XXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 7,31–37 W skrócie: Cud uzdrowienia nieuleczalnie chorego człowieka to najczęściej opisywany przez Ewangelię cud Pana Jezusa. Niektóre z dawnych chorób do dzisiaj pozostają nieuleczalne, ale nie dla Boga. Człowiek głuchoniemy z dużym trudem porozumiewa się z otoczeniem. Cuda Jezusa mają także warstwę symboliczną, duchową. Bywają sytuacje, kiedy człowiek ma dobry słuch i słyszy drugiego człowieka, ale zachowuje się, jakby nie słyszał. Wadą ludzkiego serca bywa zamknięcie się na bliźniego. W relacjach bliskich osób: rodziny, przyjaciół, współpracowników brak porozumienia jest bolesnym zjawiskiem. W trakcie homilii potrzebne będą kartki z wyraźnie napisanym tekstem, zaczerpniętym z poniższej homilii. Można także przygotować nagrody dla dzieci. Otwórzcie się wreszcie! Kłopoty (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Iz 35,4–7a; Jk 2,1–5; Mk 7,31–37 W skrócie: Zewsząd płyną do nas potoki słów. Nowe możliwości techniczne pozwalają nam powielać i kopiować cudze myśli, opinie i idee. Zasada „kopiuj – wklej” obowiązuje nie tylko w świecie komputerów, ale też w świecie ludzkich idei. Gdzie jest prawda, a gdzie fałsz? Gdzie są dobre intencje, a gdzie oszustwo i manipulacja? Warto postawić sobie takie pytania. W przeciwnym razie może nam grozić utrata zdolności słuchania. Zamknięte uszy to nie tylko efekt jakiejś fizycznej choroby, lecz skutek życia w rozkrzyczanym świecie, w którym słyszymy zgiełk, ale nic do nas nie dociera. Rezultatem zamkniętych uszu stają się zamknięte usta: nie mamy do powiedzenia nic, oprócz powtarzania sloganów. Prastare doświadczenie ludzkości i odwieczna mądrość Pisma Świętego uczą nas, że aby usłyszeć Prawdę, trzeba zamilknąć i wsłuchać się w głos wnętrza i sumienia. Trzeba zamilknąć, by usłyszeć głos Prawdy

XXIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 35,4–7a; Jk 2,1–5; Mk 7,31–37 W skrócie: Głuchota duchowa to skutek grzechu pierworodnego. Effatha – otwórz się! Wołanie miłości. Otwarcie na łaskę i zamknięcie na grzech. Osobisty wymiar cudu – otwarcie na Chrystusa. Cuda czynione wobec konkretnych osób stanowią zapowiedź zbawienia wszystkich. Świadectwo duszpasterza niesłyszących. Uzdrawianie głuchoniemych Grzech pierworodny Grzech pierworodny był grzechem nieposłuszeństwa: człowiek przestał słuchać Boga, zamknął przed Nim swoje serce. Stał się głuchy na słowo prawdy i miłości. Jednocześnie wyostrzył swój słuch wewnętrzny na wszelką pokusę, którą podsuwał ojciec kłamstwa. Przez grzech pierwsi rodzice stali się duchowo głuchoniemi. Przestali słyszeć, bo nie (…)

XXII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 7,1–8.14–15.21–23 W skrócie: Człowiek brudzi się z zewnątrz i od środka – z powodu złych myśli, słów, uczynków. Kiedy w sercu nazbiera się dużo brudu, to widać go w ludzkim postępowaniu, w słowach. Trzeba czyścić jedną i drugą stronę człowieka. Czystość zewnętrzną zapewnia nam woda, mydło i inne środki higieny osobistej. Sposoby oczyszczania serca są różne, najprostszy z nich to rachunek sumienia. W cięższych przypadkach konieczna jest spowiedź. Niedługo rozpoczynamy nowy rok szkolny. To dobra okazja, by podjąć pewne postanowienia. W trakcie homilii można użyć kolorowego mydła. Można także przeprowadzić konkurs – zgadywankę. Czy warto jeść mydło? Nad jeziorem

