Sobota XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Tadeusz Polak Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Wzór wszystkich świętych na Górze Błogosławieństw. Czas jest dany i zadany, by wypełniać go wiernością i miłością do Boga. Wolność to najwyższa wartość współczesnego świata. Fałszywe rozumienie wolności. Konstytucja wolności – osiem błogosławieństw. Błogosławione jest to ubóstwo, które jest wolne od przywiązania do dóbr doczesnych. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was. Błogosławieni są ci, którzy dochowują wierności Bogu w różnych życiowych doświadczeniach. Wolność dzieci Bożych Recepta na świętość W listopadzie, gdy modlimy się za zmarłych i nawiedzamy cmentarze – dotykamy spraw ostatecznych. Życie (…)

Sobota XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Zenon Hanas SAC Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Świętość kojarzy się zazwyczaj z doskonałością pod każdym względem. Kiedy czytamy żywoty różnych świętych, wydaje nam się, że świętość nie jest dla zwykłych ludzi. Święci nie są jednak ulepieni z innej gliny. To nie ludzie nadzwyczajni lub niezwyczajni, żyjący gdzieś w odległych krajach lub zamierzchłych czasach. Święci to nasi bliscy, krewni, znajomi. Święci to ludzie szczęśliwi i pełni prostoty w swojej nieskazitelnej uczciwości i rzetelności. Starają się żyć według ośmiu błogosławieństw. Niekiedy w oczach świata święci to nieudacznicy życiowi, którym się nie wiedzie, bo nie umieli się dobrze ustawić lub zapomnieli, że trzeba dbać o swoje interesy. Chcą oni jednak żyć po Bożemu i wierzą, że można świat po Bożemu poukładać. Rozliczani z miłości

Sobota XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Janusz Stańczuk Mt 5,1–12a W skrócie: Święci odważyli się zaryzykować i pójść za głosem Boga. W zamian za to zostali ludźmi szczęśliwymi, spełnionymi i osiągnęli chwałę nieba. Święci rozpoczęli swoją drogę do nieba tutaj, na ziemi. Czy łatwiej jest od samego początku życia szukać Boga i unikać zła? Czy łatwiej jest najpierw sparzyć się, rozczarować światem, ludźmi, by potem tym mocniej przylgnąć do Boga? Każdy człowiek musi podjąć bardzo poważną decyzję: jak przejść przez życie? Często boimy się, że Pan Bóg zażąda od nas zbyt wiele, że za dużo stracimy. W czasie Mszy św. potrzebne będą następujące rekwizyty: trzy płócienne lub foliowe worki (nieprzezroczyste), trzy niewielkie zabawki dla dzieci (maskotki, flamastry itp.). Ryzyko Kto to jest (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Wj 22,20–26; 1 Tes 1,5c–10; Mt 22,34–40 Wskrócie: W każdej dziedzinie życia są rzeczy ważne i mniej ważne. Ustawienie właściwej hierarchii celów i przekonań ułatwia nam podejmowanie decyzji i pozwala osiągnąć szczęście. Ta metoda dotyczy różnych dziedzin ludzkiej aktywności: relacji międzyosobowych, pracy, obowiązków, moralności itd. Jezus wymienia przykazanie miłości jako główną zasadę ludzkiego życia. Wszystkie inne przykazania należy zachowywać w ten sposób, by nie naruszyć tej podstawowej zasady – przykazania miłości. Pomoce

XXX Niedziela zwykła ks. Mariusz Słonina Wj 22,20–26; 1 Tes 1,5c–10; Mt 22,34–40 W skrócie: W Izraelu istniały dwa stronnictwa religijne: faryzeusze, którzy przestrzegali prawa, wierzyli w istnienie duchów i aniołów oraz saduceusze, którzy bardziej liberalnie podchodzili do przepisów prawa żydowskiego, nie wierzyli w istnienie aniołów i duchów, ani nawet w zmartwychwstanie. W dzisiejszej Ewangelii Jezus jawi się jako wielki mówca, który zamyka usta saduceuszom. Pierwsze wezwanie, jakie kieruje do nas Jezus w formie przykazania, dotyczy miłowania Boga: mamy miłować Go całym sercem, duszą i (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Marcin Bielicki Wj 22,20–26; 1 Tes 1,5c–10; Mt 22,34–40 W skrócie: Wielu współczesnych ludzi chętnie by zapytało Jezusa o najważniejsze przykazanie. Jakże często my sami zatrzymujemy się na literze prawa, nie próbujemy wejść w głąb, dotknąć sedna. Przykazania zostały nam dane przez Boga z ogromnej miłości Boga do człowieka. Każde przykazanie ma za zadanie chronić człowieka, chronić miłość i uczyć miłości. Każdemu przykazaniu można się przyjrzeć i zanalizować je właśnie pod kątem miłości – wówczas wyraźnie widać, że przykazania nie tyle nam czegoś zakazują, ile nas chronią i pomagają nam iść drogą zbawienia. „Z nich zaś największa jest miłość!” Drodzy bracia i siostry, (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Stanisław Tkacz1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11; Mt 16,13–19W skrócie: Król Salomon buduje dom dla swojego Boga. Bóg Jahwe wierny swemu Przymierzu z Narodem Wybranym. Bóg w swojej świątyni wysłuchuje modlitw, ale też przebacza grzechy. Ci, którzy nawrócą się do Boga, będą się modlić i błagać o przebaczenie, otrzymają wiele łask. Moja troska o dom Boży i mój wkład w piękno domu Bożego. Czy dziękuję Panu Bogu za to, że mogę z Nim, Bogiem Żywym i Prawdziwym, spotykać się w moim parafialnym kościele? Dom Boży i brama do nieba Nad pięknymi, bogatymi w rzeźby portalami niektórych starych kościołów widnieje łaciński napis, wzięty ze (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość Rocznicy Poświęcenia Kościoła Własnego ks. Tomasz Opaliński Iz 56,1.6–7; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: Historia budowy kościoła w jednej z parafii. Mieszkańcy chcąc, by świątynia była widoczna z daleka, usypali sztuczną górę, na której zaczęli budować. Grunt zaczął osiadać i pycha mieszkańców została ukarana brakiem możliwości zbudowania wież. Budowanie na piasku pychy nie przynosi efektu. Trzeba budować na stałym gruncie wiary i pokory. Jezus zbudował swój Kościół na skrusze i wierze Piotra, a nie na jego pysznych zapewnieniach, że życie swoje odda za Mistrza. Kościół zbudowany na takiej Skale przetrwa – bramy piekielne go nie przemogą. Uroczystość poświęcenia świątyni przypomina nam wiarę tych, którzy ją budowali. Kościół materialny to wyraz wiary lokalnego Kościoła. Każdy z nas jest także świątynią Boga, Jego mieszkaniem, (…)