XIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Mdr 1,13–15; 2,23–24; 2 Kor 8,7.9.13–15; Mk 5,21–43 W skrócie: W doświadczeniu utraty osoby, która zajmowała ważne miejsce w naszym życiu, która była jego częścią, pojawia się pokusa zwątpienia i zanegowania wartości i sensu ludzkiego życia. Słowo Boże dzisiejszej niedzieli zapewnia nas, że dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności (Mdr 2,23). Naszym powołaniem jest wieczność i nieśmiertelność. Bóg stwarzając nas na swój obraz i swoje podobieństwo, obdarzył nas także nieśmiertelnością. Księga Mądrości odpowiada, że: śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą (2,24). Życiodajna moc Jezusa Zwątpienie w obliczu śmierci W obliczu (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 5,21–43 W skrócie: Dzisiejszy cud zawiera pewne elementy nietypowe. Cud dokonuje się niejako automatycznie: wystarczyło dotknąć szat Jezusa. Dlaczego Jezus rozgląda się, szuka cierpiącej kobiety? Pan Jezus nie chce być traktowany jak czarodziejska skrzyneczka do spełniania życzeń. Jezus lubi z ludźmi rozmawiać, zadaje pytania o wiarę, o życie człowieka. Ludzie, którzy z radością opowiadają o tym, jak ich Jezus uzdrowił, są dobrymi świadkami Ewangelii. Wiele osób prosi Jezusa o cud, również dzisiaj. Potrzebna jest wiara, aby doświadczyć cudu. W trakcie homilii potrzebne będą: duża bombonierka, paczka chipsów lub inny przedmiot atrakcyjny dla dzieci. We Mszy św. z udziałem dzieci został przeczytany tylko ten fragment Ewangelii, który mówi o uzdrowieniu kobiety cierpiącej na krwotok. Wiara, która (…)

Środa XII Tygodnia zwykłego Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela ks. Kazimierz Milczarski Iz 49,1–6; Dz 13,22–26; Łk 1,57–66.80 W skrócie: Współcześni uważali, że narodzenie Jana jest znakiem wielkiego miłosierdzia, jakie Bóg okazał Elżbiecie i jej mężowi Zachariaszowi. Celem życia św. Jana Chrzciciela było przygotowanie ludu izraelskiego na przyjście Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Główna dewiza działalności prorockiej Jana brzmiała: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! (por. Iz 40,3; Mk 1,3). Św. Jan Chrzciciel miał jeszcze spełnić drugie zadanie: bronić świętości, jedności i nierozerwalności małżeństwa. Będzie mu na imię Jan Wybór imienia Gdy Elżbieta urodziła syna, sąsiedzi i krewni, jak zwykle bywa w takich wypadkach, cieszyli się z tego wraz z rodzicami. Żydzi wszystko przypisywali Bogu, (…)

XII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Hi 38,1.8–11; 2 Kor 5,14–17; Mk 4,35–41 W skrócie: Współczesny świat zaciera granice między dobrem a złem. Prawda jest spójna, kłamstwo jest nielogiczne. Mądrość Krzyża kluczem do zgłębiania Ewangelii. Człowiek w obliczu cierpienia – Psalm 22. Bóg solidarny z cierpiącym człowiekiem. Krzyż Chrystusa – kataklizm niszczący nadzieję uczniów. Konfrontacja ze śmiercią – pytanie o sens życia. Chrystus uciszający burzę – Jam zwyciężył świat (J 16,33). "Jam zwyciężył świat" Głupstwa świata Niedawno w jednej ze stacji radiowych odbyła się dyskusja na temat legalizacji narkotyków „miękkich”, a przede wszystkim marihuany. Uderzyło mnie zdanie wypowiedziane przez pewną wykształconą kobietę: (…)

