XI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 4,26–34 W skrócie: Królestwo Boże leży w sercu człowieka. Królestwo Boże dociera wszędzie, ale nie wszędzie ludzie chcą do niego na leżeć. Królestwo Boże jest przenoszone w sercach ludzi. Każdy może wziąć udział w jego wzroście. Poprzez naszą posługę, pomoc, życzliwość i zainteresowanie Jezus może przekazywać ludziom Dobrą Nowinę. Wzrost królestwa Bożego nie jest jeszcze zakończony. Głoszenie i utrzymanie w dobrym stanie królestwa Bożego jest zadaniem dla każdego z nas. W trakcie homilii potrzebne będą: dwie duże kartki papieru lub dwa bloczki notesowe (biurowe), najlepiej ze sklejonymi na jednym boku karteczkami. Na krańce ziemi Ziarna, które rosną

Piątek X Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa ks. Dariusz Kwiatkowski Oz 11,1.3–4.8c–9; Ef 3,8–12.14–19; J 19,31–37 W skrócie: Głównym tematem uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa jest miłość Boga objawiona w Sercu Jezusa. Rozkwit kultu Serca Jezusa przypada na średniowiecze i związany jest z wielkimi mistykami tego okresu. W 1672 r. św. Jan z Eudes jako pierwszy otrzymał zgodę na odprawianie Mszy św. o Sercu Pana Jezusa. Był on spowiednikiem św. Małgorzaty Alacoque. Papież Leon XIII w 1899 r. poświęcił cały świat Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Serce można ofiarować drugiemu człowiekowi. To największy dar, jaki możemy komuś dać, ponieważ jest to dar samego siebie. W sercu Jezusa Nieskończona miłość Boża Można odnieść wrażenie, że (…)

X Niedziela zwykła ks. Piotr Libiszewski Rdz 3,9–15; 2 Kor 4,13–5,1; Mk 3,20–35 W skrócie: Grzech pierwszych rodziców skutkuje kłamstwem. Diabelska pokusa zawsze sprawia wrażenie interesującej i dobrej, ale jednocześnie posługuje się kłamstwem lub niedopowiedzeniami. Człowiek, który nie współpracuje z łaską Bożą, jest otwarty na diabelskie pokusy. Jezus pokazuje nam, jak należy pokonać szatana oraz wskazuje na siebie jako źródło mocy do pokonywania diabelskich pokus. Posłuszeństwo Jezusowi jest gwarantem duchowego wzrostu. Maryja pierwszą posłuszną służebnicą Pańską. Lekcja posłuszeństwa Nieposłuszeństwo Adama Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli powraca do początku dziejów ludzkości naznaczonych sukcesem diabła, który w rajskim ogrodzie pokonał człowieka. Przytoczony dziś fragment Księgi Rodzaju ilustruje skutki grzesznego nieposłuszeństwa. Prarodzice zapytani przez Boga o przyczynę nieposłuszeństwa (…)

X Niedziela zwykła o. Artur Borkowski Rdz 3,9–15; 2 Kor 4,13–5,1; Mk 3,20–35 W skrócie: Pan Jezus podejrzewany o związki z Belzebubem próbuje się tłumaczyć przed uczonymi w Piśmie. Nikt nie lubi, gdy go oskarżają. Jezusowi jest bardzo przykro, że nikt nie chce Go zrozumieć. Maryja wspiera swojego Syna. Jest zawsze w pobliżu, gdy Syn Jej potrzebuje. Najlepszy sposób na bycie blisko Jezusa to codzienna lektura Pisma Świętego. Homilia zakłada prowadzenie dialogu z dziećmi. Gdyby to było niemożliwe, pewne elementy trzeba przeformułować. Być blisko Jezusa Niesłusznie oskarżony Czy lubicie słuchać Pana Jezusa? Czy lubicie ten moment Mszy św., gdy ksiądz z ambony czyta Ewangelię, a później rozmawiamy o tym, co usłyszeliśmy? Czy dobrze wam się słucha słowa Bożego? (Dzieci odpowiadają chórem: Tak!) A wyobraźcie sobie, że gdy Pan Jezus chodził po ziemi, nie wszyscy chcieli Go słuchać. Uczeni w Piśmie bardzo się denerwowali, że uzdrawia, że wyrzuca złe duchy, że ma coraz więcej uczniów. Zaczęli Go oskarżać. Mówili, że (…)

