IV Niedziela Adwentu ks. Zenon Hanas 2 Sm 7,1–5.8b–12.14a.16; Rz 16,25–27; Łk 1,26–38 W skrócie: Życie króla Dawida było pełne walk i zmagań. Jednak osiągnął on szczyty władzy. Panował nad całym Izraelem i osiadł jako król w Jerozolimie. Wymagało to zmiany stylu życia. Nie wystarczał już skórzany namiot nad głową. Królewskie panowanie oznaczało też luksus i bezpieczeństwo. Arka Przymierza nadal była ukryta w prostym namiocie. Taki widok rodził w sercu Dawida stały wyrzut sumienia. Postanawia zatem wybudować dla Boga prawdziwy dom, który będzie odpowiadał Jego godności i wielkości. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że pragnienie króla Dawida jest wspaniałomyślne i słuszne. Nawet prorok Natan pochwala ten plan w imieniu Boga. Ale już chwilę potem z ust Natana płyną krytyczne słowa. Powtarza Dawidowi słowa Boga: Czy ty zbudujesz mi dom na mieszkanie? Zdaje się, że Natan odkrył prawdziwe intencje Dawida. Dawidowi nie chodziło tylko i wyłącznie o chwałę Pana Boga. Chciał on z Boga uczynić narzędzie do spełnienia swojej polityki, swoich życzeń i zamiarów. (…)

III Niedziela Adwentu ks. Janusz Stańczuk J 1,6–8.19–28 W skrócie: W czasie Adwentu często słyszymy o św. Janie Chrzcicielu. Miał bardzo ważne zadanie – wskazać ludziom Mesjasza. Pan Bóg nie rzuca nam się w oczy, nie jest natarczywy, nie reklamuje się w telewizji. Zadaniem Jan Chrzciciela było nakłonić ludzi do odkrycia Mesjasza. Dziś to zadanie spoczywa na całym Kościele. Adwent to czas, kiedy Pan Bóg bardziej niż w innym okresie zaprasza nas do poszukiwania tego, co jest naprawdę ważne. Najwięcej wskazówek zawiera Pismo Święte. Czasem zapominamy słowa Biblii jeszcze przed końcem Mszy św. Do przeprowadzenia tej homilii potrzebna będzie wcześniej umówiona pomoc dorosłej osoby stojącej w kościele. W sposób dyskretny, najlepiej poprzedniego dnia, należy poprosić kogoś o ukrycie przy sobie jakiejś nagrody dla jednego dziecka. Ponadto można (…)

III Niedziela Adwentu ks. Jan Augustynowicz Iz 61,1–2a.10–11; 1 Tes 5,16–24; J 1,6–8.19–28 W skrócie: Chrześc?aństwo jest religią radości. Prawdziwa radość jest wtedy, gdy jesteśmy zjednoczeni z Bogiem, gdy w naszym sercu gości łaska uświęcająca. Bóg chce nas zbawić, to znaczy uszczęśliwić i napełnić radością. W imieniu Boga przemawiali prorocy. Wzywali do nawrócenia, piętnowali zdrady i odchodzenie od Boga. Największym z proroków Izraela był Izajasz. Miał szczególną misję do wypełnienia. Zapowiadał przyjście Zbawiciela. Swoje posłannictwo spełniał z radością, ciesząc się, że właśnie jemu Pan zlecił tę misję. Spełniły się Izajaszowe zapowiedzi. Mesjasz przyszedł do swoich, ale swoi Go nie przyjęli. Czekali bowiem na Zbawiciela wedle ludzkich zamysłów. Nie 0pamiętali o Mesjaszu bibl?nym. Chcieli widzieć w nim wyzwoliciela, wodza, polityka. Chrześc?anie przyjęli Jezusa z Nazaretu jako oczekiwanego i zapowiadanego Mesjasza. Św. Paweł wzywa (…)

III Niedziela Adwentu ks. Sylwester Matusiak Iz 61,1–2a.10–11; 1 Tes 5,16–24; J 1,6–8.19–28 W skrócie: Jan Chrzciciel był dla swoich współczesnych niepokojącym i prowokacyjnym znakiem, że oto dzieje się coś bardzo ważnego. Był znakiem przychodzącego, a właściwie już obecnego wśród ludzi Mesjasza. Wielu jego słuchaczy nie ma jednak pewności. Jan prostuje ich myślenie. Czyny Jezusa, Jego postawa wobec ludzi były znakami, które pozwalały rozpoznać w Nim obiecanego i oczekiwanego Mesjasza. Przywódcy Narodu Wybranego nie potrafili rozpoznać w Jezusie Tego, którego z taką tęsknotą oczekiwali. Przeszkodą było ich przywiązanie do własnych wyobrażeń o Bogu, o Mesjaszu, o Jego pojawieniu się. Każdy chrześc?anin, jak Jan Chrzciciel, może i powinien być znakiem obecności Boga i Jego miłości nie tylko w swoim otoczeniu. Powołaniem chrześcijanina jest być znakiem i głosem wskazującym obecność Boga. Głos wskazujący obecność Boga