XII Niedziela zwykła ks. Kazimierz Milczarski Hi 38,1.8–11; 2 Kor 5,14–17; Mk 4,35–41 W skrócie: Św. Marek opowiada w dzisiejszej Ewangelii, że Jezus był z apostołami w łodzi, gdy zastała ich burza na Jeziorze Genezaret. Nie wystarczyła sama fachowość ludzi znajdujących się w łodzi, doskonale obytych z morzem – musiał interweniować Chrystus. Chrystus uspokoił wicher i nastała głęboka cisza; a pokój zapanował również w sercach zatrwożonych mężczyzn. Pokój jest możliwy nawet wtedy, gdy przez nasze życie przewalają się burze i nawałnice. Jezus Chrystus nigdy nie zostawi nas samych. U boku Zbawiciela łatwiej zniesiemy utrapienia. Wystarczy przebywać w towarzystwie Chrystusa, by czuć się bezpiecznie. Niepokój, bojaźń i tchórzostwo rodzą się wtedy, kiedy słabnie nasza modlitwa. Bóg wie dobrze, co się z nami dzieje. Jeżeli będzie potrzeba, uciszy wichurę, nastąpi cisza i ogarnie nas spokój. Zaufajmy (…)

XII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 4,35–41 W skrócie: Każdy człowiek był świadkiem burzy, piorunów lub innego zastraszającego zjawiska przyrody. Burza na jeziorze Galilejskim jest symbolem przeciwności i utrapień życiowych. Narody pogańskie tłumaczą sobie działanie żywiołów, przypisując je różnym bóstwom. Jezus ukazuje swoją władzę na siłami natury jako jeden ze znaków potwierdzających jego boskość. Dzisiaj często prosimy Boga o pomoc w walce z żywiołami. Prosimy także o pohamowanie żywiołów życiowych: nieszczęść, wypadków, przeciwności losu itp. W trakcie homilii potrzebne będą: stojąca w pobliżu ołtarza świeca i nagroda dla jednego dziecka. W środku burzy Skąd biorą się burze? Na początku chciałbym zadać pewne pytanie… naukowe. Chodzimy do szkoły, przynajmniej niektórzy, oglądamy telewizję, więc może znamy odpowiedź (…)

XI Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski  Ez 17,22–24; 2 Kor 5,6–10; Mk 4,26–34 W skrócie: Święty Jan Paweł II mówił w czasie jednej z pielgrzymek o potrzebie nowej ewangelizacji w naszej ojczyźnie. Ewangelizacja zwykle dotyczy krajów misyjnych, gdzieś w dalekiej Afryce czy Azji, a Polska to przecież kraj charakteryzujący się pełnymi kościołami podczas niedzielnych Mszy św. Czy potrzeba nam nowej ewangelizacji? Nie dostrzegamy kryzysu duchowego i moralnego, który jest o wiele groźniejszy od kryzysu gospodarczego. Ewangelizacja jest budowaniem królestwa Bożego na ziemi. W Królestwie Bożym wszyscy ludzie obdarzeni są taką samą miłością i dla wszystkich są te same obietnice. Jego początkiem jest miłość. Niewielkie i niepozorne ziarno Bożego królestwa zostało nam dane w sakramencie chrztu. Otwierając się na Bożą miłość oraz współpracując z otrzymaną łaską, pozwalamy na (…)

XI Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Ez 17,22–24; 2 Kor 5,6–10; Mk 4,26–34 W skrócie: Przypowieści Jezusa ukazują różne aspekty prawdy o królestwie Bożym. Królestwo Boże to panowanie Boga na ziemi. Może oznaczać również życie Boże w człowieku albo wspólnotę uczniów Jezusa na ziemi. Początki rozwoju życia Bożego w sercach ludzi, jak i samej wspólnoty wierzących, są bardzo niepozorne, a jednak niosą w sobie obietnicę wzrostu. Ziarno gorczycy jest maleńkie, a jednak wyrasta z niego wysoki krzew. Jezus rozpoczyna od małej grupki apostołów, którym głosi królestwo Boże, ale ta niepozorna wspólnota rozrośnie się i będą należeć do niej ludzie różnych ras i języków. Możemy przypuszczać, że uczniowie nie zawsze rozumieli przypowieści Jezusa, skoro usilnie proszą Go o dodatkowe wyjaśnienia. Jakie jest nasze rozumienie nauczania Jezusa? Czy stać nas na odwagę, by przyznać się, że czegoś (…)