XXVI Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Lb 11,25–29; Jk 5,1–6; Mk 9,38–43.45.47–48 W skrócie: Pani Maria uosobieniem zazdrości. Pan Marian przykładem osoby czynnie gorszącej innych. Fachowe definicje zazdrości i zgorszenia autorstwa ks. Zbigniewa Sobolewskiego z Leksykonu wiedzy relig?nej dla młodzieży. Człowiek zazdrosny ma wewnętrzne przekonanie, że Bóg kocha innych bardziej niż jego i innych obdarza większymi darami. Gorszyciel skłania do grzechu innych ludzi, nierzadko dzieci i młodzież, co szczególnie jest krytykowane przez Jezusa Chrystusa. Pan Jezus potępia zazdrość i zgorszenie. Oba te grzechy doprowadzają do wielu innych grzechów, dlatego są tak niebezpieczne dla każdego człowieka, nie tylko chrześc?anina. Módlmy się o dar uwolnienia nas od zazdrości i zgorszenia. Zazdrość i zgorszenie Chorobliwa (…)

XXV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 9,30–37 W skrócie: Pan Jezus przypomina, że w dziecku jest coś wartego naśladowania. Apostołowie zapoczątkowali długi szereg ludzi, których nazywamy świętymi. Wielu ludzi na świecie pragnie dokonać czegoś niezwykłego. Ludzie święci to osoby, które naprawdę wyróżniły się pośród swego otoczenia. W porównaniu z wyczynami niektórych świętych księga Guinnessa wygląda jak elementarz przy encyklopedii. Każdy z nas może się wyróżnić w oczach Boga, wyróżnić czymś dobrym. W trakcie homilii dobrze byłoby mieć przygotowaną kartkę z „oryginalnymi” osiągnięciami niektórych świętych. Można wykorzystać przykłady z poniższej homilii lub przygotować własne. Księga rekordów ustawionych przez świętych Księga rekordów Guinessa Apostołowie pokłócili się dzisiaj, który z nich jest najważniejszy. Pewnie któryś z nich był (…)

XXV Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Mdr 2,12.17–20; Jk 3,16–4,3; Mk 9,30–37 W skrócie: Może nam się wydawać, że to, o czym mówi Biblia, jest daleko od naszych czasów, że nas już nie dotyczy. Tymczasem wystarczy przeczytać dzisiejsze czytania mszalne, żeby się przekonać, że to o czym mówią, dotyczy właśnie nas i naszych spraw. Korupcja, afery, zawiść, zazdrość – spotykamy się z nimi na co dzień. O tym też mówi Biblia. Również apostołowie mieli podobne problemy. Św. Jakub w swoim liście doskonale wyjaśnia mechanizmy, które rządzą powstawaniem w nas zawiści, zazdrości; mechanizmy, które prowadzą nas do samozniszczenia. Daje również recepty, jak mamy się im przeciwstawiać. Lekarstwem na zło w nas jest modlitwa. To ona pozwala na dystans do samego siebie i do żądz, które popychają nas do zła. "Posprzeczać się między sobą" Słowo Boże mówi o nas Niektórzy mówią, że to, o czym mówi Biblia, było dawno, że nie odnosi się (…)

XXV Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Mdr 2,12.17–20; Jk 3,16–4,3; Mk 9,30–37 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia nie jest manifestem, który miałby doprowadzić do burzenia struktur społecznych. Zawiera raczej szereg wskazań, w jaki sposób powinny one być budowane. Fragment Ewangelii dostarcza nam pouczającego przykładu, że wśród apostołów zdarzały się sprzeczki i scysje o to, kto jest najważniejszy. Jezus mógł odpowiedzieć uczniom: „Nie kłóćcie się! Wszyscy jesteście tacy sami, tyle samo warci, równi jak bracia jednego Ojca”. Byłaby to wypowiedź prawdziwa i zgodna z całym nauczaniem Jezusa. Jednak w tamtej sytuacji Boska mądrość Jezusa wywróciła do góry nogami sposób myślenia uczniów. Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich (Mk 9,35). Kłótnie i wojny Struktura piramidy

