Jezus spotyka człowieka trędowatego, który nosi w sobie zapalony płomień wiary. Odkrywamy życiodajny gest wyciągniętej ręki Jezusa. Przywrócenie trędowatego do życia jest jednoznaczne z oczyszczeniem go z grzechów. Otwartość człowieka na łaskę Boga: odrobina wiary wystarczy, by Pan zatrzymał się przy nas.

Jezus Chrystus wszedł w najtrudniejsze ludzkie problemy, aby nas z nich uwolnić, wyswobodzić: W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom (Hbr 2,18). Największym problemem człowieka jest grzech, który zabija go duchowo. Jezus przyszedł w ciele, aby wybawić człowieka ze śmierci duchowej.

Synagoga to miejsce święte dla Żydów. Obecność opętanego w synagodze nie dziwi, bo szatan jest wszędzie. Wszędzie można dostrzec ludzi, którzy są pod wpływem szatana. Słowa Chrystusa spowodowały ujawnienie się opętanego. Reakcja słuchaczy może wskazywać na pewien rodzaj opętania, a co najmniej bycia pod działaniem Złego. Surowy i kategoryczny nakaz Chrystusa jest dla nas drogowskazem. Jezus wymaga od swych uczniów odwagi.

Powołanie apostołów i powołanie Abrahama. Tylko Bóg wcielony może powiedzieć: Pójdźcie za Mną (Mk 1,17). Posłuszeństwo wiary – wierność drodze, którą jest Chrystus.

Niekiedy potrzeba dystansu, aby odkryć sens własnego życia i aby odkryć prawdziwą mądrość. Prawdziwą mądrość możemy odnaleźć tylko w Bogu. Jest to mądrość ponadczasowa i prowadząca do życia wiecznego. Prawdziwa mądrość wskazuje na Jezusa jako naszego Zbawiciela, który przyszedł na ziemię, aby wypełnić do końca zbawcze plany Boga. Jan Chrzciciel usunął się na bok, aby dać miejsce Jezusowi. Wiedział, że trzeba wskazać tłumom na Jezusa jako jedynego Zbawiciela. Prawdziwej mądrości można nabyć, trwając na modlitwie, wpatrując się w Chrystusa. Jezus wysłuchuje naszych próśb, które zanosimy do Niego z ufnością. Mądrością i skutecznością modlitwy jest szukanie i poznawanie poprzez nią woli Bożej. Boża mądrość obecna w Jezusie Chrystusie zamieszkała na zawsze pośród nas. Możemy czerpać z jej skarbca podczas każdej Mszy św.

W człowieku nieczystym silna jest tęsknota za przemianą. Trzeba iść naprzód pomimo zniechęcenia i rezygnacji. Od nieczystości można przejść w dojrzałość i czystość. Trędowaty patrzy na Jezusa z nadzieją, otrzymuje spojrzenie miłości.

Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań (1 J 5,2–3). To zdanie św. Jana ma duże szanse wzbudzić kontrowersje wśród wielu współczesnych ludzi. Aby miłość mogła zaistnieć, konieczna jest wolność. Wielu ludziom przykazania kojarzą się z ograniczeniami, z zabraniem człowiekowi wolności. Wiąże się to ze złym obrazem Boga. Przykazania to pewne drogowskazy na drodze do zbawienia. Bóg nie chce nikogo zniewalać, ale podaje człowiekowi pomocną dłoń. Powodem dobrowolnego poddania się przykazaniom powinna być miłość Boga. Wypełniając je, pomnażajmy w naszej codzienności miłość względem Pana i drugiego człowieka.

Ateista w obliczu niebezpieczeństwa prosi Boga o ratunek. Jezus chodzi po jeziorze, pomagając swoim uczniom. Pismo do cesarza rzymskiego o niezwykłej postawie chrześcijan. Niech miłość wzajemna będzie obecna wśród wierzących.