X Niedziela zwykła o. Maksymilian Rdz 3,9–15; 2 Kor 4,13–5,1; Mk 3,20–35 W skrócie: Zło wykorzystuje kłamstwo, aby zwabić człowieka w swoje sidła. Jest łudząco podobne do dobra, dlatego ktoś, kto nie potrafi dobrze go ocenić, przyjmuje je jako dobro. Człowiek, który nie potrafi odróżnić dobra od zła, wpada w pułapkę szatana i wybiera pokusę. Wielu ludzi przeżywa różnorakie problemy: ekonomiczne, społeczne, zdrowotne, duchowe. Często problemy te przytłaczają nas tak bardzo, że nie potrafimy się odnaleźć. Człowiek jest zrezygnowany, wydaje mu się, że już nic nie ma sensu. Jednak nie wolno poddawać się zwątpieniu. Należy szukać ratunku u Pana. Bóg troszczy się o każdego człowieka, nie pozwoli, aby stała się nam krzywda. Szatan nie może być modny! Działalność złego (…)

Czwartek IX Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ks. Janusz Stańczuk Mk 14,12–16.22–26 W skrócie: Mszę świętą, zwaną przez pierwszych chrześc?an Wieczerzą, odprawiamy na prośbę samego Pana Jezusa. Pan Jezus jest obecny z nami nie tylko podczas Mszy, ale także podczas adoracji eucharystycznej. Chrystus pragnie rozsyłać swoje promienie wszystkim ludziom. Pragnie być z nami w kontakcie. Ludzie odchodzą od Boga, porzucają wiarę, Kościół. Pan Jezus przechodzi ulicami i przypomina, że On wszystkim pragnie błogosławić i z każdym rozmawiać. Wszyscy jesteśmy zaproszeni, by mieszkać kiedyś we wspaniałym pałacu wielkiego Króla. W trakcie spotkania można wykorzystać monstrancję i szpulkę nici. Słoneczko i pałac

Czwartek IX Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ks. Tadeusz Polak Wj 24,3–8; Hbr 9,11–15; Mk 14,12–16.22–26 W skrócie: Publiczny wymiar wiary. Potrzeba identyfikacji i przynależności – przykład kibiców. Wstyd przed manifestacją swojej wiary. „Kim jest dla mnie Chrystus w Eucharystii?” – świadectwo nawrócenia Andre Frossarda, młodego komunistycznego dziennikarza. W Eucharystii zawiera się wszystko. Piąty ołtarz Bożego Ciała – ludzka dusza. Przymierze miłości zawarte w Eucharystii. Ołtarz Bożego Ciała Przyznać się do Jezusa przed ludźmi Uroczystość Bożego Ciała w polskiej tradycji ma niezwykłą oprawę liturgiczną. Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy uświadamia nam, że jesteśmy ludem pielgrzymującym. Zatrzymujemy się przy (…)

Czwartek IX Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ks. Tomasz Opaliński Wj 24,3–8; Hbr 9,11–15; Mk 14,12–16.22–26 W skrócie: Krew to życie. Oddając komuś krew – ratujemy jego życie, tracąc krew – tracimy życie. Zapewne dlatego najściślejsze związki pieczętowano krwią. Mówimy o „więzach krwi” czy „braterstwie krwi” jako o najściślejszym i nierozerwalnym związku. Innym znakiem zjednoczenia i braterskiej wspólnoty jest wspólny posiłek. Zasiadanie do wspólnego stołu jest wyrazem przyjaźni i życzliwości. Obydwa te naturalne znaki Bóg wykorzystał do ukazania swojej bliskości wobec człowieka. Przymierza były potwierdzane ofiarą, której krew wylewano na ołtarz. Z zawarciem przymierza związana była też uczta. Nowe Przymierze również zostaje przez Boga zbudowane na tych dwóch znakach: Eucharystia to przelana na drzewie krzyża krew Boga-Człowieka; to Jego ciało, (…)