Poniedziałek XXIV Tygodnia zwykłego Święto Podwyższenia Krzyża Świętego ks. Dariusz Kwiatkowski Lb 21,4b–9; Flp 2,6–11; J 3,13–17 W skrócie: W sanktuarium św. Rity w Cascia znajduje się krzyż, na którym ręce Chrystusa nie są przybite do poprzecznej belki, ale wyciągnięte w kierunku patrzących. W czasach Chrystusa krzyż był znakiem hańby i odrzucenia, na karę ukrzyżowania skazywano bowiem największych przestępców. Chrystus, Syn Boży, który nie uczynił nic złego, przyjął krzyż dobrowolnie. Taka była cena naszego zbawienia. Taka była konsekwencja miłości Boga do człowieka. Chrześc?anie od początku oddawali cześć krzyżowi Chrystusa. Jednak specjalne święto, w którym oddawano cześć krzyżowi, zaczęto obchodzić w Kościele od IV w. W krzyżu zbawienie Krzyż Chrystusa

XXIV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 8,27–35 W skrócie: Początek dzisiejszej Ewangelii wydaje się być bardzo prosty, zrozumiały. Pan Jezus zbiera różne opinie na swój temat. Piotr pierwszy odważył się publicznie głośno wypowiedzieć myśl, że Jezus jest Mesjaszem. Druga część dzisiejszej Ewangelii nadal wywołuje w człowieku tyle samo buntu, co w św. Piotrze. Jezus oznajmia uczniom, że czekają ich trudne chwile, czeka ich cierpienie, muszą się poświęcić. Pan Bóg proponuje rzeczy trudne, wymagające. Ale nikogo nie zmusza do pójścia za Nim. Kto naprawdę jest naszym Bogiem? W trakcie homilii potrzebnych będzie kilka przedmiotów: pilot telewizora, laptop, chipsy, banknot dużego nominału, puchar sportowy, aparat fotograficzny. Jezus jest Panem Kim dla was jestem? Początek dzisiejszej Ewangelii wydaje się być bardzo prosty, zrozumiały. Pan Jezus zbiera różne opinie na swój temat. Ludzie musieli mieć niełatwą (…)

XXIV Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 50,5–9a; Jk 2,14–18; Mk 8,27–35 W skrócie: Pytanie Jezusa o opinie ludzi na Jego temat jest tylko wprowadzeniem do pytania o wiele ważniejszego i bardziej osobistego: do pytania o opinię samych uczniów na Jego temat. Odpowiedź Piotra pozwala przypuszczać, że uczniowie prawidłowo odczytują, Kim jest Jezus. Podjęta przez Szymona Piotra próba „upominania” i przekonywania Jezusa pokazuje, że widział w Nim jedynie politycznego Mesjasza. Pytania postawione przez Jezusa nie tracą na aktualności również dzisiaj. Dla każdego pokolenia chrześc?an są one nowym impulsem do refleksji nad wiarą i życiem. Ewangelia krzyża Kim jest Jezus Chrystus? Kusi mnie, żeby wyjść z mikrofonem do was i zadać wam pytanie: „Kim jest Jezus Chrystus?”. Myślę, że waszych odpowiedzi (…)

XXIV Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 50,5–9a; Jk 2,14–18; Mk 8,27–35 W skrócie: Wielu ludzi myśli, że wiara w Boga jest gwarancją sukcesu, szczęścia i zadowolenia. Piotr najpierw wyznał wiarę w Jezusa, a potem usłyszał ostre napomnienie, ponieważ nie myślał o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie. Piotr wierzył, gdyż wiara dawała mu osobisty komfort i była zabezpieczeniem przed niepewną przyszłością. Patrzymy realistycznie na naszą codzienność i dobrze wiemy, że jest w niej miejsce na wszystko: na radość i na smutek; na sukces i na porażkę; na chwilę szczęścia i na rozczarowanie; na piękno i na brzydotę. Prawdziwa wiara weryfikuje się w doświadczeniu krzyża i w umiejętności przyjęcia go. Wiara podpowiada nam, że nie jesteśmy sami w obliczu zła i cierpienia. Paradoks wiary Trudne pytaniaDlaczego tak się stało? Przecież (…)