W życiu człowieka są takie chwile, w których czuje się bezsilny wobec problemów, jakich doświadcza. Nikt nie jest wolny od problemów. Świat proponuje wiele rozwiązań, w większości fałszywych i nieskutecznych. Jest jednak skuteczny sposób radzenia sobie z trudnościami życiowymi. „Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją.” Z Panem możemy przejść te wszystkie sytuacje bezpieczną nogą i być na tyle silnymi, że żadna przeciwność nie będzie dla nas beznadziejna i nie uczyni nam krzywdy.

Chrystus, zdążając do Jerozolimy, zapowiadał apostołom czekające Go wyszydzenie, biczowanie i śmierć krzyżową. Jezus Chrystus wyjaśniał uczniom, sprzeczającym się o pierwsze miejsce w królestwie niebieskim: Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć (Mt 20,28). Chrystus wzywa wszystkich swoich uczniów do postawy służebnej.

Kontrowersja: „Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie, mówi Pan”. Izajasz nazywa lud Jerozolimy i ich przywódców: „ludem Gomory” i „wodzami sodomskimi”. Bóg poprzez proroka, upomina ich i zaprasza do nawrócenia, do powrotu do pierwotnej miłości. W porządku sprawiedliwości należy im się śmierć. Bóg mówi, żeby nie przyzwyczajali się do grzechu, do życia poza Bogiem. Miej w sobie pragnienie nieustannego powrotu do Boga. Nie ważne ile razy upadasz, ważne ile razy się podniesiesz!

Bardzo konkretne wskazania. Język ludzki dokonuje oceny. Powierzchowność ludzkiego sądu. Potępienie to odrzucenie drugiego człowieka. Wezwani do dawania miłosierdzia innym. Rachunek sumienia. Prośba o zrozumienie Chrystusa.

Czynić dobrze! Przyjaciołom i nieprzyjaciołom, dobrym i złym, życzliwym i nieżyczliwym – wszystkim bez wyjątku! Chrześcijanin widzi zło i potępia je, nigdy jednak nie odpłaca złem za zło. Chrześcijanin powinien być „drugim Chrystusem”. Mamy czynić wszystkim dobrze, miłować czynem, a nie tylko słowem.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus nakłada na nas obowiązek poprawy naszych stosunków z innymi. To my musimy przejąć inicjatywę. Zadanie poprawy naszych stosunków z innymi doskonale wpisuje się w przeżywany przez nas Wielki Post. Może warto zamiast rezygnacji z kawy czy słodyczy, zrezygnować z „ostatniego zdania”, zrezygnować ze złośliwego komentarza i w jego miejsce powiedzieć coś miłego? Jezus nie tylko nakłada na nas obowiązek poprawy naszych stosunków z innymi, ale wręcz podnosi nam poprzeczkę. Jako chrześcijanie mamy nie tylko „nie zabijać”, ale miłować nieprzyjaciół.

Katedra to uroczyste krzesło, na którym zasiada biskup. Od nazwy tego krzesła kościół biskupi, czyli najważniejszy i pierwszy w każdej diecezji, nazywa się również katedrą. Dzisiaj, przeżywając Święto Katedry św. Piotra, prosimy Boga o czystość wiary, czyli wierność Tradycji i zaufanie wobec nauczania każdego papieża. Wiara, na straży której stoi św. Piotr i wszyscy jego następcy, stanowi gwarancję jedności Kościoła i osiągnięcia zbawienia.

Czas Wielkiego Postu to czas licznych rekolekcji: i parafialnych i różnych internetowych czy też radiowych. Wszystko po to, aby skłonić człowieka do nawrócenia, do ponownego przylgnięcia do Pana Boga. „Wyjątkowe” jednozdaniowe rekolekcje Jonasza dla Niniwy. Moc nie była w jego słowach, ale w jego postawie! On był świadkiem! Mówimy innym o Jezusie, o Bogu i Jego miłości, ale nie dajemy świadectwa o tym.