnienie, ponieważ nie myślał o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie. Piotr wierzył, gdyż wiara dawała mu osobisty komfort i była zabezpieczeniem przed niepewną przyszłością. Patrzymy realistycznie na naszą codzienność i dobrze wiemy, że jest w niej miejsce na wszystko: na radość i na smutek; na sukces i na porażkę; na chwilę szczęścia i na rozczarowanie; na piękno i na brzydotę. Prawdziwa wiara weryfikuje się w doświadczeniu krzyża i w umiejętności przyjęcia go. Wiara podpowiada nam, że nie jesteśmy sami w obliczu zła i cierpienia. Paradoks wiary Trudne pytaniaDlaczego tak się stało? Przecież (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 7,31–37 W skrócie: Cud uzdrowienia nieuleczalnie chorego człowieka to najczęściej opisywany przez Ewangelię cud Pana Jezusa. Niektóre z dawnych chorób do dzisiaj pozostają nieuleczalne, ale nie dla Boga. Człowiek głuchoniemy z dużym trudem porozumiewa się z otoczeniem. Cuda Jezusa mają także warstwę symboliczną, duchową. Bywają sytuacje, kiedy człowiek ma dobry słuch i słyszy drugiego człowieka, ale zachowuje się, jakby nie słyszał. Wadą ludzkiego serca bywa zamknięcie się na bliźniego. W relacjach bliskich osób: rodziny, przyjaciół, współpracowników brak porozumienia jest bolesnym zjawiskiem. W trakcie homilii potrzebne będą kartki z wyraźnie napisanym tekstem, zaczerpniętym z poniższej homilii. Można także przygotować nagrody dla dzieci. Otwórzcie się wreszcie! Kłopoty (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Iz 35,4–7a; Jk 2,1–5; Mk 7,31–37 W skrócie: Zewsząd płyną do nas potoki słów. Nowe możliwości techniczne pozwalają nam powielać i kopiować cudze myśli, opinie i idee. Zasada „kopiuj – wklej” obowiązuje nie tylko w świecie komputerów, ale też w świecie ludzkich idei. Gdzie jest prawda, a gdzie fałsz? Gdzie są dobre intencje, a gdzie oszustwo i manipulacja? Warto postawić sobie takie pytania. W przeciwnym razie może nam grozić utrata zdolności słuchania. Zamknięte uszy to nie tylko efekt jakiejś fizycznej choroby, lecz skutek życia w rozkrzyczanym świecie, w którym słyszymy zgiełk, ale nic do nas nie dociera. Rezultatem zamkniętych uszu stają się zamknięte usta: nie mamy do powiedzenia nic, oprócz powtarzania sloganów. Prastare doświadczenie ludzkości i odwieczna mądrość Pisma Świętego uczą nas, że aby usłyszeć Prawdę, trzeba zamilknąć i wsłuchać się w głos wnętrza i sumienia. Trzeba zamilknąć, by usłyszeć głos Prawdy

XXIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 35,4–7a; Jk 2,1–5; Mk 7,31–37 W skrócie: Głuchota duchowa to skutek grzechu pierworodnego. Effatha – otwórz się! Wołanie miłości. Otwarcie na łaskę i zamknięcie na grzech. Osobisty wymiar cudu – otwarcie na Chrystusa. Cuda czynione wobec konkretnych osób stanowią zapowiedź zbawienia wszystkich. Świadectwo duszpasterza niesłyszących. Uzdrawianie głuchoniemych Grzech pierworodny Grzech pierworodny był grzechem nieposłuszeństwa: człowiek przestał słuchać Boga, zamknął przed Nim swoje serce. Stał się głuchy na słowo prawdy i miłości. Jednocześnie wyostrzył swój słuch wewnętrzny na wszelką pokusę, którą podsuwał ojciec kłamstwa. Przez grzech pierwsi rodzice stali się duchowo głuchoniemi. Przestali słyszeć, bo nie (…)