XXXII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 12,38–44 W skrócie: Pan Jezus niewiele potrzebował do życia, nie pragnął zastać milionerem. Mówił jednak o pieniądzach, bo wiedział, że mają dużą siłę oddziaływania na ludzi. W naszych kościołach, podobnie jak w świątyni jerozolimskiej, także stoją skarbonki na ofiarę. Pieniądze wrzucone na ofiarę na jakiś dobry cel nie są bezpowrotnie stracone. Z różnych stron Biblii wiemy, że dobre uczynki i ofiary na pewno zostaną przez Boga zauważone i wynagrodzone. Niektóre osoby robią coś z wrażliwości serca, nie myśląc o nagrodzie. Należy przygotować wysoki wazon lub pudełko, do którego dzieci mogłyby wrzucać monety. Ofiara serca Pan Jezus i pieniądze Pan Jezus kilka razy wspominał o pieniądzach. On sam niewiele potrzebował do życia, nie pragnął (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński 1 Krl 17,10–16; Hbr 9,24–28; Mk 12,38–44 W skrócie: Pieniądze szczęścia nie dają – to prawda. Czy jednak posiadanie pieniędzy jest złe? Jak powinniśmy odnosić się do posiadania bogactwa? Zarówno mając wiele, jak i nie posiadając nic, możemy być nieszczęśliwi, myśląc tylko o tym, jak pomnożyć bogactwa, które posiadamy, albo jak zdobyć pieniądze, których nam brak. Jezus chwali dziś w Ewangelii ubogą wdowę, stawiając ją uczniom za wzór. Czy chodziło Mu jedynie o to, że była uboga, czy też może chciał zwrócić uwagę na co innego w jej postawie? Jezus mówi często o ubóstwie, nazywając ubogich „błogosławionymi”, zaś o bogatych mówi, że trudno im wejść do królestwa niebieskiego. Czy Chrystus pochwala zatem biedę? Czy nie wolno nam mieć bogactw? Grosz, który stał się modlitwą Bogactwo: złe czy dobre? Stefan Kisielewski napisał (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas 1 Krl 17,10–16; Hbr 9,24–28; Mk 12,38–44 W skrócie: W świątyni jerozolimskiej zbierano datki, zależne od szczodrobliwości wierzącego. Na placu świątyni stało 13 skarbon. Trzynasta skarbona była przeznaczona na datki, które nie posiadały szczególnej intencji. Naprzeciwko niej usiadł Jezus ze swymi uczniami. I właśnie do tej skarbony zbliżyła się uboga wdowa, niemal ukradkiem wrzucając swoją ofiarę. Jezus opisuje dwa rodzaje postaw relig?nych: Pierwsza postawa widoczna jest w postępowaniu niektórych uczonych w Piśmie, druga – w zachowaniu biednej wdowy. Jezus pochwala postawę wdowy. Bóg nie osądza z wyglądu i pozorów, ale patrzy na serce. Wdowa nie miała wsparcia od nikogo ani żadnych gwarancji i ubezpieczenia, jej groszowa ofiara była wzruszającym znakiem ufności i zawierzenia Bogu. Jezus, chwaląc ubogą wdowę, stawia nam pytanie, czy mamy czyste serce, autentyczną wiarę i całkowite zaufanie wobec Boga. Grosz autentyczności i zawierzenia

Poniedziałek XXXI Tygodnia zwykłego Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych ks. Dariusz Kwiatkowski Dn 12,1–3; Rz 6,3–9; J 11,32–45 W skrócie: Spotkanie ze śmiercią stanowi próbę wiary dla każdego człowieka. Nie potrafimy i nie chcemy do końca zaakceptować śmierci jako doświadczenia wpisanego w ludzkie życie. Liturgia Dnia Zadusznego jest pełna nadziei i mówi o życiu i wieczności. Prorok Daniel zapowiada powszechne zmartwychwstanie, które stanie się całkowitą przemianą ludzkiego istnienia. Jezus mówi: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem (J 11,25) i przywraca do życia swojego przyjaciela Łazarza. Życie i śmierć są to dwie rzeczywistości, które wzajemnie się przenikają i dopełniają. Powołani do życia Wspominanie zmarłych Listopad jest szczególnym miesiącem. Jesienna aura sprzyja rozmyślaniom i refleksjom. Kończący się rok, (…)

XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Janusz Stańczuk Mt 5,1–12a W skrócie: Jezus niewiele mówił o tym, jak wygląda niebo. Znacznie częściej podpowiadał ludziom, co robić, aby dostać się do nieba. Niebo jest cudowne i warto o nim myśleć, a piekło okropne i nie warto tam zaglądać. W niebie są same niedziele, a w piekle „same poniedziałki”. Różnica między niebem i piekłem jest większa niż równica między naszymi największymi radościami a najstraszniejszymi koszmarami. Pan Jezus często namawiał swoich uczniów do świętości, do zdobywania nieba. Eucharystia jest dla nas „chlebem z nieba”. Jak wygląda niebo? Straszne piekło Każdy z nas zastanawia się czasem, jak wygląda (…)

XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Tadeusz Polak Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Powszechne powołanie do świętości. Kult świętych – droga wiary. Błogosławieni to znaczy szczęśliwi. Różne wizje szczęścia. Szczęście ostateczne. Wszyscy święci – przewodnicy w drodze do szczęścia wiecznego. Uroczystość wszystkich szczęśliwych Wspominanie świętych Dzisiaj Kościół przypomina nam, że wszyscy ludzie, wszyscy chrześc?anie zostali powołani do świętości. Jeśli dzisiejszy dzień przewidziany jest na wspominanie wszystkich świętych, to jednocześnie uświadamiamy sobie, że w ciągu roku liturgicznego poszczególne dni związane są z konkretnymi świętymi czy błogosławionymi, znanymi z imienia – uroczyście wyniesionymi przez Kościół na ołtarze. Dzisiaj natomiast oddajemy cześć (…)

XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Dariusz Kwiatkowski Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12aW skrócie: Liturgia uroczystości Wszystkich Świętych pozwala nam oglądać niebo, w którym pośród wielkiego tłumu możemy odnaleźć naszych bliskich. Celem naszej ziemskiej wędrówki jest niebo, a drogą są Chrystusowe błogosławieństwa. Droga błogosławieństw realizowana podczas ziemskiego życia wypełni się w niebie. Tam odziedziczą pełnię obiecanej nagrody ci, którzy tą drogą wędrowali przez życie. Jezus zapewnia, że królestwo niebieskie jest zarezerwowane dla ubogich, cichych, tych, którzy się smucą i tych, którzy łakną sprawiedliwości. Prawdziwe szczęście Wspominanie bliskich Bardzo bogata w treści i przeżycia jest dzisiejsza uroczystość Wszystkich (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość Rocznicy Poświęcenia Kościoła Własnego ks. Janusz Stańczuk Mt 16,13–19 W skrócie: Wyraz: „kościół” ma dwa znaczenia: jako budynek i jako wspólnota wierzących. Dziś zajmujemy się bardziej tym pierwszym znaczeniem. Ludzie często wręczają sobie jakieś prezenty. Prezenty robimy z okazji rocznic: urodzin, ślubu. Przy okazji różnych rocznic, przypominamy sobie, jak ważne było dla nas tamto wydarzenie. Rocznice obchodzą nie tylko ludzie, ale także instytucje czy ważniejsze budowle. Taką rocznicę ma również każda świątynia. Każdy nowy kościół, już wybudowany, jest uroczyście ofiarowywany Panu Bogu. Tutaj Pan Bóg udziela nam sakramentów, jest obecny między nami i w nas. Dziękujemy Panu Bogu i prosimy – jak król Salomon – aby Bóg zawsze mieszkał pośród swego ludu. Można przygotować słodycze (…)