Gadatliwość nie jest w życiu codziennym najszczęśliwszą cechą charakteru. Największym przewinieniem człowieka gadatliwego jest fakt, że nie słucha tego, co się do niego mówi. Pan Jezus zachęca swoich uczniów, aby na modlitwie nie byli gadatliwi jak poganie (por. Mt 6,7). W Jezusowej modlitwie ważne jest słuchanie. Nasz Ojciec wie, czego nam potrzeba, zanim Go poprosimy. W modlitwie chodzi o to, aby poczuć, że Bóg nas nieskończenie kocha i odpowiedzieć Mu na tę miłość.

Telefony komórkowe ułatwiają kontakt. Czasami jednak nie ma zasięgu albo wyłączamy telefon. Te dwie sytuacje obrazują duchowy stan człowieka, do którego Bóg nieustannie chciałby się „dodzwonić”. Niekiedy na przeszkodzie stają warunki zewnętrzne. Kiedy indziej człowiek świadomie to utrudnia. Bóg nieustannie wysyła swoje sygnały do człowieka. Mojżesz był Bożym „przekaźnikiem”.

Jakie dajemy świadectwo naszego życia chrześcijańskiego? Nawrócenie Lewiego przyniosło widzialny skutek: powstała w jego domu wspólnota nawróconych i zbawionych grzeszników. Prorok Izajasz opisuje owoce nawrócenia. Na początku Wielkiego Postu módlmy się o dar nawrócenia dla każdego z nas.

Nie każdy post musi być miły Bogu. Ważna jest nasz intencja, a także postawa pokory w umartwieniu. Grzech zabiera nam Boga. Motywem podjęcia postu jest pragnienie odnalezienia Boga. Prawdziwy post umacnia, nawet jeśli wymaga od nas wyrzeczeń. Umiar to pierwszy krok do postu. Wieczny karnawał prowadzi do ruiny. Zanośmy prośbę o mądre używanie zapobiegające nadużyciom.

Okres Wielkiego Postu ma być czasem refleksji nad naszym życiem. Ważne słowa. Sens i cel Wielkiego Postu. Wezwani, aby iść za Chrystusem. Refleksja nad naszym życiem. Odrzucić to, co jest dla mnie najważniejsze. Rachunek sumienia. Konkretne sytuacje. Prawda o sobie.

Dawcą życia jest Bóg. On jest również źródłem życia. Całe życie i każde życie jest cudem. Przyjmujemy dar życia i pragniemy go rozwijać, uczłowieczać i uszlachetniać. Życie ziemskie to tylko mały wycinek tego, co czeka nas w wieczności.

Pragnienie, bym ja sam miał zawsze rację, prowadzi do ślepoty i pustki. Kim się staję? Uczonym mędrcem czy przemądrzałym mądralą? Nawiązuję więzi (prowadzę dialog) czy rozprawiam (wydaję sądy)? Żądanie dowodów miłości zabija ją. Bóg kocha człowieka, ale nie pozwoli, żeby człowiek robił z Niego zabawkę. Pan ciągle daje nam czas, abyśmy dojrzeli do otrzymania znaku.

Ewangelia przenosi nas nad Jezioro Galilejskie w miejsce, gdzie Pan Jezus rozmnożył chleb i ryby. Eucharystia jest darem ale i zadaniem. Do jej przeżywania i przyjmowania trzeba się dobrze przygotować. I nie chodzi tu tylko o stan łaski uświęcającej, bo on jest najważniejszym elementem, trzeba nauczyć się czcić Najświętszy Sakrament. On jest pokarmem na drogę do wieczności ale jest również Sakramentem Obecności Jezusa pośród swoich. Dzisiejsza Ewangelia to zaproszenie do pogłębiania relacji Ja – Jezus, która zaowocuje głębszym uczestniczeniem we Mszy Święte, umocnieniem wiary i doświadczeniem nieba tu na ziemi.