XXII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Pwt 4,1–2.6–8; Jk 1,17–18.21b–22.27; Mk 7,1–8.14–15.21–23 W skrócie: Eucharystia – dziękczynienie i prośba. Rocznica wybuchu II wojny światowej. Świadectwo św. Jana Pawła II. Czystość rytualna a czystość serca. Faryzeusz i celnik – Bóg patrzy w serce. Miłość prawa czy prawo miłości – świadectwo nawróconego rabina Rzymu. Bóg patrzy w serce Nowy rok szkolny Przychodzimy do kościoła w ostatnią niedzielę wakacji, na progu nowego roku szkolnego i katechetycznego. Eucharystia to dziękczynienie. Dlatego warto pomyśleć, za co dzisiaj pragnę podziękować dobremu Bogu? O co pragnę dzisiaj prosić Zbawiciela, który zachęca nas do takiej postawy i mówi: "Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam" (Mt 7,7). Rocznica wybuchu II wojny światowej

XXII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Pwt 4,1–2.6–8; Jk 1,17–18.21b–22.27; Mk 7,1–8.14–15.21–23 W skrócie: Dziś zapanowała moda na demokrację, pluralizm i wolność i dlatego nikt nie lubi i nie chce słuchać o przykazaniach. Często powtarza się opinię, że chrześc?aństwo jest religią przykazań, które ograniczają wolność człowieka, a Boga przedstawia się jako tyrana i despotę, który z zazdrości zabrania człowiekowi tego, co mogłoby go uszczęśliwić. Mojżesz w imieniu Boga wzywa Izraelitów do przestrzegania praw i nakazów. Bóg daje prawa, których przestrzeganie staje się gwarancją życia i dojścia do Ziemi Obiecanej. Doświadczenie Boga wyzwalającego, opiekującego się Narodem Wybranym, pozwalało przyjąć przykazania nie jako coś, co ograniczało wolność, ale raczej jako gwarancję życia i bezpieczeństwa. Jezus zarzucał faryzeuszom i uczonym w Piśmie, że wymyślili ogromną ilość przepisów i praw, które często były ważniejsze od (…)

Środa XXI Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej ks. Mariusz Słonina Prz 8,22–35 lub Iz 2,2–5; Ga 4,4–7; J 2,1–11 W skrócie: Maryja prowadzi do Jezusa. Przed Jej wizerunkiem stajemy każdego wieczoru, by w apelu zapewniać o naszej niezachwianej i niezmąconej miłości. Jestem Maryjo, pamiętam i czuwam. Jestem. To imię, które Bóg objawił u stóp góry Horeb, by wskazać ludzkości, że Jego miłość do człowieka wyrażona jest w trwaniu: Bóg jest. Pamiętam. To postawa mająca na celu noszenie w sobie obrazu Chrystusa. Jest on wyryty w naszym sercu od momentu chrztu. Czuwam, by zło nie zniekształciło, nie zatraciło mojego zbawienia. Jako chrześcijanin pracuję, by nie zginąć, nie dać zatruć sobie duszy i ducha. Czuwam nad sobą, by być człowiekiem miłosierdzia. Chluba naszego narodu

XXI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,54.60–69 W skrócie: Przez kilka ostatnich tygodni uczniowie Jezusa wraz z wieloma innymi ludźmi słuchali bardzo trudnej nauki: o chlebie, który zstąpił z nieba i o tym, że tym chlebem będzie Ciało Jezusa, które w dodatku należy spożywać. Nikt nie zrozumiał tej tajemnicy, a niektórzy wręcz wzruszyli ramionami w geście protestu czy zdziwienia. Czasem, kiedy przypominamy sobie szkolne lata, wracamy myślami do niektórych lekcji, nauczycieli. Co robimy, kiedy jakiś przedmiot nie podoba nam się, nie rozumiemy go i nie chcemy się uczyć? Wielu ludzi jak gdyby wychodzi ze szkoły Chrystusa i nie chce brać udziału w „ćwiczeniach”, które nam zalecił, a więc w modlitwie, w lekturze Biblii, a nawet w przyjmowaniu sakramentów. Wytrwałość w szkole Chrystusa