Poniedziałek II Tygodnia Adwentu Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ks. Kazimierz Milczarski W skrócie: Ósmego grudnia przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Bóg zachował Najświętszą Pannę od samego początku od zmazy grzechu pierworodnego. Uczynił tak ze względu na godność Matki Zbawiciela, boskość Jego Osoby i przyszłe zasługi. Dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony przez Papieża Piusa IX 8 grudnia 1854 r. W 1858 r. Bernadetta Soubirous usłyszała z ust nieznanej Pani, którą zobaczyła w massabielskiej grocie, słowa: „Ja jestem Niepokalane Poczęcie”. Dogmat ten jest zgodny z tekstami Pisma Świętego, a także wynika z tradycji oraz pism ojców Kościoła. Kult Maryi Niepokalanie Poczętej istniał wśród wyznawców wiary chrześcijańskiej na długo przedtem, zanim papież ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu. Niepokalana - naszym wzorem Niepokalane (…)

II Niedziela Adwentu ks. Janusz Stańczuk Mk 1,1–8 W skrócie: Św. Jan Chrzciciel proponuje przygotować dla Chrystusa drogę. Jak należy to robić? Wśród książek, które czytamy, na pierwszym miejscu powinno być Pismo Święte. Biblia opisuje wszystko, co się może wydarzyć w życiu człowieka. Św. Jan Chrzciciel, dzięki znajomości tekstów prorockich, umiał wytłumaczyć, co dzieje się nad Jordanem. Przygotować drogę dla Pana, dla Mesjasza, to między innymi napełniać swoje serce, umysł, duszę Jego słowami. Przed Mszą należy przygotować kartkę z tekstami, które zamierzamy zaprezentować dzieciom (można posłużyć się tekstami zamieszczonymi w dziale z cytatami). Moje ulubione książki Co to znaczy ''przygotować drogę?'' Najpierw zwróćmy uwagę na główne przesłanie dzisiejszej Ewangelii. Św. Jan Chrzciciel wzywa, by przygotować dla (…)

II Niedziela Adwentu ks. Sylwester Matusiak Iz 40,1–5.9–11; 2 P 3,8–14; Mk 1,1–8 W skrócie: Prorok Izajasz jest głosicielem słów pociechy. Nie są to jego słowa, nie jest to jego pocieszenie. Mają one swoje źródło w Bogu. Dlatego Adwent, który przeżywamy, obwieszcza, że Bóg, który pociesza, przychodzi do ludzi w osobie Jezusa Chrystusa. On jest naszą pociechą. Bóg pociesza poprzez obecność wśród swojego ludu, dlatego posyła swojego Syna. On jako Emmanuel jest pociechą, której doznajemy od Boga. Bóg poszukuje ludzi gotowych jak Izajasz nieść Jego pociechę ludziom. Powinniśmy w tym naśladować Jezusa. Formułka „jakoś to będzie” to żadna po ciecha. Pociechę i ulgę w smutku i cierpieniu przynosi taktowne stawianie odpowiednich pytań. Takie pytania potrafią otworzyć nie tylko usta, ale przede wszystkim serce strapione i pogrążone w mrokach. Wychodzenie ku bliźnim, przekraczanie granic własnego egoizmu jest przygotowaniem drogi i prostowaniem ścieżek, do czego nawołuje Jan (…)

II Niedziela Adwentu ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 40,1–5.9–11; 2 P 3,8–14; Mk 1,1–8 W skrócie: Przed rokiem 2000 świat czynił wokół tej daty wielki hałas. Media zachęcały do świętowania, do zabaw, do rozrywki i podkreślano magię tej liczby. Kościół katolicki obchodził wtedy Rok Jubileuszowy z okazji urodzin Jezusa Chrystusa. M?ało bowiem dwa tysiące lat od tego przełomowego wydarzenia w dziejach świata i ludzkości. W całym zamieszaniu związanym z rokiem 2000 bardzo często pom?ano sprawy najważniejsze. We wszystkich działaniach nagłaśnianych w mediach nie było miejsca na przychodzącego ze swoją miłością Chrystusa. Do właściwego przeżycia uroczystości Narodzenia Jezusa Chrystusa przygotowuje nas Adwent. Obecnie czas Adwentu prawie nie istnieje, gdyż został zagłuszony przez medialne reklamy oraz wielki rynek bożonarodzeniowych gadżetów. W liturgii II Niedzieli Adwentu staje przed nami Jan Chrzciciel, który zapowiada (…)