Księga Przysłów jest trudna do interpretacji. Sformułowania, jakimi się posługuje, są typowymi sentencjami, które trzeba bardzo powoli czytać, analizując każde pojedyncze słowo. Jednak nie należy myśleć, że skoro jest to trudna księga, to lepiej jej nie czytać, bo i tak jej nie zrozumiemy. To błąd. Przecież trudno zdobyć mądrość i trzeba się o nią starać. Inwestycja w zdobywanie mądrości zawsze przynosi człowiekowi zysk. Dziś Księga Przysłów wzywa nas do prawości, abyśmy nie kombinowali w życiu, nie szli na kompromis ze złem, bo to się nam po prostu nie opłaca. „Człowiek jest kowalem swojego losu”. „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz!”. To sentencje, które łączy się ściśle z dzisiejszym czytaniem z Księgi Przysłów. Każdy jest odpowiedzialny za swoje życie. I nie dziwmy się, kiedy życie wystawi nam rachunek za błędy.

Ponadczasowość fragmentu z Księgi Przysłów. Wydaje się, że każdy, kto czyta biblijne zasady, z uznaniem i aprobatą pokiwa nad nimi głową. A jednak nie zawsze ludzie postępują według spisanych biblijnych zaleceń. Istnieje jakieś tajemnicze pęknięcie w ludzkim sercu, bo choć widzimy słuszność zasad, ale brakuje nam siły i konsekwencji, by te zasady realizować. Jezus w Ewangelii również dostrzega rozdźwięk między niewidzialnymi intencjami a widzialnym działaniem człowieka. Na końcu czasów w dniu sądu ostatecznego poznamy ukryte intencje ludzkich czynów.

Ewangeliczna przypowieść o siewcy jest niezwykle sugestywna. Jezus skierował ją do tłumów przybyłych z okolicznych miasteczek. Wielu słuchaczy Zbawiciela było rolnikami, dobrze więc rozumieli przenośnie odwołujące się do ich doświadczeń. Siejmy słowo Boże w naszych środowiskach.

Święty Paweł w Liście do Efezjan przypomina, że mamy żyć zgodnie z powołaniem, które otrzymaliśmy i które wybraliśmy. Nasza postawa powinna wypływać z tego, kim jesteśmy. Problemem wielu rodzin i wspólnot jest to, że między ludźmi zdarza się sporo konfliktów, kłótni, nieporozumień. Święty Paweł zachęca nas do tego, żeby znosić siebie nawzajem w cierpliwości, z pokorą i cichością. Święty Paweł bardzo mocno podkreśla wartość jedności. Jedność chrześcijan wzmacnia głoszone słowo Boże. Często o tym zapominamy, szczególnie jeśli chodzi o nasze relacje w rodzinach i parafiach. Świadomość własnej grzeszności pozwala człowiekowi odkryć fakt, że jedynym, który może mnie zbawić, jest Jezus Chrystus, który w sposób szczególny otacza troską osoby zagubione.

Święty Paweł przypomniał nam jedną z najstarszych formuł chrześcijańskiego wyznania wiary: "Chrystus umarł (…) za nasze grzechy, (…) został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia" (1 Kor 15,3–4). Zmartwychwstały Chrystus jest gwarancją naszego zmartwychwstania. Pan Jezus w sposób ostateczny odniósł zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Wiara w zmartwychwstanie dała siły do przyjęcia męczeńskiej śmierci misjonarzom Korei – świętym Andrzejowi Kim Taeongowi, Pawłowi Hong Hasangowi i ich towarzyszom. Swoje zmartwychwstanie już za życia przeżyła grzesznica, która przyszła do Jezusa, będącego na uczcie u jednego z faryzeuszy. Jezus odpuścił jej grzechy, a tym samym ocalił ją od potępienia.

Jeszcze się taki nie narodził, który by wszystkim dogodził. Próbujemy zamknąć Boga w ramy naszych oczekiwań, ale On skutecznie wymyka się tym zakusom. Nie lubimy, gdy Bóg odsłania nasze prawdziwe zamiary. Warto wsłuchać się w definicję opisującą Pana Jezusa: przyjaciel celników i grzeszników (Łk 7,34). Narzekający i zrzęda też jest wysłuchiwany przez Boga, który jest cierpliwy.

Wypełniamy wolę Boga lub jej nie rozeznajemy. Brak Jezusa wywołuje ból serca. Maryja i Józef musieli dostosować swe plany do Syna.

Setnicy (inaczej centurioni) w armii rzymskiej dowodzili centuriami czyli setkami. Ewangeliczny setnik ufundował Izraelitom synagogę. Jego głęboką wiarę pochwalił sam Jezus Chrystus. Św. Józef Sebastian Pelczar o wierze św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.